Nederland is vooral het land van de terreinwagens

Het Wilhelmus belde vervolgens voor werper Jaap van Rijn, die alsnog een eervolle dag had. De Noordwijkerhouter, die inmiddels in het noorden van het land woont, won de helft van de acht races die op het programma staan. Met Carlo Fortefont won hij de sprinttitel. “Het was niet slecht”, zei hij later. We hadden een vroege springer (Mr T Starlake) maar we konden hem omzeilen en ik eindigde ruim achter Durk M Boko. Hij reed snel en toen kwamen we er goed overheen. “Soms heb je geluk met een slecht startnummer.”

De hengst uit de stal van Jeroen Engwerda is geen uitgesproken sprinter, legt Van Rijn uit. “Dit zijn de paarden die heel snel kunnen starten, maar omdat we in Nederland weinig echte sprintraces hebben, hebben we ook geen echte sprinters. In bijvoorbeeld de Verenigde Staten zie je dat veel meer, waar de prijzen over het algemeen laag zijn. En in Frankrijk zijn er veel wedstrijden boven de 2800 meter, dus er zijn er veel die daar blijven. Hier is het gevarieerder en daarom zijn de paarden vaak erg veelzijdig.

Carlo Fortefont liet het ook zien, want hij won al in Frankrijk, Duitsland en Wolvega. “Hij heeft zelfs een race van 3.100 meter gewonnen. Hij domineert echt alle afstanden.”

En dat geldt ook voor Durk M. Boko, het paard dat als kampioen werd onttroond. Twee jaar geleden won de ruin zelfs de 4,5 km Alkmaar, de langste race van Europa. “Dit paard kan alles”, zegt coach Frans van der Blonk krachtig. “In werkelijkheid is het de ‘blijver’ bij uitstek, maar hij heeft ook veel lucht, dus over korte afstanden blijft hij lopen als een jonge god.”

Het is zelfs nog verrassender dat Durk nu 14 jaar oud is. “Normaal gesproken verzwakt een paard na een jaar of negen, tien. Maar hij is ontzettend sterk en bovendien gezond. Er gebeurt eigenlijk nooit iets ergs met hem. Ik moet zeggen dat hij lang aan de kant heeft gestaan. Hij speelt maar een half seizoen en, door zijn overwinningen doet hij alleen mee aan de beste races. Zo kunnen we hem natuurlijk langer in leven houden, maar dat hij op deze leeftijd nog zo sterk is, is echt fantastisch vijftien jaar en als hij zo doorgaat, zal hij dat ongetwijfeld blijven doen.”

De vierde bijeenkomst van het jaar brak net als de voorgaande drie bezoekersrecords. Er was zoveel activiteit dat de organisatie zelfs langere pauzes tussen de races inlaste om de bezoekers meer tijd te geven om te wedden. “Nu kon dat omdat we een relatief korte dag hadden”, zegt Robin Goudsblom namens de organisatie. “Maar met bijvoorbeeld elf races zou het een hele lange dag worden. Daar moeten we dus iets op verzinnen. Misschien gaan we wel mobiele auto’s installeren, zoals die beschikbaar zijn bij de kortebaandrafraces. Het blijft ons verrassen, dus veel nieuwe gezichten zien we iedere keer weer. Heel bijzonder.”