Geluidsoverlast, maar geen onveiligheidsgevoel: zo denken buurtbewoners en zakenmensen over het pro-Palestijnse protest in Groningen

Het gezoem van terrasgangers, voorbijgangers en demonstranten zweeft door de open ramen van de woonkamer van Hilal Yildiz. ‘Ik doe ze gewoon dicht. Anders kan ik je niet horen.’

Yildiz woont al zo’n 24 jaar met haar partner in de Oude Kijk, aan ‘t Jatstraat, vanwaar ze uitzicht heeft op de cafés en het standbeeld van Aletta Jacobs. Dat beeld ziet er iets anders uit dan maandag. Een Palestijnse vlag hangt als een cape over zijn stenen schouders en het plein waar het standbeeld staat. Het staat vol met tenten, spandoeken en mensen.

Pro-Palestijnse demonstranten hebben zich daar gevestigd. Ze eisen onder meer dat de Rijksuniversiteit Groningen de banden met Israël verbreekt en van plan is daar te blijven tot dat gebeurt.

Yildiz vindt dat niet erg. “Maandag was er veel geluidsoverlast. Toen gingen mijn vrouw en ik een tijdje ergens anders heen. Maar sindsdien is het leuk. “Er is geen sprake van geweld of vandalisme.”

Een beetje ophef hoort ook bij zijn straat, vindt hij. “Er is hier altijd veel activiteit. Ik ben eraan gewend”.

‘Wonen in de binnenstad leidt tot geluidsoverlast’

Er zijn meer buurtbewoners die er zo over denken. Jordy Vrielink woont met zijn vriendin tegenover het Harmoniecomplex. “Nee, wij hebben er geen last van. Hij voelt zich ook niet onveilig. ‘s Nachts dansen ze alleen maar”, zegt hij schouderophalend.

Maandag was er zelfs iets meer lawaai. “Toen hadden ze nog genoeg energie om te schreeuwen. Hoe dan ook, als je in het stadscentrum woont, weet je dat er veel lawaai is. Het Academiegebouw ligt ernaast. “Ik heb gehoord dat daar soms demonstraties zijn.”

Een student die vlakbij woont, is minder blij met zijn nieuwe buren. “Ik was er gisteravond een beetje chagrijnig van”, zegt ‘bel-me-Pieter’. “Ze maken niet veel lawaai, maar voorbijgangers moeten tegen ze schreeuwen.”

Hij vindt het “niet ideaal” en hoopt dat het niet te lang zal duren. “Ik ben mijn scriptie aan het schrijven, dus dit helpt niet echt.”

Hij voelt zich ook niet onzeker. Al sms’te zijn huisgenoot hem maandag om te zeggen dat hij zijn fiets beter kon verplaatsen. “De sfeer was toen anders. “Ik was bang dat ze de fietsen als barricade zouden gebruiken of zoiets.”

Houd via sociale media in de gaten wat demonstranten van plan zijn te doen. “Daar publiceren ze hun programma voor die dag.”

‘In Groningen doen we het anders’

Ook onder ondernemers lopen de meningen uiteen, al hadden alle geïnterviewden maandag last van geluidsoverlast. Sommigen zijn bang om iets te zeggen of willen anoniem blijven omdat het ‘een gevoelig onderwerp’ en een ‘moeilijk onderwerp’ is. “Ik denk niet dat het hier uit de hand zal lopen”, zegt een van hen. “Het is toch Groningen? Wij doen het hier net even anders. Ik heb ook niet het gevoel dat er minder klanten zijn dan normaal.”

Bij Bij Roel thuis Dat is anders? Er is daar wat meer activiteit. “De activisten drinken hier koffie, soms geven we ze water om de afwas te doen en af ​​en toe maakt iemand gebruik van het toilet”, zegt medewerkster Luna. “Ze krijgen ook korting. “Nu betalen ze voor een koffie ongeveer 2 euro in plaats van 3.”

De eigenaar en zijn staf steunen het protest enorm en zijn daarom bereid de actievoerders een beetje te helpen. Maar gastvrijheid heeft een grens. “Ze vroegen of ze hier hun spullen konden wassen, maar dat is te veel. We zijn maar een horecagelegenheid. Eén met een loungesfeer uiteraard. Maar het is geen lounge.”

Bij Pasen De twee medewerkers die donderdag aan het werk zijn, zijn vooral benieuwd hoe het afloopt. “Zolang er geen geweld is, hebben wij er geen last van”, zegt een van hen. “Ik houd het nieuws in de gaten. In Amsterdam is het helemaal misgegaan. Als dat hier gebeurt, zijn we er heel dichtbij. Daar ben ik alert op.”

Niet onzeker

De Rijksuniversiteit Groningen heeft de deuren van het Harmoniecomplex nog gesloten. Ook afgesloten zijn de passages van de Oude Kijk aan ‘t Jatstraat die afgesloten kunnen worden, zoals de tunnel naast Il Gusto die naar het Academiegebouw leidt.

Yildiz en zijn vrouw, die op de begane grond een kapsalon runt, hebben zich geen moment onveilig gevoeld. Hij vindt dat Nederland zijn recht om te demonstreren moet waarderen. “Dat is iets geweldigs. Zolang ze zich aan de regels houden en geen misbruik maken van hun rechten, zoals in Amsterdam, maakt het mij niets uit. Zolang het maar niet uit de hand loopt.”