Groningse boeren luiden noodklok over onkruid dat dodelijk is voor dieren – Eemskrant.nl

Groningen – Het giftige Jakobskruiskruid verspreidt zich snel in Nederland. Deze gele bloemen kunnen dodelijk zijn voor dieren zoals paarden en koeien. LTO Noord luidt nu de noodklok en roept overheden op actie te ondernemen. Er zijn brieven geschreven aan de provincie Groningen, de Groningse waterschappen, Rijkswaterstaat en ProRail.

‘Onze prioriteit is de diergezondheid. Jakobskruiskruid kan ernstige ziekten en zelfs de dood veroorzaken. Biodiversiteit is belangrijk, maar giftige planten moeten worden vermeden. Overheden moeten specifiek maaibeleid voeren in gebieden met veel Jakobskruiskruid”, zegt Henk Hulshoff, regiodirecteur van LTO Noord-Noord.

Maatregelen
Jakobskruiskruid komt overal voor, zoals langs bermen, langs sloten, spoorlijnen, natuurgebieden en bouwterreinen, vaak naast boerenpercelen. Dit vertegenwoordigt een voortdurende dreiging. LTO Noord pleit voor actieve maatregelen om de verspreiding van Jakobskruiskruid vanuit deze locaties naar aangrenzende landbouwgronden te voorkomen. Rond landbouwpercelen waar de plant niet voorkomt of mag bloeien, wordt specifiek gevraagd om het gebruik van bufferstroken van 50 meter.

Onbruikbare percelen
Jakobskruiskruid bevat pyrrolizidine-alkaloïden (PA), die giftig zijn voor dieren. Wanneer dieren hooi eten dat besmet is met deze plant, kunnen ze ernstige leverschade oplopen en zelfs sterven. Boeren doen er alles aan om besmetting van voer met Jakobskruiskruid te voorkomen. Ze controleren periodiek de percelen op de aanwezigheid ervan en markeren deze indien mogelijk. Indien mogelijk wordt er ook gecontroleerd. Dit kost geld en veel extra tijd. Soms is deze kruiskruiddruk zo groot dat de percelen niet eens meer bruikbaar zijn voor dieren.

Biodiversiteit
Bestrijding van Jakobskruiskruid staat op gespannen voet met de wens naar meer grasrijke weilanden. De plant gedijt goed op zandgrond en op kale plaatsen, waardoor kruidenrijke graslanden de groei van deze plant bevorderen. Dit kan ervoor zorgen dat boeren terughoudend zijn om over te schakelen naar kruidenrijke weilanden. Bovendien is bestrijding op deze percelen vaak niet mogelijk vanwege het onkruidrijke karakter.