Wie kan de schuld krijgen van een Groningen zonder Kardinge?

“Dat de ijsbaan niet eeuwig zou blijven bestaan, bleek al bijna tot het einde van de ingebruikname. De gemeente Groningen heeft er echter de afgelopen dertig jaar voor gekozen om de andere kant op te kijken, in plaats van voldoende te sparen voor renovatie. Gesterkt door een meer algemeen gebrek aan financiële middelen, een groot aantal investeringsopgaven en geleid door een coalitie die keer op keer heeft bewezen weinig liefde voor de sport te hebben, is de toekomst van Kardinge wankel.

De komende maanden staat de gemeenteraad van Groningen voor een reeks ingrijpende beslissingen. Naast Kardinge leiden ook Oosterpoort en Martiniplaza een lange lijst van grote renovatie- en nieuwbouwprojecten waarvoor niet voldoende financiële middelen beschikbaar zijn. Dit betekent dat er moeilijke beslissingen moeten worden genomen. Opties in tijden van schaarste, waarbij niet alleen de vraag hoe op tafel ligt, maar ook de vraag of er geïnvesteerd wordt. Het stadsbestuur, steeds minder voorzichtig, lijkt zich op te maken voor een definitief afscheid van de ijsbaan. Zo maakte de gemeenteraad onlangs bekend dat cofinanciering vanuit provincies of andere gemeenten afhankelijk is van het onderhoud van een ijsbaan in Groningen. Een paar weken later voegde de wethouder toe dat het ook mogelijk is om afscheid te nemen van Kardinge en bij te dragen aan de aanleg van een nieuwe ijsbaan in een andere noordelijke gemeente. Assen heeft altijd de ambitie gehad om een ​​nieuwe ijsbaan te bouwen en kort na deze uitspraak stak ook de gemeente Tynaarlo de geïnteresseerde vinger op.

Deze blufpokerstrategie van de Groningse coalitie is riskant. Ondanks ruim honderdduizend bezoekers per jaar, een ruim vijftienduizend keer ondertekende petitie en samenwerkingsverbanden met honderden partners die hier hun sportaccommodatie hebben, blijft het gemeentebestuur volharden in haar integrale strategie. Mensen willen absoluut alles of niets. Ofwel een ijsbaan in stand houden, waaraan de omliggende gemeenten en provincies bijdragen, ofwel een einde maken aan de ijssport in de grootste gemeente van Noord-Nederland. Het feit dat de meesterwerken van de coalitie, zoals het nieuwe Oosterpoort en Martiniplaza, ook een functie hebben die onze gemeentegrenzen overstijgt, maar niet wordt blootgesteld aan een harde ‘pay for it or we stop’-strategie, toont maar weer eens aan dat sport geen prioriteit voor deze gemeenteraad. Een patroon dat al naar voren is gekomen in de conflicterende relatie met FC Groningen en een structureel gebrek aan investeringen in de amateursport. In het geval van Kardinge gaat het echter nog een stap verder. In dit geval kan de potentiële schade onherstelbaar zijn. Een verdwenen ijsbaan verschijnt immers niet meer. Helemaal niet, als de gemeente besluit enkele miljoenen bij te dragen voor een nieuwe ijsbaan in ‘de regio’.

De coalitie gebruikt nu een opportunistisch argument om ‘de regio’ de schuld te geven. Want door de hete aardappel expliciet door te schuiven naar de omliggende provincies en gemeenten kan het beeld ontstaan ​​dat een mogelijk einde van Kardinge niet van Groningen zelf afhing. Maar het hangt van Groningen af. Gebrek aan politieke wil om het belang van sportfaciliteiten te erkennen. Politieke incompetentie om de afgelopen dertig jaar voldoende te sparen en politiek bluf, waarbij de ene grote investering niet te veel mag kosten en de andere bij voorbaat wordt uitgesloten zonder hulp uit de regio.

De gemeenteraad van Groningen heeft daardoor weinig tijd om zich te verzetten tegen het antisportbeleid van de gemeente. We moeten Kardinge nu behouden, want anders zijn we hem voor altijd kwijt. Een ijsbaan passend bij de aantrekkelijkheid en omvang van onze gemeente is cruciaal voor verenigingen en in de maatschappelijke strijd tegen ‘bewegingsarmoede’ en overgewicht.”

Opinie | Jalt de Haan, leider van het CDA Groningen