Gevangenisstraf en TBS voor verkrachting in Alkmaar

Datum thuis

De verdachte en het slachtoffer waren vrienden en hadden eerder seksuele relaties gehad. Op 29 juli 2022 ontmoetten ze elkaar bij het slachtoffer thuis. Daar dwong de verdachte haar om tegen haar wil seksuele handelingen te verrichten. De verdachte geeft toe dat hij seks heeft gehad met het slachtoffer, maar zegt dat er geen sprake was van dwang.

Na een inhoudelijke zitting in april 2023 heeft de rechtbank een voorlopige uitspraak gedaan waarin wordt gelast dat de verdachte ter observatie naar het Pieter Baan Centrum (PBC) moet komen voor onderzoek naar zijn geestelijke vermogens. Experts van PBC hebben bij de verdachte een persoonlijkheidsstoornis vastgesteld. Over de toerekenbaarheid en het recidiverisico konden zij niet adviseren. De reclassering ziet een hoog risico op herhaling en ziet geen behandelmogelijkheden in een voorwaardelijke setting. Op 28 mei 2024 werd de zaak opnieuw ten gronde besproken. Eerder eiste het Openbaar Ministerie 8 jaar gevangenisstraf, maar die eis werd na het PBC-rapport aangepast naar 5 jaar en TBS met verplichte behandeling.

Uitspraak van het gerecht

De rechtbank acht de overtreding bewezen. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de verklaringen van het slachtoffer betrouwbaar omdat zij samenhangend, authentiek en voldoende gedetailleerd zijn. Een getuigenverklaring kan niet tot een veroordeling leiden als er geen ander bewijs is, maar er is naar het oordeel van de rechtbank wel voldoende bewijs. Een agent die zich voordeed als het slachtoffer nam via WhatsApp contact op met de verdachte. Uit het WhatsApp-gesprek blijkt dat het slachtoffer de seksuele handelingen niet vrijwillig heeft verricht en dat de verdachte zich op een gegeven moment kennelijk niet meer kon beheersen, zoals het slachtoffer ook beweert. Ook neemt de rechtbank kennis van verklaringen van de beheerder van het appartement waar het slachtoffer woont en van de zus van het slachtoffer.

Hoewel de seks aanvankelijk met wederzijdse toestemming plaatsvond, veranderde het gedrag van de verdachte op een gegeven moment volledig. Hij werd dominant, bedreigend en gewelddadig en had geen respect meer voor het slachtoffer. Het slachtoffer lag op dat moment al met zijn handen op zijn rug gebonden, waardoor hij weerloos was. Vervolgens verkrachtte hij haar op verschillende manieren, terwijl zij hem meermaals vroeg daarmee op te houden. Ook tijdens de verkrachting gebruikte hij geweld.

Bij slachtoffers van verkrachting blijven gevoelens van angst en onveiligheid lang aanhouden. Uit haar slachtofferverklaring blijkt dat verkrachting ook in deze zaak een zeer traumatische gebeurtenis voor het slachtoffer was. De rechtbank verwijt de verdachte dit ernstig. Daarnaast is de verdachte in 2018 ook veroordeeld voor verkrachting en zat hij nog in een gevangenisprogramma. De rechtbank acht de verdachte iets minder verantwoordelijk. Alles afwegende acht de rechtbank een gevangenisstraf van 42 maanden passend en passend. Verder legt de rechtbank tbs een verplichte behandeling op, omdat zij het onverantwoord acht als de verdachte zonder behandeling terugkeert in de samenleving.