‘Het zit vaak in de kleine dingen’

van Ed Bausch

Hij zou in augustus vorig jaar aftreden. Maar ineens dacht ik: nee, nog niet. Toen januari, maar hij zei ook ineens ‘nog even wachten’ en ging verder als leraar Nederlands. Hij was geen afdelingshoofd meer, hij zat sinds 2013 op Heiloo. Een heel geleidelijk afscheid, na 42 jaar onderwijs. En hij krijgt nog steeds ‘banen’ aangeboden voor het volgende schooljaar.

Op de afscheidsmiddag werd zelfs de vraag gesteld: “Misschien heb je zin om af en toe… een lesje te volgen?” Er viel een stilte, maar er volgde geen echte ontkenning toen hij naar zijn vrouw keek. De liefde voor het onderwijs, de liefde van zijn leerlingen en zijn collega’s maakten het afscheid voor Rob behoorlijk lastig. “Verhalenverteller, enthousiaste verslaggever, voorleespromotor, Sinterklaas, huisfotograaf, raadgever, luisteraar”, herinneringen en lof vlogen door de kamer.

‘Van lezen leer je begrijpen’

“Vaak zitten het in de kleine dingen”, zei hij in zijn slottoespraak. Het gaat niet om wie je bent of wat je doet, maar of we er samen iets aan bereiken.” Dit is wat Rob van Veen al jaren zegt. Hij was ook een hartstochtelijk promotor van het lezen. “Want als je over een ander leest, over een andere visie, over iemand met een andere afkomst, een andere kleur, een ander geloof, dan ontstaat er empathie, begrip, toenadering.” Daarom profileerde hij zich als een uiterst vriendelijke en altijd geïnteresseerde leraar en schoolleider. Alles voor de studenten en heel blij dat ze hem bij het PCC lieten werken. “De plek waar je kunt zijn wie je bent.”

Balling

Hij reciteerde ‘Vogelvrij’ van Jules Deelder:

Soms, terwijl ik droom, kan ik vliegen

En terwijl ik vlieg, ben ik vrij om niets te willen

niets te weten

Er zit niets anders op dan er te zijn.

Soms, terwijl ik wakker ben, kan ik voelen

Als een vogel in mijn droom

hoe het is om niets te hebben

En kijken hoe alles stroomt

Hij was al weggegaan van ‘zijn’ PCC en zag hoe alles stroomde, hoe de dingen stroomden zonder hem. Zoals hij het leuk vond, de manier waarop hij had geprobeerd de steen te verplaatsen. Zijn naam gaat de geschiedenis in op het schoolplein, dat nu het Van Veenplein heet.