Hoe gaat het nu met Harry Dame?

Zaterdag 29 juni, 10:07 uur

sporten Hoe gaat het nu?

Harry Dame (76) begon op 7-jarige leeftijd met voetballen bij Vita Nostra, dat nu SEP heet. Op 16-jarige leeftijd ging hij naar DHC, waar hij fantastische jaren beleefde en uiteindelijk doorgroeide van de vierde divisie naar de hoofddivisie.

Door Frank van der Steen

Waarom ben je bij Vita Nostra begonnen?
In eerste instantie wilde ik naar DHL, omdat het een katholieke club was. Omdat je daar pas vanaf mijn achtste kon voetballen, ben ik op zevenjarige leeftijd begonnen met voetballen bij Vita Nostra. We speelden met een groen shirt met witte mouwen, dat mijn moeder voor mij had gemaakt met groene stof en een wit laken. Hier heb ik ooit een wedstrijd gespeeld tegen Oliveo, die we met 16-1 wonnen en waarin ik 12 scoorde! Ik woonde in een paar huizen naast Harry Romein aan de Ternatestraat, die mij vaak zag voetballen en vroeg of ik naar DHC wilde komen. Hij bleek toch talent te hebben.

En dan?
Ik mocht van mijn ouders destijds niet naar DHC omdat het geen katholieke vereniging was. Toen ik 12 was, kwam ik via Harry Romein in contact met Rinus van der Brugge, die ook een echte voetballer was. Hij organiseerde voor mij een voorwedstrijd met DHC tegen Fortuna Vlaardingen, zodat ik een wedstrijd kon spelen met de DHC-jeugd. Helaas werd de wedstrijd afgelast vanwege de regen!

Ging u op uw 16e nog naar DHC?
Ik kwam terecht in het Delftse team met spelers als Jack Vaes, Ben van Peppen, Jan Wijnmaalen en Peter van der Meer. Vooral met Jack Vaes had ik een bijzondere band, voelden we blindelings. Van het Delftse team zijn we overgestapt naar het DHC, waar we in de A1 begonnen en meteen kampioen werden. Hierna zouden we doorstromen naar de betaalde jeugd, maar op een gegeven moment was dat er niet meer omdat Xerxes DZB niet meer bestond. Bij de Senioren startten we in de vierde categorie met Piet van Geest als coach, een geweldig man. In het tweede jaar werden we kampioen, we hadden een geweldig team.

Wat zijn de dingen uit die tijd waar je graag aan denkt?
Ik speelde graag met Hans Barendse, hij was voor mij de ideale linksback. Hij was iemand waarvan ik als spits wist dat hij de bal zou doorgeven zodra deze gebeurde. Als spits is het heerlijk om te weten dat een linksbuiten niet ingrijpt, maar de bal direct passt. Ik was een speler die tussen de benen van mensen speelde, wat nogal wat trappen opleverde. Ik ben zelfs zes keer geopereerd en heb nu twee prachtige nieuwe knieën. Ook heb ik een aantal jaren gevoetbald onder andere bij Sjef de Poorter en Bram en Leo Rontberg, de nieuwe generatie van de DHC.

Wanneer ben je gestopt?
Toen ik 31 jaar oud was, liep ik opnieuw een zeer ernstige blessure op en kon ik niet overleven. Daarna heb ik nog een jaar met Lyra gespeeld.

Hoe beoordeelt u uw voetbalcarrière?
Ik geniet momenteel van het leven en denk nog steeds met veel plezier terug aan het voetbal van vroeger. De vriendschap die we als team hadden was geweldig, vooral in de eerste acht jaar bij DHC. Nu worden mensen weggeduwd om naar andere verenigingen te gaan, maar voorheen hadden we dat niet. We waren er trots op dat we in het eerste team van DHC hadden gespeeld en we zijn niet weggegaan! Vorige week ben ik 76 geworden, wat ik samen met mijn zoon heb gevierd in Marbella. Ik ben een gelukkig mens en ik ben blij dat ik er nog ben, vooral met al het verdriet om je heen.