Hoofddorper Olaf (18) heeft passie voor kanopolo: ‘Het is anders, mooi en intens’ – HCnieuws

12 juni 2024 om 8:00 uur

Achtergrondatleet in focus

Olaf Molenaar (18) uit Hoofddorp speelt sinds zijn elfde in het kanopoloteam van Kanoclub Waterwolf. Naast dat hij “moet werken” voor zijn opleiding en zijn bijbaan, zet hij zich in voor het vergroten van de bekendheid van het merk van de sport. “Ook al acteren we op een hoog niveau, daar hoor je niets van.”

De eerstejaars pabo-studente in Leiden heeft al stage gelopen in groep 6 op basisschool Klavertje Vier in Hoofddorp. Een goed jaar, zegt hij. Logischerwijs is hij nog aan het ontdekken welke groep het liefst lesgeeft. Na vier jaar vwo en uiteindelijk een havo-diploma van het Haarlemmermeer Lyceum TTO ligt de droom van Olaf in de luchtmacht. Maar door een knieblessure tijdens het hardlopen kon hij niet aan de training beginnen.

Je had moeten zijn

Gelukkig heb je voor je passie voor kanoën geen knie nodig. Olaf speelt al zeven jaar bij Waterwolf in Hoofddorp. Samen met zijn team vaart hij in de derde klasse. Ze doen het goed. Vorig jaar werd het team, toen nog jeugd, derde op het landskampioenschap en won de nationale beker. Ook tijdens de Amsterdam Open in Uithoorn eindigden ze op de derde plaats, tussen teams van over de hele wereld. “Een toernooi waar je als kanovaarder bij moet zijn geweest”, aldus Olaf.

COOLE KAJAKS

Leg uit hoe hij met de sport in aanraking kwam. “Om de vrijdagmiddag door te komen heb ik met vrienden een jeugdkanocursus gevolgd bij Waterwolf. Wij zijn hiertoe gekomen via mijn moeder en broer, die als tourdeelnemer lid waren. Je leert de kano besturen en je peddel gebruiken. Vaak denken mensen dat het meteen kan, maar in de praktijk valt dat tegen. Tijdens de tocht kwamen er af en toe kanovaarders in coole kleine kajaks voorbij. Het toeren vond ik erg saai, maar het snelle tempo van kanopolo sprak mij wel aan. Uiteindelijk lieten ze mij trainen. Met een aantal mensen die ik tijdens de cursus heb ontmoet, vaar ik nog steeds.”

De tekst gaat verder onder de foto.

Olaf (derde van links) en zijn team juichen het behalen van de derde plaats tijdens de Amsterdam Open toe. –Afgeleverd

RUGBY IN HET WATER

Volgens uitleg op internet is kanoën een combinatie van waterpolo en kanoën. Volgens Olaf is dit niet helemaal waar. “Vanuit de kano moet je de bal in het doel schieten, maar in tegenstelling tot waterpolo ligt die twee meter boven het water. Kanopolo is ook veel intenser, je kunt elkaar crashen en duwen. “Daardoor lijkt het meer op rugby in het water.”

Hij vervolgt: “Het wordt vijf tegen vijf gespeeld in sets van twee sets van tien minuten. Het lijkt kort, maar je navigeert voortdurend heen en weer over een veld van 35 meter lang en 23 meter breed. Omdat de sport explosief is en veel energie vergt, zijn er drie wissels in het water toegestaan. Dat werkt anders dan in het voetbal, waar je als het ware zestig minuten op de bank kunt zitten. Bij het kanoën wordt dat na een paar aanvallen veranderd, zodat de spelers snel weer op krachten komen.”

TWEE MINUTEN ONDER WATER

Een belangrijke vaardigheid bij kanopolo is ‘squimoticisme’. “Dit betekent dat je jezelf kunt oppakken als de kano kapseist. Je moet niet bang zijn om te zinken.” Olaf weet alles van de stoere kant van deze sport. “Er kan altijd iets gebeuren, dus soms is angst van nature aanwezig. Ik ben ooit twee minuten onder water gebleven. Mijn boot was geduwd en kwam vast te zitten aan de achterstevenlijn, terwijl mijn metgezel aan de andere kant van mijn kano zat. Er zijn veiligheidsregels, zoals het ophangen aan andermans boten, maar soms gebeurt dit per ongeluk. Omdat je moet kunnen ontwijken, is er geen directe waarschuwing als je onder water bent. “Ik kon eindelijk de kano keren, maar ik had twee minuten lang moeite met ademhalen.”

De tekst gaat verder onder de foto.

Olaf in actie tijdens de training met zijn team. – Jan Aukes

NATUURLIJKE VIJANDEN’

Olaf en zijn team trainen in een zijtak van de Hoofdvaart. Behalve in de winter, als de sport een paar maanden stilstaat. “Het water is dus echt te koud. Je warmt op, maar je spieren verkrampen als je in het water ligt. Dan is ontwijken niet mogelijk en wordt het gevaarlijk.

Er zijn ook andere natuurlijke ‘vijanden’, zoals waterlelies. “Met peddelen kun je daarin verstrikt raken. Je komt niet makkelijk weg omdat de lelies erg sterk zijn. Veel modder in het water maakt het ook gevaarlijk om te vallen, zegt Olaf. “Daarom moesten we baggeren op onze oude locatie, het Pannenkoekenpaviljoen in Cruquius.”

GEWOON WERKEN, DAT IS ALLES

Olaf traint twee middagen in de week. De rest van de week wordt vooral besteed aan trainen en werken. “Ik zit elke dag op school of op stage en ben bezig met huiswerk maken en stage voorbereiden. Om bij te verdienen werk ik bij fastfoodketen Leon op Schiphol.”

Is er nog vrije tijd over in dit drukke schema? “Ik denk dat ‘vrije tijd’ een heel breed begrip is. Natuurlijk heb ik af en toe een uurtje vrij, maar dat is niet genoeg tijd om iets leuks te doen. Ik zie mijn vrienden, maar minder dan voorheen. Ik vind het jammer, maar iedereen krijgt het drukker naarmate we ouder worden. Het liefst zou je meer vrije tijd hebben, maar je leert wel je plek in de maatschappij te vinden. Je moet gewoon werken, dat is alles.”

De tekst gaat verder onder de foto.

“Omdat we al jaren samen varen, zijn we heel goed op elkaar ingespeeld.” – Jan Aukes

ONBEKENDE SPORT

Ook in zijn ‘vrije tijd’ verspreidt Olaf graag de boodschap over zijn sport. “Canopolo is een hele mooie sport. Het is anders, prettig, intens en snel, maar zeer onbekend. Hoewel we op een hoog niveau handelen, wordt daar niets van vernomen. Als ik ze vertel dat ik aan kanopolo doe, zegt 99 procent: ‘Kano wattes?’” Afgelopen weekend stond hij op de Sport- en Cultuurbeurs in Hoofddorp om het kanoën te promoten. Ook hoopt hij dat er meer leden lid zullen worden van de vereniging, die momenteel nog maar uit één kanoteam bestaat. “Voor een jeugdteam zijn we nog op zoek naar spelers vanaf 12 jaar, die ik samen met iemand uit mijn team ga coachen.”

EEN VAN DE BESTE

“Na de zet vertrokken de spelers. We zaten twee jaar zonder locatie omdat we moesten verhuizen van onze oude locatie. Wij hebben nu een plekje naast het dierenasiel in Hoofddorp. Helaas wordt het clubhuis nog niet gebouwd omdat de vergunningaanvraag bij de gemeente stilstaat.” Ondanks deze situatie gaat het team door met trainen. “Ons doel is om de eerste divisie te bereiken. Omdat we al jaren samen varen, zijn we heel goed op elkaar ingespeeld. Het is leuk om elkaar te zien groeien. “We kwamen als beginners, maar nu zijn we een van de beste teams van onze tijd.”

Voor de serie ‘Atleet in Beeld’ portretteert de redactie iemand uit de sportwereld: van topsporter tot vrijwilliger bij de plaatselijke vereniging.