Aimee Roumans is vrijwilliger op diverse terreinen: ‘Ik ben graag bezig en het liefst samen’

Aimee werd geboren in Maastricht en woonde van haar derde tot haar achttiende in Bunde. “Ik heb in Maastricht op school gezeten. Ik vind het een prachtige stad. In ons huis hebben we schilderijen van de Maastrichtse brug. Dat is je kindertijd. “Wij gaan vaak naar Maastricht en bezoeken daar bekenden.”

Na zijn achttiende verhuisde hij naar Tilburg, waar hij studeerde. “Mijn vader was personeelsmanager bij een cementfabriek en vertelde vaak over zijn werk. Dit trok mij enorm en momenteel ben ik HR-adviseur bij Zorgcollectief ZW Drenthe. De organisatie verzorgt de ouderenzorg in Dwingeloo, Havelte en Ruinen.”

Tweede familie

Tijdens zijn studententijd raakte hij geïnteresseerd in volleybal en werd hij lid van studentenclub TSVV Gepidae. “Je mocht alleen lid worden als je student was. Daar ontmoette ik mijn man, die daar ook volleybal speelde. Ik heb nog steeds contact met oud-klasgenoten. Ieder jaar varen wij een rondje door Fryslân. “Dat is mijn tweede familie.” Na zijn studie werkte hij in de zorgsector in Geertruidenberg. “Mijn man kreeg een baan in Assen en daarna zijn we naar Hoogeveen verhuisd. “Bij de Baalderborg Groep heb ik kunnen werken op het gebied van de gehandicaptenzorg.”

Zijn eerste indruk van Hoogeveen was aanzienlijk anders dan die van Maastricht. “We beseften dat er dit weekend weinig te doen was in Hoogeveen. We gingen vaak naar de natuur. Hoogeveen heeft het allemaal, een ziekenhuis, De Tamboer en veel winkels, maar toch is het anders dan Maastricht. Daar was altijd wel wat opschudding, maar hier is het anders. “Nu hebben we de weg hier gevonden en hoeven we niet meer terug naar Limburg.”

competitief volleybal

Direct na aankomst in Hoogeveen schreef zij zich in bij volleybalclub Olhaco en kon direct aansluiten bij Dames 3. “Na een tijdje stopte ik met competitievolleybal en werd gevraagd om mee te doen aan de Knapper-competitie in Phoenix. Daar ontmoette ik veel oud-spelers van Dames 3, met wie ik al heel lang samenspeelde. “Dat doe ik nog steeds.”

Toen de heer Knapper vijf jaar geleden stopte met het organiseren van de recreatieve volleybalcompetitie, werd Aimee lid van het nieuwe bestuur. “Die bestaat uit spelers van teams uit de Knapper-competitie. Dat gaat heel goed. Ik doe onder andere het wedstrijdprogramma. Knapper deed het handmatig, maar ik doe het via de computer. Het is mooi dat deze wedstrijd al zo lang bestaat, want volgend jaar bestaat de wedstrijd 60 jaar. Het is goed om zoveel mensen te kunnen mobiliseren. Ik houd enorm van organiseren en organiseren en sportief bezig zijn. Wij bevinden ons op de achtergrond en zij zijn niet erg zichtbaar. Van de clubs horen we weinig, daarom gaat het goed.”

Atleet zijn is op dit moment geen optie voor haar, omdat ze haar kruisband scheurde, waardoor ze dit seizoen niet kon spelen. Het sterke punt van de competitie met zeventig teams is volgens Aimee het feit dat de wedstrijden doordeweeks worden gespeeld. “Veel mensen willen op hoog niveau spelen, maar dan doordeweeks. Op zaterdag is er ruimte voor andere dingen. De afstanden zijn ook niet groot. De regio ligt in een cirkel van dertig kilometer. Het criterium is maximaal een half uur reizen naar de uitwedstrijd.”

Uil

Aimee is al twintig jaar betrokken bij de bescherming van weidevogels en uilen. “We zijn gestopt met het gebruik van weidevogels. In samenwerking met de boeren hebben we de nesten beschermd, zodat de boer ze niet aan stukken zou scheuren. Op een gegeven moment waren er meer vrijwilligers dan nesten. Daarna gingen we met een groepje van acht man alleen verder om de uilen te beschermen. We hangen uilenkasten op bij boeren en voeren inspecties uit. We maken de kasten schoon en tellen de uilen. Onze regio ligt tussen Ruinen, Tiendeveen, Nieuw Balinge, Geesbrug, Hees en Hoogeveen.”

De natuurliefhebber neemt een knuffeluil en zet deze op tafel. “Ik heb het gevonden in Ommen”, zegt hij. “Deze uil was aangereden door een auto en de politie kwam eerst kijken of ik het dier ook had gedood. Vervolgens heb ik het dier laten opzetten. De kleuren van de uil vind ik mooi en hij heeft een mysterieuze uitstraling. De uil bouwt niet een eigen nest, maar maakt gebruik van kasten. We hebben een schoonmaakdag in november. Het broedseizoen begint in januari en het is geweldig om jonge uilen te zien. Het contact met boeren is leuk, zij beschouwen een kerkuil op hun terrein als “hun”. uil “Ik vind het ook geweldig om met een groep mensen op tournee te zijn die dezelfde passie hebben.”

longfundus

Aimee is al vijftien jaar longfondsverzamelaar. Sinds een jaar is zij coördinator van het Longfonds in heel Hoogeveen. “Er zijn 75 verzamelaars en sommige verzamelaars doen dat werk al heel lang. Ik reken ook af voor het gerenommeerde fonds. Ik zet me in om mensen te helpen stoppen met roken. Ook het organiseren, regelen en omgaan met mensen vind ik leuk. Het werkt altijd goed ,,Het meeste geld wordt ingezameld in Oost-Nederland. In Amsterdam wordt bijvoorbeeld niet geïncasseerd.”

Aimee is al enkele jaren betrokken bij popkoor Harmony Singers. “Ik ben sopraan en zit ook in een werkgroep die optredens organiseert. Toen we 35 jaar bestonden, was ik lid van de jubileumcommissie, die een jubileumconcert organiseerde. Het organiseren van concerten en andere optredens is leuk. Op 15 juni treden wij op in de Grote Kerk in het kader van de Maand van de Amateurkunst. Elke week zingen geeft mij energie en ontspanning. Zingen geeft je rust. Na een middagje oefenen kom ik met meer energie naar buiten, terwijl jij het best druk hebt. We hebben vijftig leden en kunnen nog wel een paar man gebruiken.”

Afgelopen donderdag was zij de hele dag actief als voorzitter van het kiescollege van de Kerk van de Goede Herder. “Dat is ook iets doen met een groep mensen. Ik doe dingen niet alleen, maar altijd samen met anderen. Ik kan moeilijk stilzitten en moet bezig blijven, maar altijd samen. Als ik iets doe, doe ik het meestal voor een lange tijd.”