Saar geboren 5 uur voordat Melanie en Maurits ja zeiden: ‘Het had zo moeten zijn’

“Stel dat je vandaag niet trouwt, maar vader wordt”, zei de gynaecoloog tegen Maurits Driessen. De dag dat hij en Melanie Borgman Ze zouden ja zeggen, Hun dochter Sarre werd geboren. “Ik was nog niet eens met verlof. Ik had nog zeven weken”, vertelt Melanie. Maar na 33 weken had Saar andere plannen…

Laten we teruggaan naar het jaar 2010. Melanie (27) en Maurits (30) leerden elkaar kennen via het toen populaire Hyves. “Toen we tieners waren, stuurden we elkaar doodles. Toen zijn we gaan chatten op MSN”, vertelt Maurits. Voor de eerste date nam Melanie de trein van haar woonplaats Raalte naar Zwolle. Er kwam een ​​vriend aan. “Toen ik Maurits zag dacht ik: het is een brave jongen, ik hoop hem vaker te zien.”

In eerste instantie is het niet klein

Het werd serieuzer en in 2015 gingen ze samenwonen. Ze vonden een appartement boven de Spar, in het centrum van Zwolle. Ook onderwerpen als de kinderwens kwamen aan bod. Melanie wilde graag een kleintje, Maurits nog niet. “Eerst wilde ik genieten, zorgeloos genieten van het leven.” In 2020 zijn ze verhuisd naar een woning in Stadshagen. Maurits: “Toen ik 28 werd, was ik er klaar voor.”

Lees verder onder de foto >

Goed en slecht nieuws

In april 2023 kregen ze goed nieuws: de zwangerschapstest was positief. Maar de allergie was van korte duur. Melanie: “Vijf minuten nadat we erachter kwamen dat we ouders gingen worden, kwamen we erachter dat de vader van Maurits erg ziek was.” Maurits: “We wisten dat hij kanker had, maar hij had zoveel pijn dat hij niet uit bed kon komen. Als we naar hem toe konden rennen om hem te helpen.’

Melanie en Maurits hielden de uitslag van de zwangerschapstest een dag geheim. Maurits: “Mijn vader voelde steeds meer pijn en ik wilde het hem vertellen terwijl hij nog volledig bij bewustzijn was. Toen ik hem vertelde dat hij opa zou worden, reageerde hij opgewonden. We gaven hem een ​​knuffelmuis en een rompertje met het opschrift “kleine Zwolnaar”. “Dat deed iets met hem.”

‘Hoe kan ik deze dag overleven?’

Gelukkig voor het stel verliep de zwangerschap goed. Maar de week voor de bevalling voelde Melanie zich vreselijk onwel. “Ik hield veel vocht vast en voelde minder Saar in mijn maag. “Het bleek dat hij pre-eclampsie had.”

Een dag later was het 27 oktober: de dag dat Melanie en Maurits geregistreerd koppel zouden worden. Alles was opgelost. Om vier uur ‘s middags zouden ze man en vrouw worden op het gemeentehuis van Zwolse. “Maar ik kwam uit bed en voelde een vreemde knoop in mijn maag. Kort daarna brak mijn water. Dat is niet goed, dacht ik, hoe kan ik deze dag overleven? Ik wist niet dat de bevalling was begonnen”, zegt Melanie.

Lees verder onder de foto >

Er is nog steeds geen controle

Ze moesten naar het ziekenhuis. Melanie: “Toen we om 08.15 uur in het Isala-ziekenhuis aankwamen, was er eigenlijk geen ruimte. Onze baby lag ook in stuitligging, had in het vruchtwater gepoept en de gynaecoloog vroeg of ik aan een keizersnede had gedacht. “Dit is helemaal verkeerd, dacht ik.” Maurits lacht en zegt: “Ook goedemorgen! “We dachten dat we zouden komen om uit te checken.”

‘Je gaat niet trouwen, maar je wordt vader’

Maar zo was het niet. “Stel dat je vandaag niet trouwt, maar vader wordt”, zei de gynaecoloog tegen Maurits. “Dus belde ik mijn familie en vrienden”, zegt hij. “Het leek heel vreemd om je te vertellen dat de trouwdag niet doorging omdat Melanie aan het bevallen was.”

Maurits belde ook wel de trouwambtenaar. “Ze reageerde enthousiast: ‘Hé jongen, dat is heel aardig dat je mij belt.’ Kijk jij al uit naar deze middag? Natuurlijk wist ze nog steeds niets, maar ze begreep ons perfect. “Als Melanie aan het bevallen is, is het moeilijk om te trouwen.”

Ingerichte verloskamer

Na een bevalling van drie uur werd Saar om 10.30 uur geboren. Toen moest hij naar een couveuse. Toen Maurits het goede nieuws aan familie en vrienden vertelde, zeiden sommigen gekscherend: “Dan kun je tot vier uur ‘s middags op het gemeentehuis terecht.” Melanie en Maurits vonden het ‘gek’, maar zo’n slecht idee was het nog niet. “We vroegen ons af of we niet iedereen naar de verloskamer konden laten komen.”

Maurits kreeg toestemming om de trouwlocatie te veranderen in de verloskamer. “De verpleegster had dit nog nooit eerder meegemaakt en wilde na haar dienst een uurtje langer blijven. “Hij zorgde er ook voor dat de officier zich omkleedde.” Het ziekenhuispersoneel versierde de kamer ook met slingers, bloemen en posters. “Ze hebben zelfs witte vlaggen in de couveuse gehangen. “Zowel het ziekenhuis als de trouwambtenaar hebben veel moeite gedaan om het in korte tijd heel feestelijk te maken.”

Tekenen op de ziekenhuistafel

Geheel volgens plan trouwden Melanie en Maurits om 16.00 uur, in aanwezigheid van Saar. Melanie kon in bed blijven. “Opeens waren er twaalf familieleden in de kamer, van wie er vier getuigden. Iedereen was erbij”, vertelt Maurits trots. Ze ondertekenden de geregistreerde vakbond op de ziekenhuistafel. “Toen dachten we: wat hebben we gedaan?”, zegt Melanie lachend. “Ik was net bevallen.”

Lees verder onder de foto >

Melanie kon twee dagen na de bevalling naar huis. Voor Saar geldt dat niet: hij lag twee weken in een couveusekamer met vijftien andere baby’s. Het bruidspaar kwam twee keer per dag. “Ik had een gemengd gevoel dat Saar nog steeds niet thuis was bij ons”, vertelt Melanie. Vooral omdat we nog steeds niet beseften dat we eigenlijk ouders waren. Maar hoe meer ze groeide, hoe moeilijker het werd om haar daar achter te laten.”

Overlijden van Maurits’ vader

Maurits’ vader overleed op 10 december. ‘Dat was vóór de uitgerekende datum van Saar. Dus als zij ter wereld was gekomen, had hij het niet meegemaakt”, zegt Melanie. Maurits: “Mijn vader is uiteindelijk zes weken opa geweest en heeft haar nog een paar keer geknuffeld. Mijn wens dat geboorte en dood niet samenvielen, kwam uit.”

Een achtbaan

Het leven van Melanie en Maurits was de afgelopen maanden een achtbaan. Terwijl Maurits de laatste dagen van zijn vader bij hem doorbracht, was Melanie bij zijn dochter. “Het ging erom vooruit te komen in een heel moeilijke tijd. Ik was ook vader van een meisje en intussen verloor ik mijn vader”, vertelt Maurits. Melanie beaamt dit: “We voelden ons verscheurd, maar ik heb geleerd dat je als persoon veel meer aankunt dan je denkt, zowel fysiek als mentaal.”

Het gaat nu goed met Saar. Ondanks dat hij te vroeg geboren is, slaapt hij ‘de hele nacht’. “Hij begint heel goed te babbelen”, zegt Melanie, terwijl ze naar Saar kijkt, die tijdens het interview rustig in de woonkamer ligt te slapen. Denk eens aan de vrouwen in jouw omgeving die onlangs zijn bevallen. “Daar stond het volgens de regels, zoals het had moeten zijn. Heel stom, maar ik merk dat het belangrijk is. Je mist een prachtige periode van moederschap en de voorpret op de bevalling. Maar het feit dat Maurits’ vader haar nog zag, maakt alles goed. “Saar kwam te vroeg, maar net op tijd om zijn grootvader te verwelkomen.”