Uittredend dermatoloog Ronald Laeijendecker: “Het is verbazingwekkend hoe de band met de patiënt tot stand is gekomen”

Dinsdag 7 mei 2024, 8:40 uur

Nieuws
426 keer gelezen

DORDRECHT • Als hij per 1 juli met pensioen gaat, is Ronald Laeijendecker al bijna 31 jaar dermatoloog in Dordrecht. Hij herinnert zich een rijke carrière waarin hij via korte consultatiebezoeken een persoonlijke band opbouwde met duizenden patiënten.

Woensdag 22 mei is iedere patiënt die hem persoonlijk wil begroeten, zonder zich aan te melden, vanaf 18.30 uur welkom op het hoofdkantoor van het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordwijk.

Sinds hij in 1993 in het Merwede Ziekenhuis begon, zijn de jaren voorbijgevlogen. “Je begint als jonge arts, beetje bij beetje werk je je op en opeens hoor je bij het oude team.” Vóór de ziekenhuisfusie in 1999 waren er niet veel specialisten meer bij Albert Schweitzer.

Het voelt als vakantie

Sterker nog, Laeijendecker is al gestopt met het beantwoorden van uw vragen en het is even wennen. “Het voelt nog steeds een beetje als vakantie. In dit vak kwam je altijd vooruit, dat hoorde bij de tijd dat ik nog arts was. En ook toen mijn vader huisarts was in Dordrecht: onze hele familie draaide om deze praktijk. De nieuwe generatie artsen heeft een iets andere aanpak. Er zijn andere dingen die ook belangrijk zijn in het leven van mensen vandaag de dag.”

Nooit te druk

Hij heeft het echter nooit als te druk ervaren, juist omdat het zo intens en daardoor bevredigend was. “Ik heb het altijd verbazingwekkend gevonden hoe je, ondanks de doorgaans drukke spreekuren en korte responstijden, vaak een hechte band met patiënten kunt opbouwen. Enerzijds komt dit doordat huidaandoeningen zeer schadelijk kunnen zijn voor het leven van patiënten. Voor hen kan het dus een groot verschil maken. Maar het was ook omdat ik naar de patiënt wilde luisteren, ik wilde horen wat hun diepste verlangen of angst was. Mensen vonden het leuk om geen ‘nummer’ te zijn. En ik vond het ook leuk om veel over mensen te weten en te onthouden. Vaak eindigde de week pas op vrijdag om half zeven.”

Dit kon hij volhouden dankzij de steun van zijn land en omdat hij zijn hele leven in Dordrecht doorbracht. Laeijendecker houdt van de stad, waar hij comfortabel op de fiets naar zijn werk kon pendelen, alles bij de hand had en in de Grote Kerk nog tijd vond voor tuinieren, kindersport en orgellessen.

Wen aan een lege agenda

“Ik ga wat eerder met pensioen, maar wil me zeker weer nuttig maken. Ik weet nog steeds niet hoe, iets met onderwijs, jeugd of buitenland te maken. “Eerst moet ik een half jaar wennen aan een leeg dagboek en dan komt er vast wel iets op mijn pad.”

Laeijendecker bedankt alle patiënten en collega’s voor hun vertrouwen. Albert Schweitzer bedankt u voor uw inzet en toewijding.