LHBTQ+-mensen ervaren ongelijke toegang tot gezondheidszorg

Mensen in de LHBTQ+-gemeenschap ervaren mogelijk minder gemakkelijke toegang tot gezondheidszorg of worden daarvan zelfs uitgesloten. Dit kan leiden tot aanzienlijke medische complicaties en negatieve gevolgen voor hun psychosociale welzijn, zegt Artsen zonder Grenzen.

Artsen zonder Grenzen (AZG) is aanwezig in 34 van de 67 landen waar mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap nog steeds gecriminaliseerd worden, zoals Bangladesh, Maleisië, Ghana, Kenia, Oeganda, Iran, Jemen, Rusland en Turkmenistan.

Niet alleen worden LGBTQ+-mensen hier op grote schaal uitgesloten, maar ze worden ook regelmatig geconfronteerd met het weigeren van zorg, wat kan leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen zoals depressie, angst en posttraumatische stressstoornis.

Concreet heeft AZG gevallen waarin discriminatie en een gebrek aan inclusieve diensten onder meer hebben geleid tot ontoereikende seksuele gezondheidszorg, een verhoogd risico op baarmoederhals- en borstkanker, hogere aantallen hartziekten en een toename van de seksuele en genderongelijkheid. gebaseerd geweld.

Peru

Deze week werd bekend dat het Latijns-Amerikaanse land Peru een decreet heeft aangenomen om onder meer transgenders te beschermen tegen discriminatie op de zorgmarkt. Deze discriminatie ondervinden zij vaak vanwege problemen met hun identiteitsdocumenten.

De manier waarop ervoor wordt gezorgd dat zij de gezondheidszorg niet mislopen, heeft echter de aandacht getrokken: transgenders worden nu immers als ‘geestelijk ziek’ beschouwd, waardoor de gezondheidszorg weer gegarandeerd is.

In reactie daarop noemde mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch het Peruaanse decreet “ondermijning” van de rechten van mensen met een andere seksuele geaardheid en genderidentiteit.

Europa

Ook in Europa wordt meer dan een derde van de LGBTQ+-mensen in hun dagelijks leven nog steeds geconfronteerd met discriminatie. Sinds 2019 is er een daling te zien van 42 procent naar 36 procent in 2023. Respondenten in dit onderzoek rapporteerden ook een gebrek aan basistoegang tot gezondheidszorg tussen 1 op de 7 transgendervrouwen (13 procent) en 10 procent van de transgendermannen.

Van de intersekse personen, mensen met een lichaam dat zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken vertoont, geeft 8 procent aan dat hen ooit behandeling is ontzegd, waardoor zij van arts of specialist zijn gewisseld. En 6 procent maakt liever geen gebruik van gezondheidszorg uit angst voor discriminatie.