Klimaatmanipulatie: samenzwering of realiteit? – ONAFHANKELIJK

Heeft u op een drukke dag ooit last gehad van de zon die zich verschuilt achter een waas van vliegtuigsporen? Luchtvaartexperts zoeken actief naar een oplossing voor deze ‘dampsporen’. Maar bestaat er ook een verband met militaire ‘geo-engineering’-experimenten, zoals sommigen vermoeden?

Wie na zes maanden donkere winter in de polders eindelijk de zon ziet opkomen, ziet zijn hoop ineens verdampen. Het luchtverkeer neemt toe en er zou binnenkort een netwerk van zogenaamde ‘vapor trails’ kunnen ontstaan. Dit zijn ijscirruswolken die ontstaan ​​uit de uitstoot van vliegtuigmotoren op een hoogte tussen 8 en 13 kilometer. Deze vliegtuigsporen kunnen dichte bewolking veroorzaken, bekend als wake-geïnduceerde bewolking (CIC).

Tijdens de COVID-19-lockdowns kon iedereen het verschil zien. In de jaren 2020 en 2021 was de lucht helderder in de drukke luchten van West-Europa en kreeg de zon een betere kans om te schijnen. De herkomst van deze vliegtuigsporen geeft dan ook hier en daar aanleiding tot speculatie. Er wordt gezegd dat deze contrails doelbewuste klimaatmanipulatie met zich meebrengen, de zogenaamde geo-engineering.

Zoals filosoof, journalist en activist Naomi Wolf over X bericht:

“Veel mensen hebben de boze en demoraliserende effecten gevoeld van het kijken naar een blauwe lucht geblokkeerd door geo-engineering, klimaatbeheer of de uitstoot van biobrandstoffen.” Het coronavirus-tijdperk leidde tot een stortvloed aan verzoeken van Woo, gebaseerd op vermoedens dat er vuile spelletjes werden gespeeld. De applicatiegroepen verwijzen bijvoorbeeld naar ‘Indigo’, een experiment van het Amerikaanse Ministerie van Defensie waarbij vliegtuigen zouden worden ingezet voor deeltjessproeioperaties.

De waarneming van heldere luchten zonder vliegtuigen leidde ook tot een verzoek van Woo aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken (Coördinatiecommissie Internationale Zaken, Strategisch CoRIA) over ‘geo-engineering’. In april 2023 zijn de documenten uit 2021 gepubliceerd. In deze vergaderstukken zijn de verschillende experimenten over de actieve invloed van klimaat in relatie tot internationale juridische kaders besproken en getest. Het doel van de door het ministerie van Buitenlandse Zaken besproken geo-engineering zou het bestrijden van de opwarming van de aarde zijn door middel van grootschalige klimaatmanipulatie. Er worden steeds meer verkennende onderzoeken gepubliceerd, zelfs in toptijdschriften als Nature.

Een voorbeeld van dergelijke Woo-documenten heet ‘Solar Radiation Management’ (SRM). Er bestaan ​​wilde plannen van onder meer Bill Gates om het verduisterende effect van een grote vulkaanuitbarsting na te bootsen met opzettelijke luchtvervuiling. Dat zou fungeren als een laatste noodrem in het licht van een klimaatramp. Op deze manier kan de temperatuur op aarde een halve graad dalen, zoals ‘het jaar zonder zomer’ (1816) toen de supervulkaan Tambora ontplofte. Deze techniek wordt ‘stratosferische aerosolinjectie’ genoemd, zoals het ministerie schrijft: ‘Zwavel- of kalkdeeltjes worden met ballonnen of vliegtuigen in de stratosfeer geïnjecteerd, waardoor een grotere reflectie van zonlicht ontstaat.’

Geofysische oorlogsvoering
Het wantrouwen jegens deze experimenten wordt gevoed door de militaire achtergrond van geo-engineering. Op 6 augustus 2013, na een halve eeuw, gaf de CIA documentatie over de Koude Oorlog vrij waarin een onderzoeksprogramma voor ‘klimaatbeheersing’ werd onthuld. Zoals het onderzoeksprogramma stelt: “Het vermogen om het weer te beheersen zou een geheel nieuwe vorm van oorlogvoering mogelijk maken. “Dit type oorlogvoering kan geofysische oorlogsvoering worden genoemd, waarbij ons vermogen om het weer te beheersen als wapen kan worden gebruikt.”

Het programma vermeldt specifiek “de vernietiging van de vijandelijke voedselproductie” en “de verstoring van transportsystemen en industriële activiteiten” door opzettelijke klimaatmanipulatie. Klimaatmanipulatie zou mogelijk zijn door de atmosferische circulatie aan te passen, bijvoorbeeld door het gebruik van kernbommen. Er waren programma’s om de temperatuur te verlagen en te verhogen. Bijvoorbeeld het maken van een gat in de ozonlaag (…) boven de Zuidpool met behulp van bromidedeeltjes.

Hoe ver deze programma’s gingen in kennisverwerving is grotendeels onbekend. Wat bekend is (sinds de publicatie in 2013) zijn experimenten waarbij de zogenaamde ‘ionosfeer’ werd beïnvloed door nucleaire raketexplosies. De ionosfeer is de bovenste laag van de atmosfeer op zo’n 200 kilometer hoogte, waardoor geladen deeltjes van de zon het zogenaamde noorderlichtfenomeen vormen. Ze noemden deze kunstmatige creatie van een zonnestorm met nucleaire explosies ‘kunstmatige aurora’.

BEWERKEN
De Amerikaanse marine en Operatie Argus Hardtack zouden in september 1958 een kunstmatige zonnestorm veroorzaken met tientallen kernraketten van oorlogsschepen. Dit kan de werking van elektrische apparaten veranderen. Het CO2-meetstation in Manua Loa (Hawaï) werd in 1958 geopend om de verspreiding van radioactieve C14-deeltjes te monitoren. Later werd dat station (ook) gebruikt als mondiale CO2-thermometer.

Militair onderzoek naar de invloed van het klimaat vond ook toepassing in de Vietnamoorlog. Zo probeerden de Amerikanen stortregens te veroorzaken door zogenaamde ‘cloud seeding’ met zilverjodidedeeltjes uit vliegtuigen. Dit zou de transportroutes van de Vietcong verstoren. De Amerikaanse luchtmacht sproeide ook enorme hoeveelheden gif (Agent Orange) om de vegetatie te doden. Na het Vietnam-debacle ondertekenden natiestaten in 1977 de zogenaamde Environmental Modification Convention (ENMOD): het klimaat mag niet langer worden aangepast voor militaire doeleinden. Ook het Ministerie van Buitenlandse Zaken verwijst in de gepubliceerde Woo-documenten naar dit door Nederland ondertekende verdrag.

“De Clear Sky-revolutie”

Kernproeven in de open lucht werden in oktober 1958 internationaal verboden. Het ENMOD-verdrag werd in 1984 wereldwijd van kracht. Sindsdien blijft het vermoeden bestaan ​​dat militair onderzoek dat verbod omzeilt. Maar de resultaten worden pas na een halve eeuw ‘gederubriceerd’. Een bekend experiment in complotkringen is HAARP: een openluchtmicrogolf van 30 hectare die eind jaren negentig in de jungle van Alaska verscheen met antennes die de ionosfeer verwarmen. Een straal van 3 gigawatt zou dan een effect hebben dat vergelijkbaar is met dat van de kernraketten van Hardtack tot nu toe.

Maar deze experimenten hebben niets te maken met reguliere contrails in de luchtvaart. Luchtvaartexperts zouden deze slepende sporen het liefst willen verwijderen. De ijskap blokkeert (net als CO2) de warmtestraling van de aarde naar de ruimte. Op de drukste routes in West-Europa en de Verenigde Staten kan de isolerende werking van die ijskap veertien keer groter zijn (500 milliwatt per vierkante meter) dan de CO2-uitstoot van de luchtvaart (35 milliwatt), blijkt uit nieuw onderzoek.

De luchtvaart streefde er steeds meer naar om klimaatvriendelijk over te komen. De piloot kan tijdens een vakantievlucht zeggen dat ze slechts 4 liter brandstof per 100 passagierskilometers verbruiken. Dat is slechts een derde van de hoeveelheid brandstofvliegtuigen die eind jaren zeventig nodig waren. De luchtvaart is in een halve eeuw echter 76 keer zo groot geworden. Zelfs met steeds schonere motoren steeg de CO2-uitstoot van de burgerluchtvaart met een factor 6,8. Dit is een kleine vier procent van alle menselijke uitstoot, vijf keer de CO2-productie van heel Nederland.

Tot voor kort richtte het Europese luchtvaartonderzoek uit het Horizon 2020-subsidiefonds ‘Clean Sky’ zich uitsluitend op het terugdringen van de CO2-uitstoot. Maar dat is aan het veranderen dankzij nieuwe onderzoeken naar door vliegtuigen gegenereerde cirruswolken en hun impact op het klimaat. Ingenieurs zijn bijvoorbeeld actief op zoek naar brandstoffen die minder contrails produceren. Dat meldt Henri Werij, decaan van de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek van de TU Delft. In zijn inaugurele rede ‘Laten we beginnen met de heldere luchtrevolutie’ schreef Werij dat ‘vliegtuigen misschien lager moeten vliegen, waar zich geen cirruswolken vormen.’

Maar lager vliegen betekent een hoger brandstofverbruik. Werij heeft onlangs een team van specialisten geformeerd dat onderzoekt of het contrailprobleem op andere manieren kan worden opgelost. Zijn assistent-professor Vincent Meijer deed al onderzoek naar andere vliegtuigbrandstoffen aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT). MIT onderzocht bijvoorbeeld brandstoffen met een lager zwavelgehalte. IJs ontstaat wanneer waterdamp condenseert rond zwavel- en roetdeeltjes. Hoe minder (kleine) deeltjes er vrijkomen, hoe minder cirruswolken zich vormen rond de zogenaamde condensatiekernen. Hoe sneller de lucht weer opklaart.

Dunner worden van cirruswolken
Een ander experimenteel onderzoek naar nieuwe vliegtuigbrandstoffen verscheen in Nature Communications, Earth and Environment (2021). Het team van Christiane Voigt van het Duitse lucht- en ruimtevaartcentrum vloog met een Airbus A320 met een nieuw ontworpen brandstof. Ze rapporteerden “experimenteel bewijs dat duurzame, laag-aromatische vliegtuigbrandstof 50 tot 70 procent minder roetdeeltjes en lagere ijsconcentraties produceert.” Nog een ontdekking uit het experiment: “Bij verschillende vliegtuigbrandstoffen vormden zich rond de emissies grotere ijskristallen. Ze ontbinden veel sneller, dus de contrail van het vliegtuig lost ook snel op. Terwijl de Cirruswolk op de langere termijn bestaat uit een rij kleine ijskristallen.”

Dat resultaat komt opmerkelijk overeen met het doel van meer exotische geo-engineering-experimenten. Voorstanders van bewuste klimaatmanipulatie onderzoeken ook de zogenaamde ‘cirruswolkenverdunning’ (CCT), als noodrem tegen een mogelijke plotselinge opwarming van de aarde. De deeltjes zouden vervolgens met behulp van drones of vliegtuigen in cirruswolken worden losgelaten. Hierdoor ontstaan ​​dikke ijskristallen, die sneller afbrokkelen. En daarmee stopt ook de isolerende werking van de ijslaag. De Foreign Affairs Woo-documenten vermelden deze CCT ook als een klimaatnoodoptie.

Een onderzoek van Collin Tully voor de Harvard University (2021) noemde de techniek echter “een doodlopende weg in de klimaattechniek.” Deze doodlopende weg voor klimaatmanipulatie kan een teleurstelling zijn voor mensen met megalomane plannen om het klimaat op aarde te beïnvloeden. Maar voor degenen die van felle zon en vliegvakanties houden, is er goed nieuws aan de horizon. Luchtvaart- en ruimtevaartingenieurs zijn op weg om het contrailprobleem op te lossen. Maar dit sluit niet uit dat het militaire onderzoek naar klimaatmanipulatie doorgaat. Vreemde klimaatexperimenten (als noodrem op de ‘opwarming van de aarde’) blijven terecht een onderwerp dat nauwlettend moet worden gevolgd.

Bronnen:

https://www.rijksoverheid.nl/documents/woo-besluiten/2023/04/25/besluit-op-woo-request-over-geo-engineering

https://www.geoengineeringmonitor.org

https://www.nature.com/articles/s41467-018-04068-0

https://www.nature.com/articles/s43247-021-00174-y

https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/2021AGUFMGC31A..08T/abstract