Huizen naar Hoofdklasse: ‘Hij wil Roda-scenario vermijden’

Tijdens de winterstop stonden ze nog zeven punten achter op de MOP. Maar afgelopen zondagmiddag, drie wedstrijden voor het einde van het seizoen, kroonden de vrouwen van Huizen zich tot kampioen van de Promotieklasse. En dus speelt de ploeg van Donald Drost volgend jaar op het hoogste niveau. “Anderen denken soms dat we gek zijn.”

Huizen zelf had er zondag niet op gerekend dat dit zou gebeuren. Door het wegvallen van naaste rivalen MOP en Ring Pass stelde Huizen na de 2-1 overwinning op Leiden plotseling het kampioenschap veilig. Er waren geen bloemen. Geen kampioenschapstruien. Veel minder een eerbetoon. De club had alleen alcoholvrije champagne beschikbaar. Maar de vreugde van de spelers was niet minder.

“Het heeft lang geduurd voordat we zeker wisten dat MOP en Ringpas verloren waren gegaan”, zegt Huizen-kapitein Myrthe van Kesteren, een dag nadat de actie een feit was geworden. ‘We zaten min of meer in het balbezitspel Heren 1 toen de uitslag op hockey.nl verscheen. Dat verloor wat momentum, maar het was nog steeds een release. Donald stond te huilen op het veld, en het waren geen subtiele tranen van Máxima. Sam (Luttmer) was helemaal gek. Hij kreeg verschillende aanbiedingen van clubs uit de Hoofdklasse, maar hij zei altijd: als we promoveren, blijf ik. “Ik ben heel blij voor haar, want alles is goed gegaan en die duidelijkheid hebben we nu.”

Van rouw naar euforie

De middag begon treurig: met een minuut stilte ter nagedachtenis aan de vrijdag overleden tuinman Henk Veerman. Drost: ‘Hij was het bekendste gezicht van de club. Veel van onze spelers kenden hem ook. Ze waren geschokt, maar speelden daarna een fantastische eerste helft. Wij kwamen al snel op 2-0. Na de pauze speelden we onrustiger en voerde Leiden de druk op. Wij misten zelf een penalty. Hij kreeg enkele corners tegen. “Leiden heeft hun doelman weggehaald, dus je weet nooit wat er gaat gebeuren.”

Huizen verzette zich. Langs de zijlijn waren ouders en andere fans al druk bezig met de resultaten op de velden in Delft en Rotterdam. Drost: ‘Na de wedstrijd kwamen ze erachter dat Ring Pass en MOP hadden verloren, maar dit was nog niet bevestigd in het matchcentrum. Een scenario als Roda JC wilde ik vermijden. Vorige week maakten ze ten onrechte bekend dat ze promotie hadden gemaakt. Wacht nu even. Soms worden scores verkeerd ingevoerd.zei ik voordat ze me lieten gaan.’

Dit leek niet het geval te zijn. Zo kon het team bubbels drinken (zonder alcohol). Van Kesteren: ‘Diep van binnen was het jammer dat dit voor iedereen zo onverwacht kwam. Bloemen, kampioenstruien en een eerbetoon zouden leuk geweest zijn. Maar de manier waarop het nu gebeurde was ook prachtig. Ouders die huilend aan de zijlijn stonden, ook van de spelers die minder spelen. Donald trok zich alleen terug in de kleedkamer om het te laten bezinken. “Ik wens hem minstens zoveel toe als ik ons ​​als spelers toewens.”

Een warming-up zoals Dames 8

Ze hebben een manager en geen fysiotherapeut. In de warming-up doet iedereen zijn eigen ding. Er is geen wisselschema, het overgrote deel van het team speelt de hele wedstrijd. Van Kesteren en Luttmer voeren de videoanalyse wekelijks zelf uit. In veel opzichten verschilt Huizen van andere clubs in de Promotieklasse.

“Als iedereen zijn eigen weg gaat, denken anderen soms dat we gek zijn”, spot Van Kesteren met zichzelf. ‘Het is ook vergelijkbaar met de warming-up Dames 8. Je loopt meerdere keren heen en weer. De andere rekt iets meer uit. Sommigen komen rennen en passeren een voetbal. Het contrast met andere teams is enorm. Maar voor ons werkt het.’

Drost: ‘Ik geloof heilig in persoonlijke verantwoordelijkheid. Ik zorg voor de frames, maar het spel is van hen. Dit seizoen hebben ze het fantastisch aangepakt. En op dit niveau is niet veranderen gemakkelijk. Ik heb liever dat ze nadenken en het spel begrijpen dan dat ze dom doen. Hierdoor schiet de intelligentie van het spel omhoog. Bovendien zijn ze erg fit. “We hebben geen blessures.”

‘Alleen als jij ook bij ons past’

Huizen heeft nooit grote budgetten gehad en volgend seizoen zal dat niet anders zijn. Het is nog niet duidelijk in hoeverre de groep bij elkaar blijft. Supertalent Noor Knoop vertrekt naar SCHC. Doelman Robin van den Ende – met slechts negentien tegendoelpunten met veel de minst gepromoveerde doelman en voorheen actief in de Eredivisie, gaat na dit seizoen met pensioen, net als (waarschijnlijk) spits Karlinde van Arendonk. Emily Bronckers gaat studeren in de Verenigde Staten. Tweede doelman Lieve Jansen vertrekt eveneens naar het buitenland.

De Zuid-Afrikaanse veteraan Dirkie Chamberlain staat dit jaar op het roster, maar hij speelde slechts een stuk of zes wedstrijden. De kans dat hij na de Olympische Spelen in Parijs terugkeert, is volgens Van Kesteren klein. ‘De klik was er niet. Ook omdat hij er heel weinig was. Zijn aandacht was op Parijs gericht. Als ik daar was, trainde ik maar één keer per week. Het gevolg was dat we nooit op één lijn zaten, ook niet buiten de lijntjes.

Van Kesteren en verdediger Daphne Koolhaas zijn de enige anderen die eerder in de Majors hebben gespeeld. Met zijn 28 jaar is de aanvoerder na het vertrek van Van den Ende ook veruit de oudste van de ploeg. denk nog steeds kes – zoals haar teamgenoten haar noemen – het is niet zo dat de samenstelling van het team significant zal veranderen.

‘We hebben al veel aanmeldingen ontvangen. Maar als het aan mij ligt, houden we de groep zoveel mogelijk intact en vullen we deze aan met spelers voor specifieke posities. Tegelijkertijd is het net zo belangrijk dat jij als persoon bij ons past. We zijn een super verenigd team. Ook buiten het veld praten we veel. Daarom zijn wij ook bereid om op het veld alles voor elkaar te geven. We zullen meer en harder moeten trainen. “Maar ik denk dat we met dit team goed kunnen concurreren in de Hoofdklasse.”

Drost is conservatiever. ‘Ook dit laat ik vooral aan de dames over. Zij weten het beste wie door de velden loopt. Welk type spelers passen bij hen? Wat het team nodig heeft staat centraal. Dit geldt ook voor mijn eigen positie. Ik doe dit werk uitsluitend om ervoor te zorgen dat ik jou als getalenteerde jongeman kan helpen. De komende tijd gaan we goed nadenken over volgend seizoen. “Laten we eens kijken hoe we het als kleine club in de Hoofdklasse aanpakken.”

Van Kesteren lacht als hij de woorden van zijn coach hoort: ‘Dat is typisch Donald. Hij weet al lang dat wij met hem verder willen. Hij raakt een snaar bij ons. Op het veld denken anderen soms dat hij een schreeuwer is, maar zodra het spel afgelopen is, is hij de eerste die je een knuffel geeft. En je zegt misschien nee, maar je voelde de afgelopen weken ook de druk. We kwamen steeds dichter bij het kampioenschap. Dan wil jij het ook afmaken.’