Bakker’s Kees Column – Een leven met Rudi Carrell

Zijn leven en dat van mij lopen sinds 1958 parallel. Ik was pas acht jaar oud en mocht in mijn Westfriese boerengewaad de muziek van de plaatselijke fanfare spelen op de muziektent voor de zaak van mijn ouders. Rudi arriveerde als lange man op de Wieringerwerf en vroeg zich af waar hij zich aan moest voorstellen. Ik denk dat we daarna een gesprek van een half uur hebben gehad, in het echt waren het misschien maar vijf minuten. Sindsdien heeft hij mij nooit meer iets slechts kunnen aandoen.

De commissie ging in 2007 op zoek naar Rudi Carrell, van links naar rechts Lex Verëll (NH1816), Kees de Bakker, Marietje van Rossen met het boek Rudi Carrell – A Life for Show, Bram van Duin van Gulden Viies en Sam de Jager. (Foto: meegeleverd)

Zijn vader André Carrell was destijds in zijn beste jaren met zijn veelbeluisterde zaterdagavondradioprogramma samen met Marion Wardenaar. Rudi’s vaderlijke woning stond aan de Spoorstraat in Alkmaar. Wij hebben daar een tijdje gewoond en onze zoon is daar geboren. Rudi werd voorzitter van studentenvereniging Emagosas en later werd ik ook voorzitter.

Amper 1 meter 50 lang, toen ik vijftien was, sprak ik 300 ouders en leerlingen toe op het Gulden Vliespodium. Rudi had daar een van zijn eerste optredens. In 1980 publiceerde hij de onderhoudende verhalenbundel Mijn fiets op Elsevier (de titel was een parodie op de Duitse vordering van fietsen in de Tweede Wereldoorlog). Als redacteur vroeg ik hem een ​​vervolg op het boek te maken, maar daar had hij geen zin in, hij schreef vanuit Bremen.

Rudi Carel op de kaasmarkt. (Foto: meegeleverd)

Montreux zilveren roos

Rudi’s bekendheid was groot toen hij in 1964 de Zilveren Roos van Montreux won. Met een speciale aflevering van de Rudi Carrell Show met in de hoofdrol het aapje Vrijdag en zangeres Esther Ofarim als zeemeermin op een onbewoond eiland. Rudi werd niet alleen in Nederland maar ook in Duitsland beroemd met zijn jeugdige kuif. Hij durfde veel dingen te doen, waaronder het beledigen van de ayatollah, totdat hij en zijn familie zich moesten verbergen voor de bedreigingen. De Alkmaarse boerenlul was nog maar zo ver, beschrijft Hans Visser in zijn verslag van Rudi’s laatste optreden in de Vest, in de bundel Hier begint de overwinning – Schrijvers over Alkmaar – Van Bosboom-Toussaint tot Zwagerman. Hans filmt samen met Marianne Heemskerk van Kunstnet een documentaire over Rudi en vervangt in de beeldcommissie de overleden oud-NHD-collega Sam de Jager.

Van de ontmoetingsplaats tot ‘roestende tranen’

Zes maanden voor zijn overlijden, op 7 juli 2006, vroeg Rudi mij of ik zijn autobiografie A Life for the Show van Jürgen Trimborn wilde publiceren. Ik zei meteen ja, maar ik wist niet dat het boek 800 pagina’s zou tellen (veel verhalen gingen over ARD en ZDF, zenders die we hier niet kennen). Ik besloot het beeld van Carsten Eggers voor de presentatie naar Nederland te halen. Hij stond al geruime tijd in onze garage in Groet. Na de presentatie van het boek 2 maanden later moest het beeld een plek krijgen in de stad. Verzekeringsmaatschappij NH1816 verzorgde de financiering. Een jaar na de dood van Rudi vestigde hij zich op het terrein van Rudi Carrell. Op de plek van het oude Gulden Vliestheater, maar het werd een ontmoetingsplek. Dat was niet de bedoeling. Wethouder Ben Bijl kwam op het idee om het beeld van Rudi als een soort apothekersbeeld voor het Gulden Vlies te plaatsen. Ik zag met eigen ogen dat het beeld tranen van roest huilde. Na overleg met cultuuradviseur Ellen Bokhove hebben we besloten dat de Kunstwacht het beeld zou verwijderen en zou wachten op een nieuwe locatie.

Buste van Rudi Carell. (Foto: meegeleverd)

Standbeeld bij het Munnikenbolwerk

En nu is er een nieuwe bestemming voor het standbeeld dat vandaag, 3 mei om 16.30 uur, wordt ingehuldigd op het Munnikenbolwerk, vlak achter Vest en voor de Geestersingel. Eerst zal er een kleine bijeenkomst zijn in de Pleinzaal Taqa de Vest met ontvangst van wethouder van cultuur Anjo van de Ven, die het beeld zal onthullen. Plus een toespraak van Rudi’s broer Aad Kesselaar (samen met Marietje van Rossen, Hans Visser en ik het hart van de commissie) en een optreden van acteur Marcel Hensema. Bij de inhuldiging waren Rudi’s dochters Annemieke en Caroline en hun volgers aanwezig. Het is te hopen dat Rudi hierdoor echt thuiskomt en van daaruit richting zijn thuisstraat kan kijken.