De eenzame Hilversummer stapt naar de Raad van State tegen het kappen van 18 bomen, maar vooral vóór ‘een goed proces’

Het wordt de Raad van State al snel duidelijk dat het in Hilversummer niet om bomen gaat, maar vooral om de rol van de gemeente. Dat moet beter.

“Uiteindelijk is dit een principekwestie”, begint Hilversummer zijn verhaal voor de rechter. Het gaat hem niet om de achttien bomen die worden gekapt, maar om de communicatie van de gemeente over dit besluit.

Bezwaar en beroep

Dat dit voor Hilversummer een principiële kwestie is, blijkt uit de geschiedenis van deze hoorzitting in Den Haag.

Op 7 november 2022 heeft de gemeenteraad van Hilversum een ​​vergunning verleend voor het kappen van in totaal achttien bomen op verschillende locaties. De Hilversummer maakte bezwaar, maar de gemeente verklaarde het in december niet-ontvankelijk omdat hij niet in de buurt van een van de betreffende bomen woonde. De gemeente heeft zijn bezwaar vervolgens afgewezen.

Maar daar stopte dit Hilversum niet. In juli vorig jaar stapte hij naar de rechtbank om tegen deze beslissing in beroep te gaan. Maar de rechter oordeelde ook dat de gemeente terecht zijn beroep heeft afgewezen.

Raad van State

In de rechtszaal van de Raad van State gaat hij in beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Utrecht. Volgens hem is hij feitelijk belanghebbende geworden, omdat de gemeente Hilversum naar zijn mening nalatig is geweest bij het aanvragen van deze vergunning.

Volgens hem heeft de gemeente bij het verlenen van de vergunning niet voldaan aan wat hij ‘de zorgplicht jegens alle belanghebbenden’ noemt. Volgens hem waren de inwoners van Hilversum niet goed geïnformeerd over dit besluit. De inwoners van Hilversum moeten veel moeite doen om erachter te komen om welke bomen het gaat en of er iemand interesse heeft. Zo moeten ze informatie opvragen en op een kaart zoeken waar hele straten ingekleurd zijn, maar het is niet duidelijk waar de betreffende bomen precies staan. ‘Gossip job’, zo vat hij het samen.

“Ik ben niet tegen het kappen van bomen, maar ik wil wel dat de gemeente het correct publiceert. De gemeente maakt in de publicatie niet voldoende duidelijk welke bomen getroffen worden. Mijn belang is dat de gemeente het kan corrigeren. Het is zo geworden Stijf dat het bezwaar van Mi er niet toe doet, want ik woon niet in de buurt van de boom’, zegt hij. “Maar we hebben er belang bij dat de gemeente zorgvuldig te werk gaat. Nu gaat het om kapvergunningen, maar binnenkort komen er vergunningen die wel gevolgen voor mij hebben, maar die ik door slechte communicatie niet krijg.”

Een gemeentevertegenwoordiger in de zaal zegt echter dat de gemeente behoorlijk voorzichtig is geweest. Sinds de oproep van Hilversummer is er echter sprake van kleine verbeteringen in de communicatie over soortgelijke vergunningen. “Daarin staan ​​bijvoorbeeld de namen van de straten en de nummers van de dichtstbijzijnde huizen. De bomen zelf krijgen een fysiek punt.”

Dit is een kleine overwinning voor Hilversum. “De gemeente komt in beweging, maar heel langzaam.” Het gaat hem echter niet om lijnen en punten. “Het gaat niet om de kaart met kruisen en lijnen, maar om hoe dit besluit bekend wordt gemaakt.”

Uitspraak

Na een korte onderbreking neemt de Raad van State een besluit. De rechter maakt bekend dat hij het beroep van Hilversummer ongegrond verklaart. Net als de gemeente en de rechtbank Utrecht stelt de Raad van State dat Hilversummer geen directe belanghebbende is, aangezien hij ruim 200 meter van de boom woont en deze vanuit zijn woning niet eens kan zien.

Ook stelt de rechter dat besluiten over omgevingsvergunningen wel duidelijk moeten zijn, maar dat maakt hem nog geen belanghebbende. “Er zijn ook andere middelen om de gemeente op het goede pad te houden.” Zo verwees de voorzitter eerder in de zitting naar een gemeenteambtenaar met de functie van ombudsman.

De Hilversummer blijft nuchter ondanks de uitspraak. Hij zei toen dat deze sessie hem had geleerd dat er andere manieren zijn om de gemeente te corrigeren.