Jonge Zuid-Koreaanse artsen zeggen massaal hun baan op, waarom?

Uit protest tegen de plannen van de regering om het aantal geneeskundestudenten met ruim 60 procent te verhogen, hebben afgelopen dinsdag ongeveer achtduizend artsen in Zuid-Korea ontslag genomen. Dat het menens is, blijkt uit het feit dat ruim zestienhonderd daadwerkelijk niet aan het werk zijn gegaan.

Na een paar dagen zorgde deze staking ervoor dat de spoedeisende hulpafdelingen overweldigd raakten en de operaties werden uitgesteld. De regering, onder leiding van premier Han Duck-soo, heeft artsen opdracht gegeven aan het werk te gaan. Het leger is ingeschakeld om te helpen met de intensive care.

Eerder deze maand lanceerde Zuid-Korea een plan om per 2.525 tweeduizend studenten meer toe te laten dan de huidige drieduizend, wat het totaal op vijfduizend per jaar brengt. Het idee hierachter is het terugdringen van het artsentekort: nu, maar zeker in de nabije toekomst. Zuid-Korea heeft een snel vergrijzende bevolking, evenals zijn gezondheidswerkers.

Sinds 20 februari zijn naar schatting achtduizend van de dertienduizend jonge artsen gestopt met werken; dat wil zeggen 65 procent van het totaal. Jonge artsen vrezen voor hun toekomst en denken dat hun inkomen zal afnemen. De protesten vinden vooral plaats in de grote steden. Het gaat snel versus moeilijk, constateert Elmer Veldkamp, ​​universitair docent Koreastudies in Leiden, die een zeker ‘machtsspel’ in de conservatieve regering heeft opgemerkt. “Het is nog steeds niet duidelijk hoe het gaat lopen.”

privéklinieken

Zuid-Korea heeft weinig artsen vergeleken met andere rijkere landen. Er is een bijzonder tekort aan spoedeisende hulpartsen, kinderartsen en verloskundigen. Volgens de OESO zijn er in het Aziatische land 2,6 artsen per duizend inwoners. Met deze toestroom hoopt het ministerie van Volksgezondheid een antwoord te bieden op het tekort aan artsen in de meest landelijke en afgelegen gebieden en in de algemene ziekenhuizen van het volksgezondheidssysteem. Artsen werken daar vaak lange dagen, wat betekent dat de werkomstandigheden moeilijk zijn. Het meeste werk in algemene ziekenhuizen wordt gedaan door jonge artsen, stagiaires genoemd, eigenlijk aniosis of bewoners. “Het hele medische systeem is gebaseerd op deze jonge artsen”, zegt Veldkamp.

Nu verdienen ze niet eens zoveel als gespecialiseerde artsen in (privé)klinieken, maar hun hoop is om meer inkomen te verdienen. Als er nieuwe artsen bijkomen, is het concurrentie die ze niet willen. ‘Het leven is al duur, het gaat niet goed met de Koreaanse economie. “Zij voelen het ook.”

Er is een groot verschil tussen verschillende medisch specialisten. Tegenover de grote groep jonge artsen staat een groep goedbetaalde specialisten, die door hun inkomen tot de best betaalde artsen ter wereld behoren. In het Zuid-Koreaanse medische landschap werkt een relatief groot aantal artsen in privéklinieken: bijna 90 procent (OESO). Veel van deze privéklinieken richten zich op medisch toerisme, een sector die de overheid actief stimuleert, zegt Veldkamp. ‘Bij aankomst op de luchthaven staat een kiosk met medische zorgmogelijkheden, zoals plastische chirurgie en dermatologie.’ Dit trekt patiënten aan uit China, Japan en Zuidoost-Aziatische landen.

Eerder, in 2020, stelde een (vorig) kabinet voor om de instroom fors te vergroten om het aantal artsen te vergroten. Dat plan belandde na de protesten in de la, en nu is het blijkbaar weer afgestoft.

Het is nog niet duidelijk hoe de zaken verder zullen gaan. De protesten gaan door en de regering zet zich in voor het beheersen van de crisis. Gezien het grote aantal jonge artsen dat aan de acties deelneemt, zal de regering waarschijnlijk om de tafel moeten zitten met vertegenwoordigers van de protesterende artsen.

Lees verder