PRE-studenten bezoeken Internationaal Gerechtshof: ‘Dit is het Mekka onder de rechtbanken’

Vol verwachting verzamelt de groep leerlingen van de Haagse Pre-University School zich in de motregen voor het Vredespaleis. Vorig jaar maakte deze groep van 5 vwo-studenten kennis met het universitair onderwijs. Vandaag maken ze een excursie naar het Vredespaleis en bezorgen ze hun folders met de definitieve bestelling. Sommige mensen houden de donkerblauwe map als een paraplu boven hun hoofd.

Kamer vol bewondering

Eenmaal binnen nemen de studenten plaats in de zaal van het Internationaal Gerechtshof (IGH). Medewerker Avo Sevag Garabet geeft u een korte geschiedenis van het ICJ en het Vredespaleis en biedt inzicht in het reilen en zeilen van deze prestigieuze organisatie. Studenten staan ​​versteld van de Grote Zaal, gevuld met artistieke geschenken uit verschillende landen.

‘Ik dacht dat ik hier nooit zou kunnen komen‘

Het Internationale Gerechtshof is het belangrijkste rechterlijke orgaan van de Verenigde Naties. Het bevindt zich in het Vredespaleis in Den Haag. Er zijn nog vier andere organisaties die, net als het Internationaal Gerechtshof, tot doel hebben een vreedzame oplossing te vinden voor conflicten tussen landen.

Het ICJ behandelt juridische geschillen tussen staten en heeft twee hoofdtaken. Zijn belangrijkste taak is het oplossen van geschillen tussen staten. Daarnaast geeft het Hof op verzoek van bepaalde internationale organisaties ook niet-bindende adviezen en uitspraken over gerechtelijke zaken en juridische kwesties. Het Internationale Gerechtshof bestaat uit vijftien rechters uit vijftien verschillende landen.

Vraag en antwoord

De Vredespaleiskamer is er een die je niet vaak bezoekt en nu luisteren de studenten naar Avo Sevag Garabet en beantwoordt al hun vragen. ‘Hoe lang duurt een zaak en hoe ziet die eruit?’ wil een PRE’er weten. De hele procedure duurt 5 tot 6 jaar, zegt Garabet, en bestaat uit drie fases: eerst de schriftelijke fase, daarna de openbare hoorzittingen en ten slotte de besloten beraadslaging van de juryleden.

“Heb je een voorbeeld van een adviescasus?”, vraagt ​​een tweede student. Garabet: ‘Een recente advieszaak gaat over deze vraag van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties: welke verplichtingen hebben staten op het gebied van klimaatverandering?’ Het advies in dit geval is: begin 2025 verwacht.

‘Een droom’

Remziye (18) vertelt later dat de reis naar het Vredespaleis bijzonder was: ‘Ik vond het interessant, geweldig! Ik wist er eigenlijk niets van en nu moet ik alle informatie nog verwerken. Ik dacht dat ik hier nooit zou komen. Het Internationale Gerechtshof is “het Mekka onder de rechtbanken”, zoals Avo Sevag Garabet ons vertelde. Het is een droom en we zijn er toch.’

Ook Michael (17) is enthousiast. ‘Politiek en diplomatie lijken mij heel interessant. De basiszaken van het Internationaal Gerechtshof kende ik al, maar nu heb ik veel meer geleerd over de procedure en werkwijze. Uiteindelijk zou ik graag Politicologie willen studeren of Internationale betrekkingen en organisaties voor studie. PRE heeft mij geholpen die keuze te maken, omdat ik in het begin ook een economische studie overwoog.’

Waardevol om te ontwikkelen

Beide studenten waarderen hun PRE-jaar positief. Remziye: ‘Eerst dacht ik dat ik de combinatie PRE en school niet aankon. Maar gelukkig hebben we tijdens de conferenties al veel gewerkt. Blok A, het eerste groepsonderzoeksblok via design thinking, Ik vond het leuker. Ik leerde hoe ik een interview moest doen, hoe ik vragen moest stellen, hoe ik e-mails moest versturen, enz. Dat zal mij ook helpen bij mijn profielwerk.’

Michael noemt ook Learning my way, het blok waarin PRE-studenten reflecteren op hun eigen kunnen en hun dromen voor de toekomst. ‘Bij leer mijn weg Ik heb veel nagedacht over mijn kwaliteiten en mijn zogenaamde ‘draak’, dat wil zeggen, wat jou in de weg staat. Nu kan ik me echt ontwikkelen. Ik zou PRE zeker nog een keer doen; wat je ervoor terugkrijgt is belangrijker dan de tijd en moeite die het kost, het is het waard.’

Tekst: Femke van de Griendt
Foto’s: Miyuki Kerkhof