GeenStijl: GeldBlog – Oorlog is groen en het gebrek aan groen is oorlog

De Duitse oorlogsindustrie, dat is iets!

Politici staan ​​er niet om bekend dat ze principes hebben en zich daaraan houden. Het belemmert het politieke spel bediening van het stuur. Principes zijn gebruikelijk in de politiek; iets dat geruild kan worden. Daarom is het best vermakelijk om te zien hoe ze het ene verhaal met het andere verbinden, ook al zijn ze eigenlijk tegenstrijdig.

Deze week waren er talloze voorbeelden van de inconsistenties die de politiek creëert. Mindef Ollongren klaagde bijvoorbeeld over het feit dat pensioenfondsen en andere institutionele beleggers te weinig investeren in de defensie-industrie. Dit was natuurlijk belachelijk, want als er één ding is dat de overheid heeft gedaan, is het om alles wat niet duurzaam is ‘niet-investeerbaar’ te maken. Dit gebeurt onder meer via de EU en haar ESG-wetgeving (Environmental, Social and Governance). Investeren in steenkool en andere fossiele energieprojecten/bedrijven is bijvoorbeeld steeds vaker een no-go. Laten we zien dat ABP deze politieke agenda perfect uitvoert door Shell uit zijn portefeuille te verwijderen. We laten even buiten beschouwing dat Shell sindsdien bijna is verdubbeld.

Ook PGGM en andere grote beleggers laten zich steeds meer leiden door deze ‘groene’ agenda. Welnu, de defensie-industrie loopt ook voorop. shit lijst Natuurlijk, omdat het ‘doe geen schade’-principe en de vervuiling die met de productie gepaard gaat, niet bepaald als duurzaam kunnen worden beschouwd (hoewel sommigen het terugdringen van de wereldbevolking misschien als een groene bijdrage beschouwen). Dus het feit dat Ollongren klaagt dat institutionele partijen steeds minder in defensie investeren is natuurlijk hilarisch, omdat het overheidsbeleid is dat dit heeft veroorzaakt.

Von der Leyen, uitvoerend directeur van de Europese Commissie, heeft ook gepleit voor een aanzienlijke verhoging van de defensiecapaciteit van ‘Europa’ (lees EU). Hij deed dit zonder de NAVO in de steek te laten; iets dat andere politici doen (“Trump is onbetrouwbaar, daarom kunnen we niet op de NAVO rekenen, daarom hebben we een EU-leger nodig”), wat erg slim van hen was. Natuurlijk was ze in de race om hoofd van de NAVO te worden, maar de Duitse premier blokkeerde dit omdat hij geen christen-democraat (Von der Leyen) in die positie wilde hebben; Zelfs Rutte was voor hem een ​​betere optie…

Maar ja, de verdediging van ‘meer, meer, meer’ botst met het groene idee. Maar ook hier kent de creativiteit van politici geen grenzen. Zo wordt nu beweerd dat de klimaatcrisis de oorzaak van oorlogen is (een cynisch persoon zou wijzen op de causaliteit dat de grondstoffen die nodig zijn voor de groene transitie een gedeeltelijke oorzaak van oorlogen zijn, maar dat doet er niet toe). Door oorlog en klimaatverandering met elkaar te verbinden kunnen politici enerzijds de urgentie van het klimaatbeleid onderstrepen en tegelijkertijd hogere defensie-uitgaven bevorderen. De gevolgen van de klimaatverandering zullen immers tot meer oorlogen leiden en we moeten deze voorkomen of beheersen door militair krachtig en groen te zijn.

En deze uitzonderlijke positie is nu zelfs in zwart-wit vastgelegd. De nieuwe natuurherstelwet van de EU kent bijvoorbeeld twee opmerkelijke uitzonderingen: alle duurzame energieprojecten zijn vrijgesteld, inclusief defensieprojecten. Met andere woorden: de natuur moet door de lidstaten worden hersteld, maar als het om defensie of de groene revolutie gaat, kan de natuur worden opgeofferd. En ze verkopen het ook!

Dit alles betekent dat er goede tijden aanbreken voor de defensie-industrie in de EU. Met het verlangen naar een EU-leger, de 2% NAVO-norm, conflicten in Europa en de rest van de wereld kan dit alleen maar leiden tot grote investeringen en een grotere vraag in deze industrie. Daarom zouden aandelen van bedrijven als BAE Systems, EADS, Leonardo (het voormalige Finmeccanica), Thales, ThyssenKrupp, Safran en Rheinmetall een goede investering kunnen worden. Deze laatste is sinds begin dit jaar al met 44% gestegen! De Duitse oorlogsindustrie, dat is iets!

En de klappen zullen nog groter zijn voor hightech defensiebedrijven die niet beursgenoteerd zijn! Denk maar aan dronetechnologie, robotica en dat soort dingen. Bergen goud voor private equity-fondsen die in dit soort bedrijven investeren. Maar durven bovengenoemde institutionele beleggers in dit soort private equity fondsen te investeren? Om dat te laten gebeuren, zullen politici duidelijk moeten maken dat dit allemaal oké is, of in ieder geval vrijgesteld zijn van beperkingen, zoals is geprobeerd in de EU-natuurherstelwet. Maar er is meer nodig. De ESG-regelgeving en de EU Taxonomie zouden bijvoorbeeld ook met dit soort clausules moeten gaan werken voordat institutionele partijen zich daaraan wagen.

Als dit niet werkt, zal de overheid moeten investeren in deze defensiebedrijven, wat weer in strijd is met de EU-staatssteunregels. Hoe het ook zij, de verdragen zullen moeten worden gewijzigd. En als ze dat kunnen, dan is het waarschijnlijk ook mogelijk om de immigratieverdragen te veranderen, toch? Waar is oorlog niet goed voor…?