Uniek in de wereld: de Nederlandse overheid onder water! | Joost Oomen leest een Jubel

En één plus één is twee. Want als er onder de partijen in oprichting een reële wens bestaat om een ​​kabinet te vormen dat slechts losjes verbonden is met het parlement, waarom zouden we er dan niet voor zorgen dat die banden los blijven door dat kabinet op een plek te laten zitten waar verbindingsproblemen optreden? Uniek in de wereld: de Nederlandse overheid onder water!

Staatssecretaris van Schapen

De premier, uiteraard met kapiteinspet op, observeert ons land door een periscoop. Hij ligt voor anker bij Den Helder, kijkt richting Texel en ziet vooral schapen. Hij vaardigt via morsecode de korte boodschap uit “vanwege de overvloed, minder schapen”, maar die boodschap wordt ten onrechte omgezet in “minder slaap”, waarna dat wetsvoorstel wordt aangenomen. Meteen klinkt de luchtalarmsirene van de eerste niet meer om 12.00 uur, maar om 12.00 uur ‘s nachts.

Er wordt een avondklok ingesteld die iedereen vanaf nu moet respecteren In 1 voor een verplichte wandeling naar de straat. De staatssecretaris van Schapen, eveneens aan boord van de onderzeeër, kijkt verbijsterd toe hoe een Texelaar, bleek van slaapgebrek, aan een schaap vraagt ​​of het weet hoe laat het schip naar Engeland vertrekt.

Op een dag verdween het contact met de overheid. Het laatste signaal kwam van een observatiepost bij Madagaskar, maar het had ook een bericht kunnen zijn dat het gas van mijn moeder was afgesloten. In haar volledige isolement heeft de regering plotseling niets anders te doen. Ze spelen een spelletje schaak, proberen de radio opnieuw, maar ze horen alleen maar ruis. In Den Haag draaien ze nonchalant rond in blauwe stoelen. Dan is er ineens een vonk in de ogen: het parlement kan iets voor zichzelf doen.

Poffertjesbakkers in het knuffeldier

En tot nu toe leek dit een vrolijke en lichtelijk absurde column. Maar ik hoop dat mensen beseffen dat met de oprichting van een buitenparlementair kabinet, een kabinet op onderwaterafstand van het parlement, het parlement ineens een veel grotere verantwoordelijkheid heeft dan ooit tevoren.

Dat hoeft geen probleem te zijn, ik heb ook vertrouwen in de democratie, zeker nu er naast artsen ook poffertjesbakkers in de rechtbanken zitten. Maar als ik heel eerlijk ben, houd ik nog steeds mijn adem in als ik kijk naar wat er de laatste tijd in de Eerste en Tweede Kamer gebeurt: ongevraagde filmpjes maken, de wetenschap wantrouwen, spotten, prikkelen, tegen elkaar schreeuwen, de pers niet respecteren, niet gelezen worden, niet verschijnen op vergaderingen.

Om een ​​onderwaterduik uit te voeren, moet u eerst veel overtollige lucht laten ontsnappen en water binnenlaten. Ik kijk naar het nieuws en ik weet: we zinken langzaam.