Verslag: Rondetafelgesprek Dakloosheid gemeente Zwolle

Zwolle – Op maandagmiddag 13 mei vond in het gemeentehuis van Zwolle een rondetafelconferentie plaats over de problematiek dakloosheid. In een rondetafelgesprek kunnen deskundigen met het gemeentebestuur de stand van zaken in hun vakgebied delen. Raadsleden kunnen vragen stellen.

De medesprekers van deze middag zijn: Annemiek Schuurman van het Leger des Heils; Beshay Saad, RIBW/Posada; Brady Onderberg, Balans creëren; Astrid Bosman, GGD; Paus Remko, De Bres; Elske Heinen, Travers; Mirjam Servaes, SWZ; en Willem van Sermondt, Kansfonds.

Groeiend probleem

Er wordt beschreven dat het daklozenprobleem groeit. Hoewel de herberg de cijfers nog kan ondersteunen, zijn er wel meer mensen in de nachtopvang. Er zijn ook veel arbeidsmigranten op straat die geen recht hebben op huisvesting of om tussen verschillende steden te reizen. Een andere doelgroep van zorg zijn jongeren. Vaak gaat het om jongeren die vanwege hun leeftijd buiten de jeugdzorg vallen en nog geen plek hebben.

Volgens de GGD wordt er ook veel aandacht besteed aan beschermd wonen voor groepen die minder intensieve zorg nodig hebben en daardoor sneller hulp kunnen krijgen. Voor mensen die geen andere hulp krijgen, is de soepbus vaak een optie. In een residentie in Herberg waren voldoende bedden om in de winter te schuilen. Ook daar bestaan ​​al enige tijd individuele kamers en dat betekent veel voor de mensen die er gebruik van maken.

Werkgevers

De PS vroeg hoe er op korte termijn meer hulp kan worden geboden aan arbeidsmigranten om naar hun eigen land terug te keren. Volgens het Leger des Heils zou daarvoor overleg nodig zijn met het bedrijfsleven, omdat bij deze groep de woning veelal gekoppeld is aan werk. Als het werk ophoudt, houdt het leven contractueel ook op. Er is weinig informatie over deze groep, omdat ze zich tussen steden verplaatsen. Het is geen hele grote groep, vorig jaar waren het er 14 waarvan er 7 terugkwamen.

Mensen willen ook graag de oorzaken van dakloosheid kennen en de mogelijke preventie ervan. De collega-sprekers zeggen vervolgens dat de daklozengroep een groep is met veel gezichten en dus niet echt aan één oorzaak kan worden toegeschreven. Preventie is ook geen goed instrument, omdat dakloosheid er altijd zal zijn. De ingang is groot en de uitgang stagneert.

Regelgeving

Oplossingen zouden kunnen zijn dat er minder restrictieve regels komen, bijvoorbeeld voor de woningverdeling en dat jongeren samen kunnen wonen in een gezinswoning. Het is ook noodzakelijk om ermee te bouwen. Veel mensen hebben geen dak boven hun hoofd als ze gaan scheiden, of jongeren blijven (te) lang bij hun ouders wonen als ze geen eigen woning kunnen krijgen. Dit valt ook onder de categorie daklozen.

D66 wilde weten hoe de samenwerking tussen de verschillende opvangorganisaties in de stad verloopt. Volgens de GGD blijft dit doorgaan. Zij bieden centrale toegang tot ondersteuning en hebben daar dus een goed beeld van.

Swollwacht wilde meer weten over de projecten ‘Kamers met aandacht’ en ‘Onder de tegels’. Ze is van mening dat angst een slechte raadgever is voor mensen die niet aan deze projecten willen meedoen. Dit zijn methoden waarmee mensen een (jongere) dakloze in hun eigen huis opnemen. SWZ is al enige tijd bezig deze angst weg te nemen.

Het komt ook voor dat mensen hulp krijgen, alleen gaan wonen en vervolgens terugkeren naar een opvangcentrum omdat het niet goed gaat. Deze mensen krijgen doorgaans een wettelijke maatregel waardoor ze in hechtenis kunnen worden genomen. Dit is een moeilijk proces.