Onder grote belangstelling ontvangt Luca zijn laatste groet: ‘Die ondraaglijke pijn; een fout in de tijdlijn

Naar schatting verzamelden zich rond elf uur zo’n driehonderd belangstellenden bij Het Kruispunt, de voormalige gereformeerde kerk aan de Schoolstraat. Terwijl de vrienden de kist met Luca’s lichaam erin dragen, klinkt de versleten Sound of Silence van Disturbed over de luidsprekers.

Stilte is op zijn plaats als iemand de aarde op zo’n onnodige manier heeft moeten verlaten. Neergestoken, ogenschijnlijk volkomen willekeurig, omdat hij op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was. De omstandigheden waaronder Luca in de vroege uren van zaterdag 8 juni overleed, worden in de afscheidstoespraken zorgvuldig vermeden. Zaterdagochtend vroegen zijn voetbalvrienden uit Voorschoten ’97 8 zich af waar hij was. Ze hadden tenslotte een wedstrijd en Luca had zichzelf niet uitgesloten. En dan het nieuws en het langzame besef dat zijn teamgenoot nooit meer zal spelen.

Lees ook:

De voetbalvrienden van Voorschoten 8 nemen waardig afscheid van hun vriend Luca van der Zijl. “Hij is nog steeds bij ons en zal dat altijd blijven.”

“Een nachtmerrie die begint als je wakker wordt”, zei zijn oudere broer Manuel. “De schok, het besef, de voortdurende verwerking, de ondraaglijke pijn. Een fout in de tijdlijn. “Ik was het dichtst bij jou, ook al waren we heel verschillend.”

Vrienden en familie schetsten het beeld van een tiener die van het leven hield – zijn motto was: pura vida (vrij vertaald: het beste uit het leven halen) – maar tegelijkertijd moeite had om volwassen te worden. ‘Ik maakte me soms zorgen’, zei zuster Kiki. “En als ik de foto’s zie die je vrienden hebben gestuurd: terecht. Maar ook een verantwoordelijke jongen toen hij voor onze zoon Julián zorgde. Ik ben blij dat jullie zoveel tijd samen hebben doorgebracht.” Manuel: ‘Ik maakte me zorgen over je roekeloze vertrek, maar ik zag ook dat je na een moeilijke tijd weer tot leven kwam. Je was stoer, iets wat we nu ook zouden moeten zijn.’

“Juist dankzij je neefje ben je uit een diep, donker gat gekomen”, zei Luca’s moeder. “Toen het leven steeds moeilijker werd en je de weg kwijtraakte, hielp Julian je weer op de been.”

Tussen de lovende woorden weerspiegelde Luca’s favoriete muziek zijn innerlijke gevoelens. De teksten van onder meer Snoop Dogg (Young, Wild, Free), Lil Wayne (Mirror), Phil Collins (Through My Eyes), Tom Odell (Another Love) en Set (De Leven), raakten wellicht de kern van zijn leven .

Trouw aan zijn familie en vrienden, met de focus op hem door zijn daden, maar hij kampeert het liefst bescheiden aan de zijkant of achterin. Iemand voor wie zo’n groots afscheid enorm overdreven had kunnen lijken. Er werd gezegd dat Luca liever anderen gelukkig maakte dan zichzelf. Het feit dat hij zijn beste vriend in Costa Rica verraste met een bezoekje ‘omdat hij onze vriendschap zo miste’ typeerde zijn impulsiviteit, die meestal uitmondde in een feestje met veel drank. “Je positiviteit, je energie, je liefde in de moeilijkste tijden: je hart zat op de juiste plaats. ”

Lees ook:

Verdachte van dodelijke steekpartij in Voorschoten zit vast. ‘We houden rekening met meerdere scenario’s’