Van uitverkochte clubtours tot ‘Beste Zangers’. Zanger Claude is een drukke man. ‘Het laatste was een achtbaan, met veel hoogtepunten’

Na zijn opmars met Ladada (Mon Dernier-mot) , waarmee hij in een half jaar tijd een plek wist te veroveren in de top vijf van meest gespeelde Nederlandse hits uit de geschiedenis, lijkt de 20-jarige Claude Kiambe niet te stoppen. Het dansen volgde al snel layla en een samenwerking met Suzan & Freek, voor wie ze ook uitverkochte shows in de Ziggo Dome opende – haar eerste officiële optredens. “Dit laatste was een achtbaan, met veel hoogtepunten”, zegt de zanger.

Van een uitverkochte clubtour en allerlei festivalshows tot deelname aan het tv-programma. Beste zangers dus reisde hij naar Spanje: zijn agenda is tegenwoordig helemaal vol en Claude heeft het druk. “Het blijft maar doorgaan en ik kan niet anders dan heel blij zijn met hoe het gaat.”

Dit jaar zal hij tevens ambassadeur zijn, waarvoor hij op 4 en 5 mei door het Nationaal Comité werd gevraagd. “Ik voel me vereerd. Vorig jaar heb ik op Bevrijdingsdag voor de koning en koningin opgetreden en dit jaar… Het is niet normaal.”

En dat allemaal omdat hij op de middelbare school besloot zich in te schrijven Kinderstemmen – waar hij indruk maakte, maar de gevechten helaas niet overleefde – en kort daarna een talentenjacht won voor het platenlabel Cloud 9 Music. Daar schreef hij zijn eerste hit: ladada waarin hij zingt in het Frans, zijn moedertaal en het Nederlands.

Claude’s muzikale carrière begon lang vóór die razend populaire hit. In het asielzoekerscentrum Alkmaar, waar hij als negenjarige, net gevlucht uit Congo, zijn oudere broers en zussen zag spelen in een multicultureel orkest. “In hun ogen was ik het vervelende broertje dat te jong was om mee te doen.” Hij lacht: “Ik denk dat ik destijds niet kon zingen, dus ze wilden mij daar niet hebben.” Bij repetities en optredens was Claude echter aanwezig en keek met bewondering toe.

Ik heb een geweldige tijd gehad

Ze mist hem nog vaak, zegt ze. De periode in het asielzoekerscentrum, het samenzijn met zijn hele familie en de gezelligheid die dat met zich meebracht met al die verschillende culturen en achtergronden. “Ik heb daar echt een geweldige tijd gehad.”

Claude was nog jong toen hij in 2013 met zijn moeder, drie broers en drie zussen zijn geboorteland Congo naar Nederland ontvluchtte. Hij is de op een na jongste in het gezin. “Ik herinner me er niet veel van, de rest van mijn familie zal zich er waarschijnlijk meer van herinneren.” De zanger geeft toe: hij heeft hem waarschijnlijk als kind een plek gegeven, hij heeft de feiten gelekt. “Ik sprak onlangs met mijn zus over een nachtmerrie die ik had over mijn verblijf in Congo. Maar dat was geen droom, het was werkelijkheid.”

Toen ze in Nederland aankwamen en in het asielzoekerscentrum terechtkwamen, waar het gezin ongeveer anderhalf jaar woonde, ging het beter. Een bijzondere periode, zegt Claude. “Ik kwam onlangs terug vanwege de voorbereidingen voor 5 mei. Ik kwam aan en zag dat alle gebouwen er nog stonden en ik vroeg me af of het een vreemde koortsdroom was”, zegt hij lachend. “Maar nee, zelfs mijn oude huis stond stil daar. “Ik ben erg onder de indruk om te beseffen dat er na mij andere families hebben gewoond en hun eigen geschiedenis hebben.”

Vastbesloten er het beste van te maken

Als hij terugkijkt, heeft hij niets slechts te zeggen over zijn verblijf in Alkmaar. “Iedereen kwam overal vandaan en maakte heftige dingen mee, maar ze waren heel positief. We hebben er echt van genoten, en met goede reden: we hebben allemaal slechtere tijden meegemaakt en we waren vastbesloten er het beste van te maken. Dat gevoel overheerste bij iedereen.”

De verschillende talen, afkomst en culturen maakten indruk op de jonge Claude: “Ik vond het erg leuk. Het was in ieder geval erg leuk, want er woonden ook vrienden die ik had gemaakt. We konden tot laat buiten spelen omdat we nog binnen waren en veilig En dan ook nog de activiteiten die we samen deden: zingen, naar de ambachtsschool gaan, naar het museum gaan…’

Deze positieve mentaliteit zag hij tijdens zijn recente bezoek aan twee asielzoekerscentra, waaronder die in Alkmaar: “Team Up organiseerde sportlessen en bewegingslessen met muziek. Ik mocht er een tijdje mee meedoen en ik kon de glimlach er niet van afhouden. mijn gezicht, omdat ik alle mensen zag hoe leuk ze het vonden om samen te zijn. Maar tegelijkertijd is het ook een ontzettend geladen ruimte omdat iedereen alles heeft moeten doorstaan.

Gevoel van verlangen naar wat niet meer bestaat.

De dingen die hij heeft meegemaakt verwerkt hij in zijn muziek, zoals in zijn nieuwe single. Ecoutez-moi . ‘We hadden niets, maar we hadden elkaar nog’ en ‘Ik bel je elke avond, neem op, zing zoals voorheen, in chante’. Daar zingt hij over een zeker verlies, een gevoel van verlangen naar wat niet meer bestaat, ook al was het een moeilijke tijd. De zanger legt uit: “Daarin beschrijf ik hoe verdrietig het is dat ik niet meer met mijn hele gezin ben, zoals in het asielzoekerscentrum. Nu wonen mijn broers en zussen overal en nergens, en is die tijd samen niet meer.” komt zo terug. Nu zijn we maar met z’n vieren thuis, dus dat is heel anders.”

De kunstenaar verwerkt een hoopvolle boodschap ladada waarin hij zijn levensvisie bezingt: ondanks tegenslagen het hoofd hoog houden.

‘Als je weg moet, ga dan meteen weg. Dan dans ik alleen. “Het gaat erom dat je niet te veel aan het negatieve denkt, teleurstellingen achter je laat en bijvoorbeeld gewoon gaat dansen.”

We hebben elkaar zelfs op het vliegveld ontmoet.

En blijkbaar vindt die gedachte weerklank bij het publiek, want naast de Nederlandse top 50 brak Claude ook door in de hitlijsten in landen als Italië en Duitsland na het uitbrengen van internationale versies van zijn muziek. “Je zou denken dat het vanwege de taal een succes zou zijn in Frankrijk, maar vooral in Italië is het populair”, zegt hij lachend. ,,Ongelooflijk. Ik ben er meerdere keren geweest voor presentaties en ze hebben me zelfs op de luchthaven ontmoet. Ik was erg verrast. Allereerst: hoe weet je dat het op dit moment hier zou landen? En ten tweede: waarom zou je dat voor mij willen doen?

Eén ding is zeker: Claude heeft het niet gemist. Fanwaardering beschouwt hij vooral als waardevolle erkenning. “Het is heel bijzonder en vooral leuk om dit allemaal te mogen doen en mee te maken.”

Dat optimisme is wat de zanger kenmerkt. Dat blijkt uit zijn muziek en zijn opgewekte houding, maar ook uit zijn openheid en enthousiasme tijdens het gesprek. “Mensen vragen mij soms of ik altijd zo ben. Zo blij en gelukkig. Maar dat komt omdat ik veel erger heb meegemaakt, waardoor ik veel meer waardeer wat ik hier heb. Ik denk dat ik daarom de dag wil plukken, energie wil geven en ontvangen.” Want het is inderdaad niet altijd zo geweest: “En daarom wil ik er nog meer van genieten, nu ik hier ben en veilig ben. Er is eigenlijk geen reden om niet gelukkig te zijn. En zelfs als dat zo is, besef ik dat het altijd nog erger kan zijn.”

Een boodschap die Claude graag overbrengt, zeker gezien zijn bijzondere rol tijdens Bevrijdingsdag dit jaar. Want wat betekent vrijheid voor hem en wat zou hij, wetende wat het ook kan zijn, willen overbrengen aan de bezoekers die hem komen opzoeken op de bevrijdingsfestiviteiten?

“Ik zou graag willen dat mensen zich meer richten op de goede dingen in het leven en daar energie uit halen. We moeten meer, veel meer genieten van alles wat we hebben. Ik ben onbeschrijfelijk dankbaar voor alles wat ik nu heb en de kansen die ik heb gekregen Het zou voor iedereen leuk zijn om het zo te zien. Misschien is het makkelijker voor mij om het te zeggen omdat ik een aantal dingen heb meegemaakt, maar om die energie uit jezelf te kunnen halen, na te denken over wat je doet. heb en straal dat uit… Dat is zoveel beter voor jou, maar ook voor jou de mensen om je heen. Denk dus vaker na over hoe goed jij het hebt, jij hebt er pas profijt van.

Hoe zou de 9-jarige Claude kijken waar hij nu is en wat hij de laatste tijd heeft meegemaakt? Dat hij over tien jaar van kind in een asielzoekerscentrum in Alkmaar zou uitgroeien tot kunstenaar met de vraag Ambassadeur van de Vrijheid? ‘Hij zou het niet geloven’, zegt Claude oprecht. “Dat had ik nooit verwacht. Als hij zou horen wat ik nu doe, zou hij heel blij zijn.”