Hoe gaat het nu met Niels Lemmers?

5 minuten geleden

Algemeen Hoe gaat het nu?

Niels Lemmers (46) begon relatief jong als coach van Union Nijmegen. Na vele prachtige avonturen kwam hij in 2011 terecht in Hudito, in Delft. Hier beleefde hij mooie jaren als hoofdtrainer van zowel het heren- als het damesteam.

Door Frank van der Steen

Kun je ons meer vertellen over je eigen sportcarrière?
Ik kom uit Bemmel, vlakbij Nijmegen, en toen ik 7 jaar oud was, ben ik daar begonnen met hockey. Na mijn jeugd speelde ik voor Nijmegen Union in de herencategorie 2, met wie we één keer in de Major Reserve League speelden. Ik was kapitein en zorgde er altijd voor dat ik zo min mogelijk liep door mezelf te trainen! Dit is iets wat meer coaches hebben en zo ben ik op mijn 22e begonnen met het trainen van heren 3.

Daarna heb je bij verschillende clubs gewerkt?
Tijdens mijn coachingopleiding ontmoette ik de technisch directeur van HC Den Bosch, die mij naar Den Bosch bracht. Ik werkte daar eerst bij de mannen, maar werd uiteindelijk assistent-coach/damescoach 1. Op een gegeven moment zijn we verhuisd voor de baan van mijn vrouw en heeft HC Rotterdam mij benaderd. Ik was hier assistent-coach/heren 1-coach, maar na drie mooie jaren wilde ik heel graag hoofdtrainer worden. Vervolgens kwam ik via de coach van HC Rotterdam bij Hudito terecht, waar ik werd voorgesteld als mogelijke nieuwe coach.

Hoe ben je daar gekomen?
Het eerste jaar kent niemand je en is het meestal een jaar van succes of mislukking. Ik moest een nieuw herenteam vormen in de Overgangsklasse, waar we in mijn eerste jaar tegen degradatie vochten. In de play-off verloren we de eerste wedstrijd in Breda met 4-0 van Zwart-Wit, waarna ik bleef volhouden dat we niet zouden degraderen. Thuis in Delft wonnen we met 1-0, dus moesten we terug naar Breda. Even dachten ze dat ze ons gingen verslaan, maar in de verlenging wonnen we met 2-1 met een gouden doelpunt! Ik zal me dat doelpunt van Florian Mulder met assist van Frank Platzek altijd herinneren. De ontlading was toen groot.

Ben je ooit begonnen met het trainen van de dames?
Ja, ik ben bijna vijf jaar lang coach van vrouwen 1 geweest. Toen ik voor het eerst arriveerde, waren we dicht bij de degradatielijn en uiteindelijk eindigden we als vijfde. Ik zag zoveel kwaliteit in die groep, dat ik na dat seizoen tegen de meiden zei dat ik wilde strijden om het kampioenschap. In 2020 en 2021 stonden we ook aan de top, maar vanwege de coronacrisis werd de competitie stopgezet. Toen in 2022 de competitie hervat werd, stond er een geweldig team waar ik nog steeds trots op ben. We wonnen de eerste 13 wedstrijden, speelden fantastisch hockey en werden uiteindelijk kampioen.

Wat maakt Hudito bijzonder?
Mensen spelen in Hudito omdat ze op een leuke en plezierige manier hockey willen spelen. Iedereen wordt gelijk behandeld en speelt hier voor de lol. Zo kunnen in Hudito de ‘dames 38’ ook op het hoofdveld trainen, dat is het sterke punt van deze club. Dat zie je zelden bij andere clubs. Het is echt als een tweede familie.

Wat doe jij vandaag?
Ik werk in Amsterdam, wat ook een van de redenen was dat ik Hudito verliet. Die hele reis eiste zijn tol. In Amstelveen ben ik nu assistent-coach van de AMVJ heren 1, waarmee we momenteel aan de top staan ​​en kampioen kunnen worden.