Jazzcafé De Spieghel in Groningen staat al zeven jaar in verval, maar komt nu ten einde

Jazzcafé De Spieghel aan de Peperstraat bestaat al zeven jaar niet meer. Er staat echter nog steeds een bordje op de gevel. Het Grolsch-logo, uit 1615, onder een groen bord met de tekst ‘Muziekcafé De Spieghel’ in gele letters. En een oud neonbord met het silhouet van een saxofoon die al jaren niet meer is afgebrand. Er druppelt een droge groene vloeistof op.

Groningers die de stad voor het eerst bezoeken, vragen zich misschien af ​​wat daar te vinden is. Kunnen we daar naar iets meer luisteren dan feestmuziek of hits?

Levendig centrum van Groningen, muziekliefhebber

Maar je hoeft niet goed te kijken om te zien dat het gebouw volledig in verval is. De verf laat los van de raamkozijnen die beplakt zijn met stickers van alle mogelijke associaties die je maar kunt bedenken. Een van de kleine spiegels op de deur is kapot. Dikke rode gordijnen belemmeren het zicht op het interieur. Door een kier zijn de biertappunten nog te zien. En een hoop puin in het midden van de kamer.

Ooit was dit het bruisende centrum van muziekminnend Groningen.

Er hangt nu een bordje voor het raam. Te huur, 053 4833489, een nummer in Enschede.

Chupitos hing erboven een bord waarop het St. Patrick’s Day-feest werd aangekondigd. Alsof ze wisten dat het huurbord nergens op slaat.

Aan de Peperstraat staan ​​nog meer gebouwen die niet meer lijken te floreren, maar die in ieder geval ‘s nachts tot leven komen.

Beroemd sinds 1977.

De Spieghel heeft een roemrijk verleden. De deuren gingen in 1977 open, lezen we. de Poparchief Groningen-site . In de jaren tachtig luisterde men vooral naar jazz, onder leiding van herbergier Ina van der Kooi. De zaak bestond uit verschillende ruimtes met elk hun eigen muziekstijlen. Denk aan ‘jazz en donkere ritme & blues met Zuid-Amerikaanse tranen en Edith Piaf’. Elke vrijdagavond was er een open jazzsessie.

‘Na opening ontstond het café als platform voor muzikanten en bands. Nacht na nacht was de achterkamer gevuld met muziekliefhebbers. Het was een ontmoetingsplaats voor echte muziekliefhebbers, waar veel bekende en minder bekende muzikanten op het podium stonden”, aldus een artikel uit 2015 in Dagblad van het Noorden.

Wanneer we een artikel publiceren. Nieuwsblad van het Noorden van 6 juli 1991 Vreemd genoeg zag het er op dat moment niet zo goed uit. Het verhaal vermeldt schimmel en meeldauw op de muren. Volgens de auteur zou dit een goede akoestiek garanderen. En nee, bij De Spieghel was het niet echt klote, aldus de ‘jazzmedewerker’ van de krant. Het werd aanbevolen om rubberen laarzen te dragen als je naar het toilet moest.

Failliet in de zomer van 2015

In 1991 moest kunstenaar Hans Leip het café redden van de ondergang (lees: het zou omgetoverd worden tot gokhal). Hij werkte eerder bij Het Pakhuis, De Kar (ook al jaren gesloten) en richtte zwembadcentrum Street Life op. Hans renoveerde het gebouw, dat dateert uit de 18e eeuw. een rijksmonument is. Het muzikale palet breidde zich uit: ook blues, funk en hiphop vonden hun plek. Hans schilderde de muur van de bovenbar in zijn kenmerkende stijl en die ruimte was gereserveerd voor jazz. Conservatoriumstudenten mochten daar hun optreden oefenen voor publiek.

Tot 2015 deed De Spieghel het goed. Hans was programmeur van 1996 tot 2009, de eigenaren/exploitanten waren Jan Kijlstra en de muzikant. Hubert Nauta . Maar de wereld en het nachtleven zijn veranderd en het lijkt erop dat er steeds minder ruimte is voor een plek met livemuziek, hoe goed de rookruimte volgens de traditie ook was.

Op 6 augustus 2015 werd het faillissement uitgesproken, gevolgd door de inmiddels beroemde woorden van Hubert Nauta: “Als mensen verdrietig zijn over de sluiting van De Spieghel, moeten ze zich afvragen waarom ze er al zo lang niet meer zijn.” En: “De formule van De Spieghel past niet meer in de huidige tijd. Misschien ergens anders in de stad, maar niet in de Peperstraat.”

De hervatting verloopt moeizaam vanwege de hoge huurprijzen die de eigenaar van het pand, Jan Groeneweg, en de hoofdhuurder, Grolsch, eisen. Met deze huurprijs wordt het “moeilijk om een ​​nieuwe huurder te vinden”, zeggen ze in Poparchief.

De toegangsprijs van 3 euro was te veel.

Het leek zo te zijn. Na verschillende pogingen om iets te organiseren bij De Spieghel (onder meer in samenwerking met de Subsonic club van Merlijn Poolman in 2016. Tot 01.00 uur was er jazz en andere livemuziek te horen, gevolgd door een DJ), ging het café in de zomer van 2017 definitief dicht. Nauta was opnieuw teleurgesteld: “Het publiek is te marginaal geworden. “We vroegen vaak 3 euro entree voor De Spieghel, maar ze vertelden ons dat mensen niets wilden betalen.”

Grolsch is al “circa twintig jaar” hoofdhuurder van het gebouw. De eigenaar is sinds 2022 een Amsterdams bedrijf (Monitus). Grolsch is verantwoordelijk voor het vinden van een partij die het pand kan en wil exploiteren. Ze zijn er al jaren mee bezig, maar er is nog ‘veel te doen’, zegt Walter Schutte. Bij de bierfabrikant is hij verantwoordelijk voor het vinden van mensen die zijn eigendommen willen verhuren. Omdat het een monumentaal pand betreft, zijn er nogal wat beperkingen aan wat er gerenoveerd mag worden en moeten bepaalde delen behouden blijven. De vergunningen en discussies lopen via de gemeente en de overheid (want het is een rijksmonument).

Volgens Walter is het uniek dat een pand zo lang leeg blijft staan. “Dit kost ons ook veel geld. Wij betalen huur, maar innen geen huur. “Het zou niet goed zijn als dat bij veel gebouwen zo zou zijn.”

Maar er is goed nieuws: er is bijna een deal rond met een partij die meerdere bedrijven in Nederland heeft en volgens Schutter zal de renovatie van het pand ‘binnenkort’ beginnen. Wat het precies gaat worden moet nog even geheim blijven, maar het past wel ‘op straat’.

Het is dus hoogstwaarschijnlijk geen jazzcafé.