Docent Visser gaat na 45 jaar lesgeven met pensioen: ‘Met 8 kleinkinderen hoef ik mij niet te vervelen’

Decennia lang hield hij examens, maar nu gaat docent Nederlands en tekenen Henk Visser (67) met pensioen. Hij gaf 45 jaar les, onder meer aan het Insula College, en heeft inmiddels generaties studenten voorbij zien komen. Journalist Jip keerde terug naar school en luisterde voor een keer gehoorzaam naar de leraar.

Henk was tweeëntwintig jaar oud toen hij als onderwijzeres in De Sterrenkijker ging werken. Hij heeft het tien jaar lang met veel plezier gedaan. Ondertussen volgde hij een cursus Nederlands en de Rotterdamse Academie met een Kunstcomponent. Er zijn genoeg verhalen over 45 jaar onderwijs, ik zou er een boek mee kunnen vullen: “Het was een reeks leuke dingen.”

Tekst gaat verder onder foto’s >>

Hoe heb je besloten om leraar te worden?

“Elk kind wil natuurlijk brandweerman of politieagent worden. Ik ook. Mijn vader had drie boekwinkels in Dordrecht en ik las veel. We woonden zelfs boven een van de tenten. Mijn moeder was naaileraar, want dat werd in die tijd aan meisjes geleerd. Leuk detail is dat ze les gaf op de school waar ik nu werk: Insula College (voorheen de Princesa Juliana School Community, red.). Dus hebben ze het mij als het ware met de lepel gevoerd.”

Toen tekenen op de middelbare school een vak werd, ging er een wereld voor mij open.

Naast docent Nederlands ben je ook tekendocent. Hoe is dat tot stand gekomen en welk onderwerp heeft jouw voorkeur?

“Ik hou van beide vakken, maar ik tekende graag toen ik als kind op de kleuterschool zat. Ik tekende graag gebouwen en hoge torens. Mijn moeder heeft die tekeningen lang bewaard. “Toen tekenen een vak werd op de middelbare school, ging er een wereld voor mij open.”

Wat zijn mooie of leuke herinneringen uit jouw jaren schoolgeschiedenis?

“Dat is veel! Bijvoorbeeld de jaarlijkse buitenlandse reis naar Berlijn of Parijs. Het andere dat in me opkomt is een opmerking van Robbie, die zes jaar oud was. Zijn vader vertelde me erover op een ouderbijeenkomst, want op Thuis hadden ze er veel om gelachen. Tijdens het eten vroeg Robbie aan zijn ouders: ‘Wat doet de leraar eigenlijk?’ Is dat niet een prachtige manier van denken bij een kind?

“Ik heb nog een leuk verhaal. In 1980 werden voor het eerst Europese verkiezingen gehouden, maar deze waren niet succesvol. Daarom werd er een tekenwedstrijd georganiseerd voor scholen, in de hoop de bewustwording hierover te vergroten. Wij deden mee en wonnen met het vijfde leerjaar, nu groep 7, de hoofdprijs: een schoolreisje naar Brussel! Daar aangekomen mochten we in de parlementszaal plaatsnemen. Een prachtige plek met een hoogpolig wit tapijt. Omdat de spreker veel praatte, raakten de kinderen verveeld. Gelukkig hadden ze een karretje met versnaperingen meegenomen, waaronder chocolademelk. En je raadt het al, ze hebben het per ongeluk op het sneeuwwitte tapijt gedumpt. Samen met mijn collega zette ik snel de kar op de stoep en we renden met de klas mee.”

Lees verder onder de foto’s >>

Wat trekt jou het meeste aan als docent?

“Kinderen zijn fascinerend. Iedereen heeft zijn eigen karakter, creativiteit en in ieder kind zit iets goeds! Ik heb veel talent zien opkomen. “Ik vind het ook belangrijk dat iedere student zich gezien voelt.”

Wat ga je doen als je niet meer voor de klas staat?

“Ik heb vier geraniums gekocht, maar ik ga er niet achter zitten. Met acht kleinkinderen hoef ik mij niet te vervelen. Ik geef het lesgeven nog niet helemaal op, want ik blijf nog een paar uur per week het tekenexamen op school ondersteunen. Het voordeel is dat ik niet meer naar vergaderingen hoef! En een andere passie van mij is geschiedenis, vooral die van Dordrecht. Sinds de zomer ben ik stadsgids bij Ontdek Dordrecht. “Ik wil heel graag met toeristen door de stad lopen.” Meester Visser knipoogt naar hem. “Iedereen hier luistert tenminste naar mij!”

Jip Liefs