Het Oezbeekse gezin mag voorlopig blijven, maar de inwoners van Maastricht…

Applaus op het stationsplein in Den Haag als Disch het goede nieuws ontvangt: “Mensen, ik heb net vernomen dat het gezin voorlopig in Nederland kan blijven.” De 79-jarige Maastrichtenaar is sinds vrijdag in hongerstaking uit protest tegen de dreigende deportatie van de Oezbeekse familie Babayants uit Emmen.

Regulatie

De uitspraak van de rechtbank in Arnhem, die maandagmiddag oordeelde dat de familie uit Oezbekistan hier in ieder geval mag blijven totdat hun beroepszaak is afgehandeld, is voor Disch geen reden om zijn hongerstaking op te geven. “Ik blijf hier in Den Haag totdat het ministerie een goede en humane oplossing heeft beloofd voor dit soort situaties”, benadrukt hij.

Lees ook: Eduard (79), uit Maastricht, in hongerstaking voor Oezbeeks gezin: ‘Ik had het gevoel dat ik iets moest doen’

Disch verhuisde vorige week naar de Hofstad toen hij in de jeugd nieuws Ik hoorde het verhaal van de Babayants-kinderen. Het gezin woont al tien jaar in Nederland. Twee van de vier kinderen zijn hier geboren. De meisjes gaan naar school in Emmen en zijn daar lid van de vereniging. Maar de immigratiedienst van de IND heeft laten weten dat ze naar Oezbekistan moeten.

Niet op zichzelf

Voor Disch staat het verhaal van de Babayants-kinderen niet op zichzelf. Er zijn meer kinderen van buitenlandse vluchtelingen die worden gedeporteerd, legt hij uit. Het is onmenselijk, vindt hij: “Als zo’n gezin vijf jaar in Nederland woont, worden de kinderen helemaal Nederlands. “Ze kunnen niet naar het land van hun ouders worden gestuurd, dat is voor hen volkomen vreemd.”

De Maastrichtenaar vindt dat er snel regelgeving moet komen om kinderen te beschermen tegen zo’n ‘inhumane’ beslissing. “Ik begrijp dat deze afspraak niet van de ene op de andere dag kan worden gesloten”, zegt hij, nog steeds zittend in zijn tent naast de ingang van het IND-gebouw in Den Haag. “Maar ik zal mijn actie voortzetten totdat ze het erover eens zijn dat een dergelijke overeenkomst in de maak is.”

Moed

Ondanks zijn leeftijd voelt Disch zich na een paar dagen zonder eten nog steeds goed. “Geloof het of niet, maar ik ben fitter dan ooit.” De uitspraak van de rechtbank Arnhem geeft het nog meer waarde. Hij heeft zijn vrouw beloofd dat hij ook voor zichzelf zal zorgen. “En daar houd ik mij uiteraard aan”, zegt hij.