5 sterren voor Hotel Nhow: ‘Vanuit de ontbijtzaal zie ik duizenden auto’s geruisloos in beide richtingen glijden’ – de Brug

Onderdeel van mijn architectuurstudie in Delft was een stage bij een architectuurstudio. Via iemand anders kwam ik in een groot, ouderwets kantoor terecht. In de woonkamer stonden rijen tekentafels opgesteld in strijdvolgorde. De computer was nog niet binnengedrongen. De tekeningen zijn gemaakt door mannen in blauwe overalls, die naast de tekentafels stonden.

Op mijn eerste werkdag stond ik aan het bureau van de architect die mij zou begeleiden. Hij vroeg me welke architecten ik bewonderde. ‘Rem Koolhaas,’ antwoordde ik. Rem Koolhaas was een van mijn mentoren in Delft. Een van zijn eerste gebouwen, het Byzantium aan de rand van het Vondelpark, was net opgeleverd. “Koolhaas?” De architect die mij zou begeleiden lachte minachtend.

Het studioproject waar Koolhaas ons als studenten doorheen loodste bestond uit het ontwerp van een gebouw langs de snelweg van Delft naar Rotterdam. Een opdracht die dicht in de buurt komt van Koolhaas’ fascinatie voor de dynamiek van de grote stad. Vandaar de naam van zijn bureau, Office of Metropolitan Architecture (OMA). Elke leerling mocht zijn of haar eigen interpretatie van de taak geven.

Met de bouw van het Nhow hotel aan de ringweg van Amsterdam heeft OMA een gebouw neergezet dat in de futuristische film niet zou misstaan Metropolis van Fritz Lang. Het gebouw ligt vlakbij de ringweg, op een punt waar de weg een bocht maakt. De vorm ontstond door drie driehoekige volumes op elkaar te stapelen en om elkaar heen te draaien. Het licht beïnvloedt elk oppervlak van de gevel anders. Door de kromming van de ringweg heeft de automobilist een wisselend perspectief op het gebouw, waarbij het ritme van de verticale profielen van de glasgevel versmalt en weer verbreedt. Vanuit de lobby, een hoge, ronde glazen ruimte aan de voet van het verder hoekige gebouw, kun je auto’s voorbij zien komen.

Een trotse medewerker geeft mij een rondleiding door de ontbijtzaal op de twintigste verdieping. De ontbijtzaal biedt uitzicht over de hele stad. Hij wijst mij op het grote buffet dat naast de ramen staat. Ik besteed niet veel aandacht aan het buffet. Tussen de kannen melk en sinaasappelsap zie ik in stilte duizenden auto’s dicht bij elkaar staan, langzaam, in beide richtingen glijdend. Het spoortraject ligt tussen twee zesbaanssporen. Bij deze bocht stijgt de metro uit de grond en sluit aan op de talrijke NS-sporen. Vanaf dit punt zie je het wirwar van wegen en spoorwegen die zich tussen de wolkenkrabbers aan weerszijden van de Zuidas wringen. Ik kom hier terug om deze show urenlang vanuit een hotelkamer te bekijken.

Opmerkingen aan [email protected]