Dubbel Delft 16/3 – Al het nieuws uit Delft

Zaterdag 16 maart, 09:00 uur

Generaal Dubbel Delft

DELFT – Bijna alles wat op de oude foto stond is verdwenen. Wat overblijft zijn de huizen op de achtergrond, aan de Spoorsingel en iets verder naar rechts, aan het Van Markenplein. Toneel van de actie is de Kampveldweg, waar de laatste hand wordt gelegd aan de doorgang onder het nieuwe spoorviaduct. De onderdoorgang was voor veel Delftenaren een flinke verbetering. Door het toenemende treinverkeer moest je in de oude situatie, toen de trein nog op straatniveau reed, lang, vaak en lang wachten voor de bomen bij de spoorwegovergang. Beroemd zijn de eindeloze goederentreinen beladen met enorme blokken basalt, die onder meer werden gebruikt om golfbrekers in zee aan te leggen. Maar ook producten voor de fabrieken langs de Schie, zoals de Kabelfabriek en uiteraard de Gist & Spiritus Fabriek. Rechtsboven zie je een klein stipje van een van de kantoorpanden van Gist. Tiemen vd Reijken maakte de foto op 5 januari 1966 en kon hem blijkbaar vanuit een verhoogde positie maken. Daarom ontwierp Willem de Bie een lang statief om zijn camera op de juiste hoogte te brengen. Wie de oude situatie niet heeft meegemaakt en zich probeert voor te stellen hoe het was, ziet op de oude foto iets van die oude sfeer terug. Aanvankelijk lag de spoorlijn min of meer aan de rand van de stad, buiten het kanaal, maar door de uitbreiding van Delft kwam het treintraject steeds meer in de binnenstad te liggen. Het toenemende autoverkeer had steeds meer moeite met de trein: er waren slechts vier overwegen die voortdurend gesloten waren. Deze overgangen bevonden zich naast Gist, aan de uitbreiding van de Schoolstraat, nabij de Engelsstraat en tussen Binnenwatersloot en Buitenwatersloot. Deze laatste veroorzaakten periodiek files; Vrijwel al het verkeer, zowel over de weg als over het water, van en naar het Westland maakte gebruik van deze route. Later bracht de aanleg van de Irenetunnel enige verlichting. Over Het Spoor wordt de hele vorige eeuw gesproken; Met name het laten rijden van de trein op gelijkvloers (het viaduct) was in de jaren na de Tweede Wereldoorlog een veelbesproken alternatief. We weten hoe dat afliep: eerst het viaduct, daarna ondergronds.