Waterbouwkundige Hans van Duivendijk promoveerde op 89-jarige leeftijd

Hans van Duivendijk promoveerde op 89-jarige leeftijd aan de TU Delft. Daarmee is hij de oudste promovendus aan de technische universiteit. Het is de bekroning van een leven lang werken in de watersector, dat wordt gekenmerkt door bijzondere momenten. Tijdens de overstromingsramp van 1953 werd hij bijvoorbeeld gestuurd om de opmars van 1953 bij Schelphoek en Dijkwater af te sluiten.

Van Duivendijk verdedigde met succes zijn proefschrift ‘Fighting the Current’ over het sluiten van dijken met relatief eenvoudige methoden. Van Duivendijks onderzoek richtte zich zowel op historische methoden van dijkherstel tussen 1200 en 1900 als op moderne toepassingen van deze methoden in ontwikkelingslanden.

Zijn begeleider was Bas Jonkman, hoogleraar integrale waterbouwkunde aan de TU Delft. Op de website van de TU Delft staat: “Hans van Duivendijk heeft uniek historisch-hydraulisch onderzoek gedaan. Hij putte uit zijn eigen ervaringen met dijkafsluitingen na de overstroming van 1953 en de afsluitingen die hij leidde in Bangladesh en Ghana. De kennis lijkt nog steeds heel relevant, want in Bangladesh en andere Zuidoost-Aziatische landen worden de dammen nog steeds met veel mankracht gesloten.”

Van Duivendijk studeerde in de jaren vijftig waterbouwkunde en wegenbouw aan de Technische Universiteit Delft. In 1958 voltooide hij zijn studie met een proefschrift over een alternatieve dwarsdoorsnede voor de Grevelingendam. Twee jaar later begon hij zijn carrière als burgerlijk ingenieur bij Van Hasselt in de Koning (Royal Haskoning).

Ruim 39 jaar werkte hij bij het ingenieurs- en architectenbureau. Hij deed onderzoek op het gebied van afvalwaterzuiveringsinstallaties en stadsplanning en nam als adviseur deel aan projecten in veel landen die onder meer gericht waren op het sluiten van zeegaten en het bouwen van dammen. Daarnaast werkte hij ruim 20 jaar parttime als ‘universitair hoofddocent’ aan de Technische Universiteit Delft, waar hij het vak energietechniek doceerde.

Ook nam de waterbouwkundige actief deel aan internationale technische commissies, vooral op het gebied van de hoogwaterbeheersing. Hij publiceerde een uitgebreide lijst met artikelen over kustverdediging, getijdenafsluitingen, overstromingsbeheersing en rivierwerken. Voor zijn werk ontving hij in 2010 de titel Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Na zijn pensionering werd hij zelfstandig raadgevend ingenieur. In 2016 publiceerde Van Duivendijk, geboren in Zierikzee, zijn in eigen beheer uitgegeven boek ‘Het liefst mijn eigen baas’, waarin hij vertelt over de relatie tussen zijn familie en de scheepsbouw. Aan het boek ging uitgebreid onderzoek vooraf naar de scheepswerven die leden van de familie van Duijvendijk (ook Duyvendijk, Duivendijk) 280 jaar lang hebben opgericht en geëxploiteerd. In totaal waren het er 35. Van Duivendijk typeert de scheepsbouwdynastie van de familie aan de hand van 3 kenmerken: onafhankelijkheid, groot vakmanschap en groot doorzettingsvermogen.