Geheime missie: Flessenpost Alkmaar

Verrassingen geheim houden is nooit mijn sterkste punt geweest. Laat ik eerst zeggen dat echt geheime informatie of zaken die niemand anders aangaat, met mij mee het graf in zullen gaan, zelfs van mensen met wie ik niets meer te maken heb. Eenmaal in vertrouwen gezegd, blijft het altijd in vertrouwen.

Maar een verrassingscadeau of iets dergelijks? Oh mijn god, dat verbrandt mijn tong en borrelt altijd vanuit mijn tenen omhoog om ergens in een van mijn enthousiaste buien naar buiten te stromen. (en ja, ja, ik vind het altijd vervelend dat mijn partner zijn mond niet kan houden over verrassingen voor mij, want dat vind ik niet zo leuk).

Ergens midden augustus liet mijn moeder mijn man en mij weten dat ze met verschillende mensen aan het werk waren om ervoor te zorgen dat mijn vader een band zou ontvangen. Een onderscheiding in de orde van Oranje Nassau. Je kunt er zeker van zijn dat elk kind vindt dat zijn vader of moeder een lintje verdient, maar mijn vader spant de kroon.

Ongebreidelde energie, betrokkenheid en liefde voor alles wat hij doet. Hij werkt al jaren voor diverse organisaties, goede doelen etc., maar ook voor Hortus Alkmaar. Dagenlang is hij daar te vinden en samen met alle vrijwilligers hebben zij ervoor kunnen zorgen dat de tuinen behouden blijven en dat iedereen in de omgeving kan genieten van deze prachtige Alkmaarse tuinen.

Beste vrienden, word ‘vrienden van Hortus Alkmaar’, het is een klein bedrag per jaar, maar wel heel belangrijk voor het behoud van dit prachtige stukje natuur. Het spijt me, ik kan het niet vermijden…

Maandenlang stond mijn moeder onder enorme stress omdat alles gerepareerd moest worden en vooral alle sporen moesten worden uitgewist. Erik mocht niks weten en je weet hoe het gaat, die Apple dingen synchroniseren altijd alles dus soms moest je sneller zijn dan het licht. Erik overziet veel en houdt veel in de gaten.

Een groot geheim… hoe moeilijk het is, omdat je het echt wilt. Hoe dichter we bij de ‘lintenregen’ kwamen, hoe spannender het werd en tot onze grote verbazing had de Koning bepaald dat Erik niet alleen een lintje zou krijgen, maar ook geridderd zou worden. Wauw… dat was iets anders.

Iedereen die Erik kent, weet dat hij weinig om uiterlijk geeft en dat zijn haar soms alle kanten op kan steken omdat hij geen tijd maakt om naar de kapper te gaan. Mijn moeder moest zich veel zorgen maken over het vinden van een excuus voor mij om gekleed in een pak te komen.

Mijn oudtante “Tante Co” is 91 jaar oud en woonde vroeger in de omgeving van Waarland. Om hun verjaardag te vieren gingen ze een soort trip down memory lane maken langs de plekken waar ze hadden gewoond, te beginnen met een koffie op het gemeentehuis van Waarland.

De blik in haar ogen, de verwarring bij het zien van de tafel waar niet alleen tante Co aan zat, maar ook haar familie, vrienden, oud-collega’s, vrijwilligers en leden van de directie van de Hortus. Deze dag is van onschatbare waarde en welverdiend! Het was tot nu toe de grootste geheime missie van mijn leven en ik ben blij dat het voorbij is!

In ieder geval weet ik inmiddels dat een baan bij de geheime dienst niets voor mij is.

cindy