Flexibel wonen een jaar later: deels succes, deels wachten

Zaterdag 20 juli, 06:00 uur

Algemeen

Een jaar geleden verscheen zondag in Delft het eerste deel van een tweedelige serie over flexibele woningbouw, die toen net aan de Mozartlaan was gebouwd en vlakbij de Brasserskade zou worden gebouwd. Nu, een jaar later, interviewt Lex Veldhoen dezelfde mensen: wat is er intussen gebeurd? Wat vind jij van de huizen? Hebben omwonenden hinder ondervonden?

Door Lex Veldhoen

MOZARTLAAN: DE BEWONERS
Vorig jaar betrok de 19-jarige Maksim een ​​flexibele woning op de eerste verdieping. Hij heeft nu lang, golvend haar en is net op de fiets thuisgekomen van zijn werk. Hij houdt van flexibel wonen en wil in Nederland blijven: ‘Ik heb hier meer keuze; Ik werk als fietsenmaker en heb vorige week mijn diploma behaald. Nederland is een fietsland. Alleen zijn er geen bergen. Ik kom uit een bergachtig gebied in centraal Oekraïne. Daar ging ik, toen ik dertien jaar oud was, zonder helm of remmen de heuvels af en we sprongen; Erg mooi. Hier bereikt u in twee minuten de fietsenstallingen. En het weer is hier grillig. Misschien wil ik later wel naar een ander Europees land.” Lidya, 28, werkte vorig jaar bij Makro in Amsterdam: ‘Nu in Delft. Ik ben heel blij met dit huis.’ Vorig jaar zei je dat je een appartement in Kiev hebt. Is het er nog? ‘De elektriciteit werkt niet meer sinds een bombardement, maar niemand heeft het gestolen.’ probeer Oekraïense vluchtelingen hier aan werk te helpen.’ Waar sta je over tien jaar? ‘De situatie wordt steeds erger in de wereld, met immigranten hier, China en Taiwan, Israël en de Palestijnen, dus ik kan niet eens voorspellen waar ik volgend jaar zal zijn.’ beide ingenieurs, komen uit de stad Mykolaiv. Olga vertelt: ‘Onze jongste zoon kwam na zijn afstuderen hier bijna 5 jaar wonen. Aan het begin van de oorlog werd Mykolaiv met velen belegerd en raketinslagen. We waren erg bang, we woonden vlakbij een grote militaire fabriek en na een week vluchtten we via Moldavië met mijn schoondochter en mijn twee kleinkinderen. De buren zorgen voor ons appartement, er is geen water en vaak er is geen elektriciteit. Er wonen weinig mensen in Mykolaiv. Eerst verbleven we in de Delftse Hout, daarna in de Diepenbrockstraat en daarna in de Marcushof. Dit is erg goed, het is niet luidruchtig en er is een park in de buurt waar we samen met ons Nederlands leren kleinzoon Nazar en haar kleindochter Polina gaan naar school. Nazar is lid van de voetbalclub Concordia. Polina beoefent moderne dans en zwemmen. Wilt u na de oorlog terugkeren naar Oekraïne? Olga: ‘Mijn stad is voor de helft verwoest, inclusief de fabriek waar mijn man, mijn oudste zoon, mijn schoondochter en ik werkten. Ik weet niet wat er gaat gebeuren”.

DE BEWONERS
Tegenover de ingang van de flexibele woningbouw woont de 96-jarige mevrouw Weeber op de Gaeghflat. Ze zegt: ‘We moesten afwachten. Je kunt nooit van tevoren zeggen: alles komt goed. Maar het gaat goed. Je hoort ze niet, je ziet ze niet. Als het overal zo zou zijn, zou niemand er een hekel aan hebben. Ik denk dat het afhangt van de mensen, die oorlogsvluchtelingen zijn en meer Europeanen. Anderen komen uit Afrika of Marokko, een heel andere cultuur, ze behouden hun eigen cultuur.’ Is het traject met de gemeente niet zo goed verlopen? ‘Ja, we hadden geen inbreng, mensen hadden niets te zeggen in een bijeenkomst. Ze worden altijd bij het gewone volk geplaatst. Nooit in dure buurten. Ik zou willen dat ze zoiets zouden bouwen voor jongeren die alleen willen wonen, niet zestien of zeventien jaar oud, maar dertig, die hun warrige haar kwijt zijn. Waarom is dat niet mogelijk? En er zijn geen studenten, dus elke week is het feest. Over een paar jaar kan de situatie met Oekraïne veranderd zijn. “We weten niet wat we gaan krijgen.” Ron Erades, een gepensioneerde politiechef, woont aan de overkant van de flexibele woningingang. Merk je iets over de tijdelijke bewoners? Ergernis? ‘Nee, ik vind het hele vriendelijke en fatsoenlijke mensen. Ik laat daar regelmatig de hond uit. Dan zijn ze bereid om een ​​praatje te maken en vriendelijk gedag te zeggen. Wij waren tegen asielzoekers. Je ziet hoe het er bij Ter Apel aan toe gaat; Dit zijn verontrustende berichten. Vorig jaar bekritiseerde hij de onveilige verkeerssituatie in de bocht bij de flexibele woningbouw: ‘Er is niets veranderd, sterker nog, er is parkeergelegenheid voor zo’n veertig auto’s bijgekomen en de gas- en waterleidingen zijn vervangen. De gebroken stukken zijn gevuld met stenen. Fietsers en bromfietsers omringen het op ruime afstand. Als er een auto uit de tegenovergestelde richting komt, heb je problemen. Er reizen hier veel schoolkinderen. Het is wachten op het eerste incident. Wethouder Huijsmans van Verkeerszaken laat het altijd terzijde.’

HET GEMEENTEHUIS
Wethouder Sylvia Grobben (Hart voor Delft) gaf vorig jaar aan dat er geen deelname heeft plaatsgevonden conform de wettelijke eisen en dat zij ervoor zou strijden dat het stadsdeel blijft meedoen. Dat gebeurt? Grobben: ‘Nee, de angst was dat er asielzoekers zouden komen, maar dat gebeurde niet. Er zijn verder geen bezwaren van de omwonenden. Ze hebben in dat gebied enorme overstromingen gehad. Dat kwam omdat alles heel haastig werd afgelast. Het ziet er nu mooi uit.’ Wethouder Schrederhof is tevreden met het resultaat: “De bewoners zijn tevreden en de plek functioneert goed.” Hoe herinnert u zich de gevolgde procedure? ‘We hebben de bewoners per brief geïnformeerd en vervolgens een avond voor ze georganiseerd. Zo’n avond werkt heel goed. Maar het kan altijd nog iets beter.” De bewoners zeggen: “Alles was al besloten.” “Ja, dat is waar, het was eigenlijk alleen maar informatie die avond.” Volgens Schrederhof zijn er geen negatieve reacties van de buren geweest. : ‘Nee, er gebeurt altijd wel iets, of het nu gaat om verlichting of grofvuil.’ Maar dat gebeurt ook in het normale leven. Er was een klacht over geluidsoverlast door een barbecue. Er werd actie ondernomen en omwonenden werden geïnformeerd.’ De flexibele huisvesting zou er voor vier of vijf jaar staan. Wat gaat er daarna gebeuren? ‘Het idee is om in de toekomst woningen te ontwikkelen. Ik ben geen raadslid voor Ruimtelijke Ordening en ik weet niet precies hoe het ergens anders moet denk er nog eens over na.’ Over de verkeerssituatie: ‘Ik heb gemerkt dat de oprit is aangepast. Er zijn geen ongelukken geregistreerd. Maar als er iemand problemen heeft, staat de gemeente open voor contact en lossen we het samen op.’

EEN JAAR LATER OP DE BRASSERSKADE
Ook op de plek van de voormalige sporthal werd flexibele huisvesting gepland; Het enige dat is aangekomen is meer onkruid en groter. Wethouder Schrederhof: ‘We willen zo snel mogelijk zo’n negentig woningen bouwen voor mensen met een status en mensen die in reguliere noodsituaties verkeren. We werken hard samen met Vidomes, die het zal beheren. Er zijn geen beperkingen vanuit landelijke of overheidsregelgeving, maar het is lastig om iets tijdelijks neer te zetten, bouwrijp te maken en aan te sluiten op riolering, gas, water en elektriciteit. Wij onderzoeken dit en het blijkt lastiger dan verwacht.’ Maar het is jammer dat ze het een jaar lang laten bezinken, terwijl er zo’n woningtekort is. Is dat de schuld van de gemeente of van Vidomes? “Over complexiteit en of exploitatie verstandig kan zijn.” Wat vinden de omliggende sportclubs ervan? ‘We hebben een informatieve avond georganiseerd. Er kwamen behoorlijk genuanceerde reacties.” Woningbouwvereniging Vidomes weigert een van de verantwoordelijken een interview te gunnen en lost het op met schriftelijke antwoorden van een “objectieve communicatieadviseur.” Hieruit blijkt dat de gemeente Vidomes eind 2021 al benaderde met betrekking tot flexibele Op de vraag wanneer ze beschikbaar komen, luidt het antwoord: ‘Dit jaar tenminste niet meer nadenken over 2025 of 2026.’ Het is niet diep triest dat flexibele woningen waarschijnlijk pas binnen twee jaar beschikbaar zullen zijn, terwijl dat aan de Mozartlaan binnen enkele maanden zo snel mogelijk gerealiseerd zou kunnen worden, buurtparticipatie was uitgesloten.

SPORTVELDEN OF FLEXIBELE HUIZEN?
Wethouder Grobben: “Deze sportclubs willen hun velden op deze plek uitbreiden en verdelen.” Fractievoorzitter Bram Stoop vult aan: ‘Dit plan kwam twee jaar geleden als een complete verrassing voor ons en de sportclub. Ook de onverwachte sloop van de sporthal gebeurde zonder overleg met de sportclubs. Ze hebben gezegd dat ze juridische stappen zullen ondernemen tot aan de Raad van State als deze flexibele huisvestingsmogelijkheden blijven bestaan.’ Grobben reageert op de bewering van Schrederhof over uitbuiting: “Dat moet toch niet moeilijk zijn?” De overheid beschikt over een enorme geldstroom. Ik denk niet dat Delft daar veel aan moet bijdragen.’ Geeft Hart voor Delft de voorkeur aan sportvelden of flexibele huisvesting? ‘Wij zijn voorstander van een herverdeling van de velden, maar ook de bouw van woningen is voor ons van het grootste belang. Het moet een mix zijn. Ten eerste moet er duidelijkheid zijn, de informatie is zeer summier; Ik denk ook niet dat de wethouder alles weet.

Uit bovenstaande antwoorden blijkt dat flexibel wonen aan de Mozartlaan een succes is geworden. Op de Brasserskade is het anders. Vorig jaar was wethouder Schrederhof optimistisch en stelde dat er een mogelijkheid was om staatssubsidies te ontvangen. DHC-president John van Zweden, die vorig jaar zei: ‘Je moet toch ergens van die asielzoekers en statushouders afkomen, maar ik heb niets met die jongens’, lijkt voorlopig niets te vrezen bij Vidomes kan het tot 1926 duren. Grobben gaat nog verder: ‘Door het andere beleid van de nieuwe regering kunnen er minder buitenlanders Nederland binnenkomen; dat kan ook plannen beïnvloeden.’ En dus lijkt deze ontwikkeling – niets zit in de grond verborgen, er komt alleen onkruid op – te passen in een mislukt nationaal beleid, waarin nieuwbouw en betaalbare woningen een schaars goed zijn geworden.

Deze serie werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van het Delft Media Fonds.