Bekerduel: gesprek met Frans van der Velden: ‘PEC Zwolle was twee keer geïnteresseerd’ – De Kop

Zondag 17 maart, 08:00 uur

· leestijd 3 minuten

Sport

STEENWIJK – In deze maandelijkse column ‘Hoofdduel’ gaat redacteur Hilda Knol in gesprek met een sportheld. De elfde is Frans van der Velden (69), scheidsrechter, vrijwilliger en al bijna zestig jaar lid van VV Steenwijk.

Frans van der Velden is nooit gestopt met voetballen voor VV Steenwijk. Na de glorieuze jaren in het eerste elftal speelt hij in de lagere categorieën en nu bij de Old Stars. Pas op elfjarige leeftijd werd hij lid van de Rojiblancos. Frans woonde voorheen in het Brabantse Hoogerheide, waar geen jeugdvoetbal is. Hij gaat vaak kijken naar de wedstrijden van zijn vader Cees, die in de jaren vijftig betaald voetbal speelde voor De Baronie in Breda. Hij is tevens beroepsmilitair en als hij in Havelte gestationeerd is, verhuist het gezin met drie zonen en een dochter naar Steenwijk. Frans is al sinds zijn jeugd vaak op het voetbalveld te vinden. Zijn vader ook. “Zet je bed in de club”, zegt moeder Annie gekscherend tegen haar man.

De eerste op 15-jarige leeftijd

Coaches en jeugdleiders, onder wie Anne van der Meulen en Piet Winters, merken zijn grote voetbaltalent op. “Wij zijn meerdere keren kampioen geworden met B”, herinnert Frans zich. Hij slaat de A over en op 15-jarige leeftijd wordt de scorende middenvelder aangeworven voor het eerste elftal. Kees Kist vertrekt vervolgens naar SC Heerenveen. Frans vertelt: “Ik ontmoette Herman Horstkamp, ​​die toen 16 was. Normaal gesproken speelden we ieder een helft. Hierdoor konden we langzamerhand wennen aan het meer fysieke spel, al konden we onze snelheid en techniek goed behouden.”

Klaagzang voor PEC Zwolle

Het talent van Frans blijft niet onopgemerkt in de regio. Hij wordt uitgenodigd voor de jeugdteams van Zwolse en Noord-Holland. PEC Zwolle klopte twee keer op zijn deur, maar het mocht niet baten. De eerste keer is hij 16 en zijn vader vindt hem nog te jong, de tweede keer is hij 18 en vlak voor zijn eindexamen. “Het spijt me, je weet nooit hoe ver je zou zijn gegaan”, zegt Frans. Hij relativeert de zaken meteen: “Maar ik zat in een amateurteam van topniveau. In eerste instantie speelden we in de tweede divisie, de derde divisie van Nederland.” Met de eerste beleeft Frans twee kampioenschappen en promotie naar de hoofdcategorie. De ploeg wint ook de AZV Noord Beker. Moeder Annie is een trouwe supporter. Tijdens wedstrijden staat ze altijd achter het doel, terwijl Klaas ter Horst of Wiel Westra toekijkt. Vader Cees is als vrijwilliger zeer actief binnen de club. Gerda, de vrouw van Frans, komt ook bij hem langs, maar zegt dat ze nog niet al zijn doelpunten heeft gezien omdat ze op de tribune altijd met anderen aan het kletsen is.

wazige ogen

Frans scoort regelmatig belangrijke doelpunten. Hij herinnert zich zijn eerste doelpunt, een kopbal, in de 3-0 kampioenswedstrijd tegen Harlingen. Ook scoorde hij met een kopbal de stand op 4-3 in de eerste wedstrijd op het nieuwe Groene Lange complex. Hij ervaart ook allerlei vreemdheden. Lachend: “Eens, in Dokkum, sloeg een fanatiek publiek ons ​​met parasols op ons hoofd. En in Houtighage blokkeerden de fans onze kleedkamer en moest de politie ons uitzetten.” Steenwijker, normaal gesproken heel aardig en kalm, kan ook heel boos worden. “Soms gebeurde er iets en werd mijn zicht wazig, ik schopte of gaf commentaar op de scheidsrechter.” Zo kreeg hij een rode kaart van scheidsrechter Jacques d’Ancona en werd hij ooit zes wedstrijden geschorst. Frans heeft goede herinneringen aan de wedstrijd tegen Los Ángeles Aztecas in 1979 met Johan Cruijff. “Cruijff zat al in zijn laatste jaren en speelde nog heel goed. We verloren met 0-2, maar konden ons goed vasthouden.”

Vier generaties goede voetballers

Op 33-jarige leeftijd verhuist Frans naar de tweede en later naar de vierde. Hij speelde ook een aantal jaren in een team van zeven teams en speelt nu voor de Old Stars. Naast voetballen houdt hij van hardlopen. Frans heeft in Rotterdam meerdere halve marathons en zelfs twee hele marathons gelopen. Hij is ook jeugdtrainer geweest en is momenteel heren-, dames- en jeugdscheidsrechter. Als vrijwilliger help je mee met public relations, oud papier en schoonmaak.

De gepensioneerde is al bijna zestig jaar lid. “Het is nog steeds mijn club en ik ben een loyaal persoon.” Ook in zijn werk is hij trouw. Hij heeft veertig jaar gewerkt als onderwijzer en directeur op School B. Met Gerda heeft hij twee kinderen: zijn dochter Eline en zijn zoon Alwin. Frans zegt over Alwin: “Hij was heel goed en had door kunnen stromen naar het profvoetbal.” Tijmen, kleinzoon van Frans en zoon van Eline, valt inmiddels op op het voetbalveld. Frans sluit af met een stralende glimlach: “Dat is mooi, het zijn al vier generaties goede voetballers!”