Theaterregisseur Floris van Delft onderzoekt met zijn Zeeuwse familieverhaal wat er gebeurt als ouders je leren zwijgen

Verhalen over de zwijgcultuur gaan vaak over bepaalde immigrantengemeenschappen in Nederland: de Indiase zwijgcultuur, de Antilliaanse zwijgcultuur, de zwijgcultuur van de bevolking van voormalig Joegoslavië. Maar wat gebeurt er, zo vroeg regisseur Floris van Delft zich af, als het probleem van de stilte niet zozeer een cultureel probleem is, maar een generatieprobleem? Na verschillende samenwerkingen met biculturele makers herkende ze veel van haar verhalen uit haar eigen familie Goeree-Overflakkee, waar de (grootouder)ouders niet opvielen omdat ze de roerselen van hun ziel deelden.

In Mensen zoals jij Van Delft traceert drie generaties van zijn familie om uit te leggen waarom hij het moeilijk vindt zijn gevoelens te uiten. Alles wordt gepresenteerd als een raamverhaal: de hoofdpersoon (Simon Heijmans) wordt ondervraagd door zijn vriendin (Imanuelle Grives). Ze is behoorlijk verrast door zijn gebrek aan reactie op het nieuws dat ze zwanger is, waardoor ze zich in haar eigen familiegeschiedenis gaat verdiepen.

Het interessante is dat we naar de persoonlijke verhalen van Van Delft kijken, terwijl de acteurs de personages spelen alsof ze leden van hun eigen familie zijn. Hierdoor ontstaat er een interessante spanning tussen de Zeeuwse omgeving van Van Delfts familie en de persoonlijke herinneringen van de spelers. Het onderstreept de universaliteit van het thema van het verbergen van pijn, eenzaamheid en schaamte.

Geweldige emoties

Helaas wordt dit substantiële potentieel niet volledig gerealiseerd vanwege de nogal onbekwame richting en letterlijkheid van de dialoog. De spelers slagen er niet in veel nuance in hun rollen aan te brengen, omdat Van Delft voortdurend de nadruk legt op de grote emoties en de personages altijd vrij snel in het conflict laat overgaan, waarbij het pijnlijke en blijvende effect van de stilte wordt genegeerd. Het helpt ook niet dat eventuele emotionele dubbelzinnigheid behendig wordt weggenomen door de consistente muzikale leiding van luitist Haytham Safia.

Van Delft werd bekend met optredens waarin op spannende wijze gebruik werd gemaakt van de interactie met het publiek. Je kan dat zien Mensen zoals jij Overblijfselen van: De acteurs spreken het publiek af en toe toe over de vragen die het stuk oproept en over hun eigen ervaringen met zwijgen of liegen. In deze context zorgt dit er echter vooral voor dat de toch al voor de hand liggende boodschap van het stuk nog platter wordt. Het lijkt erop dat Van Delft zo geïnteresseerd is in de universele toegankelijkheid van het werk dat hij niets aan het toeval of aan de interpretatie van zijn kijkers wilde overlaten.

En dat is jammer, want het verhaal dat het vertelt Mensen zoals jij Ondanks alles weet het je regelmatig te ontroeren. Wanneer Juan Zyad en Heijmans elkaar tegen het einde van het stuk omhelzen in de rollen van vader en zoon, zijn er drie verschillende familieverhalen te zien, die van de regisseur en die van de twee acteurs, die elkaar troost en genezing bieden. . Zo laat People Like You zeker de kracht zien van het publiekelijk doorbreken van de stilte.

Lees ook
op ‘Angry Young Men’ uit 2022, de vorige voorstelling van Floris van Delft

Delen





E-mail de redacteur