Jeugdverpleegkundige Yvonne Weermeijer ging met pensioen

Woensdag 15 mei om 08:27

Algemeen

Jeugdverpleegkundige Yvonne Weermeijer gaat nog een paar weken werken bij Jeugd- en Gezinscentrum Oegstgeest en gaat daarna genieten van haar welverdiende pensioen. Maar liefst 35 jaar lang was zij voor veel ouders een steunpilaar tijdens klinische bezoeken met hun kinderen.

‘Ik heb de beste baan ooit’

Door Willemien Timmers

Dit jaar is Yvonne 65 geworden en is het tijd voor andere dingen. “Afgelopen kerst heb ik de beslissing genomen om te stoppen voor de zomer.” Het is geen gemakkelijke beslissing, want hij houdt nog steeds van zijn werk. “Maar het is een goede zaak en gelukkig is er nu een hele goede aanhang gevonden.”

Het was 1977 toen deze begripvolle Leidse vrouw haar beroepsopleiding voortzette in het voormalige Elisabeth Gasthuis in Haarlem. Na de middelbare school wil hij graag met mensen werken. “Ik heb genoten van de training en vond de combinatie van theorie en praktijk geweldig.”

Het einde van de opleiding betekent ook het einde van het werk in het ziekenhuis. Ze zoekt een baan, die ze vlakbij haar vriend vindt, bij het Academisch Ziekenhuis Groningen. “Ik begon fulltime te werken op de afdeling chirurgie. Zelfs dan in een jurk”, lacht ze.

kruis werk

Omdat ze wijkverpleegkundige wilde worden, volgde ze een paar jaar later de opleiding HBO Gezondheidszorg Maatschappelijke Zorg in Amsterdam. Na wat omzwervingen ging hij op 1 december 1987 aan de slag bij de Kruisvereniging in Sassenheim en in 1989 werd zijn functie Oegstgeest (de Lijtweg – zie archieffoto Wil van Elk) binnen dezelfde organisatie.

“Dit jaar was dat 35 jaar geleden. Ik weet het nog goed, want dat jaar werd ook mijn zoon geboren. “Ik was blij dat er een mogelijkheid was om hier parttime te werken.” In de beginjaren verleende de gezondheidsorganisatie zorg aan ouderen en kinderen. “Pas in de jaren negentig veranderden de zaken. Voordat je ‘s ochtends de deur uit ging om bijvoorbeeld wonden te behandelen, en daarna ‘s middags naar de kliniek ging. “Toen heb ik voor de kleine kinderen gekozen.”

Veranderingen

Yvonne vertelt dat er in 35 jaar veel veranderd is. “Toen ik begon was het heel gebruikelijk dat moeders thuis bleven om voor de kinderen te zorgen. Er was nauwelijks kinderopvang. Nu werken beide ouders meestal bijna fulltime en gaat de kleine vier dagen naar de opvang.” Ze merkt op dat ouders ook assertiever en mondiger zijn geworden. “Het internet speelt daarin ook een rol. Een rol die niet altijd een positief resultaat oplevert. Ouders zijn overdonderd door de meningen en komen naar de kinderarts om te vragen wat wij ergens van vinden, omdat ze door de bomen het bos niet meer zien.”

Als voorbeeld noemt hij de tendens om kinderen niet te vaccineren. “Vroeger volgde iedereen blindelings de visie van de kliniek. Nu zijn de zaken echt veranderd en zijn ouders kritischer geworden. Gelukkig vaccineren de meeste ouders in Oegstgeest hun kinderen gewoon.”

Een ander verschil met ‘vroeger’ is de leeftijd waarop kinderen zindelijk zijn. “Twee jaar was een heel normale leeftijd toen ik hier begon. Nu zijn er kinderen die soms niet naar school kunnen omdat ze met vier jaar nog niet zindelijk zijn. Luiers zijn soms te comfortabel voor kleintjes. Ik herinner me nog stoffen luiers en plastic broekjes. “De kleine kinderen wilden ze in de zomer niet dragen en toen ging alles snel.”

Door de jaren heen heeft hij gemerkt dat Oegstgeest-ouders veel nadenken over voeding en onderwijs. “Hier gaan weinig kinderen met een zoete fles naar bed, ouders roken niet of roken niet in het bijzijn van hun kinderen, en moeders doen hun best om zo lang mogelijk borstvoeding te geven.” Ook vindt ze dat de leeftijd van moeders in Oegstgeest relatief gezien niet zoveel is gestegen. “In Oegstgeest is de leeftijd waarop vrouwen voor het eerst moeder worden altijd al wat ouder geweest.”

Denk samen

Yvonne heeft nog steeds veel plezier in het contact met de ouders en het kind. “Dit werk is zó leuk om te doen! En het mooie is dat ik soms de tweede generatie voorbij zie komen. Het is heel fijn om een ​​plek te zijn waar ouders hun verhaal kunnen vertellen en nadenken over de ontwikkeling van hun kinderen. Of het nu gaat om motorische, sociale of taalontwikkeling. Omdat we door de jaren heen zoveel kinderen hebben gezien en onze kennis up-to-date is, zien we vaak snel of er iets aan de hand is. “Zo kunnen wij je in een vroeg stadium hulp bieden of doorverwijzen.”

‘De leukste baan’

Yvonne Weermeijer is op 13 juni voor het laatst gevonden in de praktijk in Oegstgeester. “Ik zal het hier missen omdat ik de leukste en leukste baan heb die er is. Gelukkig val ik niet in een zwart gat, maar geniet ik wel van mijn tijd en van mijn twee kleinkinderen, die ik ongetwijfeld vaker zal zien.”