Kate Bellamy: ‘Het is spannend om de P’urhépecha-gemeenschap in contact te brengen met geschreven erfgoed’

“Purhépecha wordt gesproken in Mexico, maar inmiddels ook in veel diasporagemeenschappen in de Verenigde Staten”, zegt Bellamy. ‘Voor mijn Veni-project onderzoek ik hoe taal zich ontwikkelt in deze verschillende omstandigheden. Vorig jaar kreeg ik ook subsidie ​​om een ​​vierhonderd jaar oud Purhépecha-woordenboek, gehuisvest in de Newberry Library in Chicago, te transcriberen en analyseren.’

Verrassing

Toen hij eerder dit jaar een openbare presentatie over dat werk gaf, was hij verrast door het enthousiasme waarmee het publiek reageerde. ‘Ze waren erg blij om te zien dat er een geschreven geschiedenis van de taal bestaat die hen zo nauw aan het hart ligt. Tegelijkertijd waren ze verrast dat die boeken zo dichtbij verkrijgbaar waren.’

Hoewel de meerderheid van de leden van de De Purhépecha-gemeenschap bestond pas ongeveer dertig jaar in Chicago; De boeken werden al in 1911 aan de bibliotheek geschonken als onderdeel van een verzameling Indiaanse werken. Met een gratis lenerspas zijn ze daar te bezichtigen, maar in de praktijk gebeurt dit nauwelijks. Bellamy besloot daar verandering in te brengen. “Ik geloof dat het deel uitmaakt van mijn academische verantwoordelijkheid om deze werken beschikbaar te stellen aan de mensen tot wier nalatenschap ze behoren.”

Werkplaats

Om deze reden organiseerde hij samen met Analú López van de Newberry Bibliotheek een workshop waarin hij met een groep P’urhepecha-stakeholders de boeken bezocht. ‘We hebben verschillende boeken bekeken, waaronder het eerste Purhépecha-woordenboek en een kaart van Michoacán, zijn thuisstaat, uit de 19e eeuw. Bezoekers vonden het erg leuk om te zien hoe de stad en haar bevolking zijn gegroeid. Bovendien was het geweldig om de boeken in het echt te zien. Ze zitten niet achter glas. Zolang je handen schoon zijn, kun je ze aanraken, er doorheen scrollen en de tekst lezen. “Het was heel bijzonder om te zien hoe iedereen ontdekt dat dit erfgoed bestaat en aangeraakt kan worden.”

Tot de volgende keer?

Wat Bellamy betreft, dit was niet de laatste keer dat hij zo’n workshop gaf. ‘Nu moesten we het bezoek op vrijdag organiseren. Als ik volgend jaar weer naar Chicago ga, hoop ik een groter weekendbezoek te organiseren. In de tussentijd blijf ik werken aan het 17e-eeuwse woordenboek, met de bedoeling het vóór het einde van mijn huidige project te publiceren.’