Platformen als Uber gedijen op sociaal-economische ongelijkheid

Platformen die taxiritten aanbieden, zoals Uber en DiDi, profiteren van sociaal-economische ongelijkheid. TU-onderzoekers modelleerden het gedrag van passagiers en chauffeurs en simuleerden daarmee de markt voor transportplatforms. Dit verklaart waarom transportdiensten in sommige steden belangrijke spelers kunnen worden in het mobiliteitssysteem, terwijl ze in andere steden niet van de grond komen. Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in Nature Scientific Reports.

Wat als iedereen hetzelfde inkomen had? Of wat als bijna al het geld in handen van één persoon was? Met deze uitersten van (on)gelijkheid simuleerden onderzoekers van de TU Delft de markt voor transportplatforms, zoals Uber of DiDi. Oded Cats, hoogleraar Passenger Transportation Systems: “Deze extremen helpen de dynamiek in de echte wereld te contextualiseren, waar alle samenlevingen in de wereld elkaar ergens in het midden ontmoeten.”

Toegang tot openbaar vervoer.

Om een ​​duurzaam stedelijk mobiliteitssysteem te realiseren, erkennen de nieuwe ontwerpen het belang van het verbeteren van het openbaar vervoer. Het is van cruciaal belang om te begrijpen hoe het openbaar vervoer kan worden versterkt en de toegang tot knooppunten voor passagiers kan worden verbeterd. “In steden als Amsterdam, met relatief weinig ongelijkheid, korte reisafstanden en een goed fiets- en openbaar vervoernetwerk, zal Uber waarschijnlijk niet floreren”, legt onderzoeker Arjan de Ruijter uit. “Daarom kunnen vervoersautoriteiten in deze steden zich beter richten op het aanbieden van deelfietsen en scooters om de bereikbaarheid van stations te verbeteren.”

Goedkope reizen voor rijke mensen

In steden met grote ongelijkheid, zoals Johannesburg of Rio de Janeiro, floreren platforms zoals Uber. Uit het onderzoek, waarbij rekening wordt gehouden met het gedrag van chauffeurs en passagiers, komen meerdere verklaringen naar voren. Het platform profiteert van een personeelsbestand dat bereid is te werken voor lagere lonen. Dit resulteert in een dienst met beperkte wachttijden voor passagiers. Bovendien speelt de dienst in op de vraag naar on-demand mobiliteit onder de rijken, die bereid zijn daarvoor te betalen.

Inclusieve mobiliteit

De onderzoeksresultaten kunnen de potentiële dominantie van Uber-achtige diensten in het ontwerp van een mobiliteitssysteem verklaren en voorspellen. Ze bieden ook richtlijnen om te bepalen waar regelgevende maatregelen nodig zijn en hoe deze het beste kunnen worden vormgegeven. De Ruijter merkte op hoe deze platforms hun strategieën aanpassen op basis van ongelijkheid: “In een samenleving met grote ongelijkheid kunnen bedrijven hogere provisies in rekening brengen aan chauffeurs, omdat chauffeurs beperkte alternatieve arbeidsmogelijkheden hebben.” Cats voegt hieraan toe: “Aan de andere kant moeten platforms in samenlevingen met weinig ongelijkheid prijsstrategieën gebruiken om veeleisende chauffeurs aan te trekken, wat zich vertaalt in lagere commissies.” Dit illustreert de interactie tussen sociaal-economische factoren en de levensvatbaarheid van transportplatforms.

Bezorgdiensten voor eten

Vanwege het gebrek aan gegevens over de marktaandelen van de platforms in verschillende steden besloten de onderzoekers het gedrag van de belangrijkste marktspelers te modelleren en met verschillende situaties te experimenteren. Hun model zou ook nuttig kunnen zijn bij het onderzoeken van de effecten van ongelijkheid op de markt voor voedsel- en boodschappenbezorgdiensten, via platforms als Just Eat Takeaway en Getir. Deze dienstenplatforms lijken ook goed te gedijen met een groep relatief welvarende gebruikers die bereid zijn voor de dienst te betalen en een groep werknemers die bereid zijn tegen lage lonen te werken.