Karin Sitalsing, genomineerd voor de Brusselse Prijs voor haar boek over Blauwestad

Op de vraag of het boek moeilijk te schrijven was, moet Sitalsing even nadenken. Er komt echter al snel een antwoord: “Niet echt.” Die echt in de regio werkten. “Ik heb speciale spreekuren gemaakt, wat voor mij heel interessant was, omdat ik normaal gesproken in de opvang werk.”

Rijke mensen

Dat lukte deze keer niet. Sitalsing hoopte dat er soms niemand zou komen, hij had het eigenlijk heel druk. “Eigenlijk kwam ik bijna overprikkeld thuis, ik had het altijd zo druk. Dat was echt nieuw voor mij.” Hij sprak onder meer met de makers van Blauwestad, Wim Haaskens en Jan Timmer, en met de burgemeester.

Blauwestad is een stad ontstaan ​​aan een kunstmatig meer nabij Winschoten. Het idee was om dure huizen te bouwen. In de hoop dat de rijken in de regio zouden komen wonen en vervolgens geld zouden uitgeven in de arme regio Oost-Groningen. Het idee ontstond in 1989 en zou eigenlijk nog verder moeten groeien. “Het waren twee mannen die groot dachten en echte ondernemers waren.”

Uitkopen

Het idee klinkt kapitalistisch en dat in een gebied dat van oudsher communistisch is. Er leek echter weinig kritiek op het idee te bestaan. Er waren ook veel buurtbijeenkomsten en er was vooral ongeloof. “Het werd niet echt serieus genomen. In totaal werden veertig boeren bij het plan betrokken. En ook niet iedereen was er tegen. Niemand was per se geïnteresseerd en één persoon protesteerde zelfs zo lang dat hij bijna werd onteigend.”

Een ander verhaal gaat over een collectief van buurtbewoners. Ze moesten plaats maken voor Blauwestad met zijn straat. En in plaats van zich te verzetten, dachten ze meteen na over hoe ze ervan konden profiteren. “Ze hebben echt over het idee nagedacht.” Met als uiteindelijk doel dat iedereen in Blauwestad zou kunnen wonen.

De winnaar van de Brusselse Prijs wordt live bekendgemaakt op 15 juni VS met het oog op morgen.