Waanzin: “te gek!” al 45 jaar!

Vandaag 45 jaar geleden, op 22 februari 1979, betrad de Britse groep Madness voor het eerst het podium tijdens een concert in de Music Machine in Camden, Engeland. Na jaren van naam- en line-upwisselingen bleef ‘Madness’ zoals we het nog steeds kennen eindelijk hangen – de zevenkoppige line-up zorgde voor een ongelooflijke mix van pop en ska.

(tekst: Wim Meijer / bronnen: Wikipedia)

In ieder geval niet voor de hooivork en het wiel
Halverwege de jaren zeventig zou niemand het hebben geloofd als hen was verteld dat Mike Barson, Chris Foreman en Lee Thompson de grootste popartiesten van Engeland zouden worden. Voordat muziek een leidende rol in hun leven kreeg, waren straatbendes hun thuis. Dat veranderde toen het trio zich ging richten op ‘pop’, en dan vooral op ‘Ska’; een muziekstijl afkomstig uit Jamaica, gekenmerkt door een vierkwart staccato en een prominente aanwezigheid van koperblazers. Onder de naam The North London Invaders met Mike Barson (Monsieur Barso) op keyboard, Chris Foreman (Chrissy Boy) op gitaar en Lee Thompson (Kix) op saxofoon hadden de drie jonge muzikanten vanaf 1976 hun eerste podiumervaring.

De indringers veranderen in waanzin
Vanaf 1978 werd het pas echt serieus toen frontman Graham McPherson (Suggs) zich bij de groep voegde als zanger en Mark Bedford (Bedders) op bas, Carl Smyth (Chas Smash) op trompet en Daniel Woodgate (Woody) op zang. Drummers maakten de groep compleet. Dat de naam van de groep uiteindelijk veranderde, had te maken met het feit dat er al een andere groep met die naam bestond. Daarom werd in 1979 voor de naam Madness gekozen.

De naam Madness was bedoeld als eerbetoon aan de Jamaicaanse muzikant en Ska-medeoprichter Prince Buster, die in 1963 het nummer ‘Madness’ opnam als tweede nummer op zijn eerste studioalbum ‘I Feel the Spirit’. Vijfenveertig jaar later zouden de Jamaicaanse skazangeres en de Britse groep hetzelfde nummer ook op het podium delen.

Prins
De bewondering van de Madness-leden voor Prince Buster kwam ook tot uiting met de release van hun eerste single ‘The Prince’. Het was geen groot succes. De debuutsingle bleef op een bescheiden 16e plaats in de Britse hitlijst staan, het album One Step Beyond… waarvan de single afkomstig was, werd een enorme hit en bleef zelfs 78 weken achter elkaar in de Britse albumcharts staan. Het was het startschot voor een verbazingwekkende periode van succes, die ongeveer het hele decennium van de jaren tachtig zou duren.

214 weken
Sinds 1979 heeft Madness 16 albums en maar liefst 30 singles uitgebracht. De piek vond plaats in de eerste helft van de jaren tachtig. Deze succesperiode wordt vooral geïllustreerd door het feit dat Madness (samen met UB40) nog steeds het record heeft van de groep die in de jaren tachtig de meeste weken in de Britse Top 40 doorbracht. Tussen 1980 en 1986 stond Madness 214 weken lang een nummer in de hitlijsten.

Heel bijzonder is dat de groep maar één keer het plezier mocht ervaren om op de eerste plaats te staan. Dat gebeurde in 1982 met het nummer ‘House of fun’.

Britse partij
Dat Madness vooral een Britse partij is, valt op te maken uit het feit dat de groep weliswaar internationale bekendheid genoot, maar buiten Engeland en Ierland zelden de hoogste posities bereikte. In Nederland had Madness zeven Top 40 singles en bereikte in 1980 de hoogste positie, de vierde plaats, met het nummer ‘Embarrassment’.

Theater van het absurde presenteert C’Est La Vie
Het is 45 jaar geleden sinds Madness’ eerste podiumoptreden in The Music Machine. En de waanzin blijft zich ontwikkelen. Zo arriveerde Madness in juni 2023 in Nederland voor een concert op het festival Hallo en bracht op 17 november hun nieuwe album ‘Theatre of the Absurd Presents C’est La Vie’ uit, voorafgegaan door de singles C’est La Fri. en Babydief. Daarna volgde een Britse tournee met concerten in onder meer Liverpool, Manchester en Londen. Het werd Madness’ eerste studioalbum dat nummer 1 bereikte in de UK Albums Top 100. Stel je voor: na 45 jaar staat het nog steeds op nummer één… als dat niet ‘gek’ is, dan weet ik het ook niet meer.