‘We weten elkaar beter te vinden en begrijpen elkaar beter’

Zwolle – Samen met negen andere (zorg)partners in de regio Meppel wil Isala de zorg voor (kwetsbare) ouderen verbeteren en toegankelijk houden. Dat doen ze onder het projectmotto ‘Samen staan ​​we sterker in de regio’. Het maximaliseren van de onderlinge samenwerking is een omvangrijk project. Maar de eerste stappen zijn al gezet, volgens wijkverpleegkundigen Amanda Kruithof (Icare) en Anita Manders (Beter Thuis Wonen/de Wijkzorg).

De huisartsen Dokter Drenthe, Noorderboog, Icare, Beter Thuis Wonen/De Wijkzorg, de Oude zorggroep in Nieuwe Land, ZZWD, Buurtzorg, Fytac, FysioZwolle, de gemeente Meppel en het Isala ziekenhuis werken al enige tijd samen. Zij hebben een gemeenschappelijk doel: het verbeteren van de levenskwaliteit van (kwetsbare) ouderen in de regio Meppel en het beschikbaar houden van zorg. Dit doen zij door de juiste zorg op het juiste moment te bieden. In je eigen gezinsomgeving als het kan en in het ziekenhuis als het moet.

Eerste verbeterprojecten.

Regelmatig vinden er bijeenkomsten plaats waarin enkele medewerkers van bovengenoemde organisaties bespreken wat er nodig is om de samenwerking zoveel mogelijk te optimaliseren. Elke organisatie heeft immers zijn eigen werkwijzen en systemen. De eerste stap in het gezamenlijk verbeteren van de ouderenzorg was het identificeren van de obstakels die organisaties ervaren. Hieruit zijn de eerste verbeterprojecten ontstaan. Allereerst een betere uitwisseling van gegevens en patiëntwensen. Bovendien een betere overdracht tussen zorgprofessionals. Tenslotte zou het tijdstip van ontslag beter moeten worden afgestemd tussen bijvoorbeeld het ziekenhuis en de thuiszorgorganisatie.

Wederzijds begrip

Dit zijn doelstellingen die niet van de ene op de andere dag gerealiseerd kunnen worden. Er zijn echter al een aantal zaken verbeterd. Dat merken Amanda Kruithof en Anita Manders. Volgens hen maakt het bespreekbaar maken van de knelpunten al een groot verschil. Anita: ‘Als onafhankelijke organisaties wisten we niet altijd hoe we werkten. Dit is flink veranderd doordat we met elkaar zijn gaan praten over waar we mee te maken hebben. Hierdoor ontstaat er meer wederzijds begrip en kennis van wat er nodig is om de andere organisatie optimale zorg te kunnen bieden. Dat maakt het makkelijker om te praten.’

Neem bijvoorbeeld een oudere patiënt die vlak voor het weekend uit het ziekenhuis wordt ontslagen. Soms wordt dit op het laatste moment gemeld bij een thuiszorgorganisatie. “Het is beter als we het van tevoren weten”, zegt Amanda. ‘In sommige gevallen is speciale hulp nodig. In een ziekenhuis hebben ze altijd een katheter op voorraad, wij moeten deze vaak bestellen, om maar een voorbeeld te noemen. Nu weet je dat we in een ziekenhuis dit soort dingen tegenkomen. Ik merk ook dat ik vaak op dinsdag of woensdag een aanmelding ontvang, in plaats van op vrijdag. Dit zorgt ervoor dat de voorbereidingen thuis in overleg met de familie beter georganiseerd kunnen worden.’

Onderlinge afspraken

Een belangrijk onderdeel van de samenwerking is een goede overdracht tussen bijvoorbeeld de thuiszorg en het ziekenhuis. Wij werken aan 1 elektronisch overdrachtssysteem waar bovengenoemde zorgverleners mee aan de slag gaan. In de periode daarvoor zijn onderling afspraken gemaakt die op de korte termijn al tot verbeteringen leiden.
‘Het gaat erom onnodige ligtijden te vermijden. Wij willen er ook voor zorgen dat iemand op de juiste plek zit”, zegt Anita. “Wij hebben samen met de huisarts de taak om vast te stellen of iemand wel of niet in het ziekenhuis behandeld wil worden en of dit bij alle partijen in de keten bekend is. “

Dennenboom

Er zijn nog veel mogelijkheden om de samenwerking te verbeteren om de zorg klaar te houden voor de toekomst, maar er zijn al goede stappen gezet. “Communicatie is ontzettend belangrijk”, benadrukt Anita. “Nu weten we beter waar we elkaar kunnen vinden en dat is goed.”

Amanda ervaart dit ook. ‘Als ik bijvoorbeeld op vrijdagmiddag een melding krijg, is het nu veel makkelijker om met bijvoorbeeld de transferverpleegkundige te praten: wat is het beste voor de cliënt? Omdat de lijntjes nu korter zijn en we elkaar beter begrijpen, is het makkelijker om te overleggen.”

Naleving

Anita en Amanda voelen de voldoening om deel uit te maken van het team dat meedenkt over het verbeteren en toegankelijk houden van de gezondheidszorg. “Dit maakt het werk dynamisch”, zegt Anita. ‘Je draagt ​​bij aan de preventieve zorg. En als de samenwerking verbetert, wordt het werk voor iedereen ook leuker.” Amanda hoopt ook dat een betere samenwerking bijdraagt ​​aan de werkvreugde. ‘Maar uiteindelijk doen we het voor de cliënt en de mantelzorger. Ik vind het mooi om te zien dat ‘ondanks de druk op de zorg, iedereen doet zo zijn best om de zorg te verbeteren.’

De samenwerking tussen de 10 zorgpartners sluit aan bij het uitgangspunt van het Integraal Zorgakkoord (IZA). Hieruit blijkt dat er meer regionale en lokale samenwerking nodig is om tot adequate zorg te komen. Dit is het tweede artikel over ‘Samen staan ​​we sterker in de regio’. Lees hier het eerste artikel.