Dozenstapelaar in Delft bij kattencafé in Utrecht

Delft

Delta schrijft over de jaarlijkse ontwerpwedstrijd voor eerstejaars werktuigbouwkundestudenten. Dit jaar was de opdracht voor ruim honderd groepen van maximaal zes studenten om een ​​mechanische kistenstapelaar te maken. Een machine die in tien minuten een zo groot mogelijke stapel lege dozen creëert (20 bij 30 centimeter en 12 centimeter hoog, gewicht 400 gram) en steeds een doos aan het einde van de stapel toevoegt. Aan het begin van het ontwerpproject kregen de studenten twee verschillende elektromotoren om mee te experimenteren. Afgelopen woensdag demonstreerden zij de machines waar zij de afgelopen vijf maanden aan hebben gewerkt.

De organisatie gaf de groepen tien minuten voor hun poging en was verrast om te zien dat de acht finalisten in die tijd een stapel van 25 dozen van drie meter hoog wisten te produceren. De winnaar, team WB061, had slechts 02:25 minuten nodig. De tweede plaats ging naar team WB109 met 03:47 en de derde plaats ging naar WB004 met 04:09.

Utrecht

Als het aan Chiara ligt, studente Engelse Taal en Cultuur, heeft het Utrecht Science Park in het tweede blok van komend studiejaar een kattencafé, zo lezen we in DUB. De student heeft een team gevormd van tien andere studenten van verschillende faculteiten die gaan bijdragen aan het beheer van de financiering, donaties en een locatie voor het project.

“Laten we van de campus een paradijs maken‘ staat op een flyer die onlangs op de campus is verspreid en waarin andere studenten worden aangemoedigd om ‘betrokken te raken’ bij dit project. In september plaatste Chiara een blog op DUB waarin ze vertelde dat een kattencafé op de campus zou kunnen bijdragen aan het welzijn van UU-studenten.

Het was maar een idee, maar Bianca Meyer van het UU Centrum voor Ondernemerschap nam het serieus en bood aan om Chiara te helpen haar idee van de grond te krijgen.

leiding

Prinses Beatrice bezocht studentenroeivereniging Njord om ter gelegenheid van het 150-jarig jubileum van de vereniging een boot te dopen, schrijft Mare. Uit het rapport: Beatrix passeert bij aankomst een erewacht bestaande uit eerstejaars wedstrijdroeiers en raden van bestuur van zusterverenigingen. Een rondleiding door de pakhuizen van Njord eindigt aan de oevers van het Galgewater. Daar ligt een nieuwe ‘acht’, klaar om gedoopt te worden.

Nadat de prinses een gouden schaal vol kanaalwater over het schip heeft gegoten en, zoals traditie, met de leden van de raad van bestuur een slok jenever heeft gedronken, wordt de naam van het schip onthuld: Beatrix.

Na de doop zal Beatrix spreken met wedstrijdroeiers en oud-leden, onder wie de zeventigjarige Jan-Willem Landman, die in 1972 bij Njord kwam. “Ik ben nog heel old school”, vertelt hij. ‘Er is ons verteld dat je nooit iets over je privégesprekken mag onthullen. Onze huidige koning is daar heel kalm over. Ik heb ook al eerder ontmoetingen gehad met de koning en de koningin. Ze vertelden me dingen waardoor ik dacht: ‘Je moet er echt op vertrouwen dat ik hierover mijn mond houd.’