close
close

‘Er bestaan ​​nog steeds te veel negatieve vooroordelen rond deeltijdwerk’

Henriette de Robiano van de Vrijdaggroep verdiept zich in de vraag: “Wat zou er gebeuren als iedereen parttime zou werken?”

Deeltijdwerk is in opkomst. Ik overweeg ook al een tijdje om van een voltijds regime naar een deeltijds regime over te stappen. Hierdoor zou er meer diversiteit in mijn week komen: vrijwilligerswerk, keramiek, schilderen, evenementen organiseren, een opleiding volgen, etc. Allemaal activiteiten die ik graag doe, maar waar ik vandaag simpelweg geen tijd voor heb.

De reacties zijn echter verdeeld: een parttimebaan zou het moeilijk maken om binnen een bedrijf te groeien en het leiden van een team onmogelijk maken. De loyaliteit aan je werkgever en je team komt immers in twijfel als je niet fulltime werkt. We associëren een deeltijdbaan vaak met jonge ouders, vooral moeders, die meer tijd nodig hebben om hun kinderen groot te brengen. En weet iedereen trouwens dat je in een 4/5-baan simpelweg hetzelfde werk moet doen als je fulltime collega’s, maar dan in minder tijd?

Sterker nog, er bestaan ​​nog steeds veel vooroordelen over deeltijdwerk. Waarom zijn er zo weinig voorbeelden van mensen die hun werk in het bedrijfsleven combineren met een passie die ook een bron van inkomsten kan zijn? De manier waarop we vandaag de dag over werk denken is een overblijfsel van de Industriële Revolutie, toen machines dag en nacht moesten draaien en arbeiders volgens een vast patroon moesten werken om de productie te maximaliseren. De gewerkte tijd werd vervolgens rechtstreeks gekoppeld aan de productiviteit.

Hoe krijgen we meer prikkels om minder te werken en sociaal geaccepteerd te worden?

Qua aantallen doen we het niet slecht: in Europa leidt Nederland met 43% van de deeltijdbanen en België staat met 24% op de vierde plaats. Vergeleken met Nederland doet België het echter slechter op het gebied van gendergelijkheid: het zijn vooral vrouwen die in deeltijd werken, iets minder dan de helft, terwijl dit bij de mannen slechts 1 op de 10 is. Een direct gevolg van het rollenpatroon waarin van vrouwen wordt verwacht dat zij voor de kinderen en het huishouden zorgen. Voor de meeste deeltijdwerkers is kinderopvang of informele zorg de reden om minder te gaan werken. De zorg voor dierbaren is een belangrijke reden om minder te gaan werken. Hoe krijgen we meer prikkels om minder te werken en sociaal geaccepteerd te worden?

Laten we even nadenken over het idee dat iedereen in deeltijd zou werken. Iedereen in onze samenleving heeft andere interesses, behoeften en bevindt zich in een andere levensfase. De voordelen voor mens, maatschappij en bij uitbreiding de economie zijn legio. Een experiment naar een samenleving waarin deeltijdwerk als vanzelfsprekend wordt beschouwd.

Door een betere balans tussen privé en persoonlijke behoeften en/of belangen zal de druk op de zorg en medewerkers afnemen, met als gevolg minder langdurig ziekteverzuim. Meer deeltijdbanen zorgen ook voor meer flexibiliteit; Bij een hoge werkdruk zullen bedrijven sneller reageren op een deeltijdopportuniteit en kunnen werknemers ook flexibeler met hun tijd omgaan. Enkele fictieve voorbeelden: een bureaubaan combineren met een creatieve ‘doe-het-zelf’-hobby? Een docent die met één voet in het onderwijs staat en met de andere in het bedrijfsleven? Een computerconsulent die ook imker is? Wil jij parttime voor je zieke moeder zorgen zonder je schuldig te voelen tegenover je werkgever? Alles is mogelijk.

Deeltijdwerk resulteert ook in werk van betere kwaliteit en minder ongevallen, die rechtstreeks verband kunnen houden met overwerk. Zeldzame beroepen als kinderopvang, verpleging en onderwijs zouden in een lager regime met variatie langer kunnen blijven bestaan ​​en zouden meer mensen aantrekken.

Last but not least werd geschat dat een mondiale verschuiving naar kortere werkweken de CO2-uitstoot deze eeuw zou kunnen halveren.

Natuurlijk zijn er ook enkele grote obstakels; Niet iedereen wil parttime werken en bij dubbelwerk moet je aan de fiscale en juridische aspecten werken.

Deze reflectieoefening illustreert echter dat we de sprong moeten wagen naar meer deeltijdregimes waarin elk individu een beter evenwicht zoekt tussen bijdrage aan de economie, de samenleving, zijn dierbaren en zelfzorg. Er is een positiever imago nodig, een deeltijdregime maakt de samenleving robuust, flexibel, creatief en veelzijdig zonder stigma’s of schuldgevoelens. Een zegen in deze tijden van mentale welzijnscrisis waarin iedereen op zoek is naar een zinvolle invulling van zijn leven.

Henriette de Robiano is ingenieur-architect, duurzaamheids- en klimaatactieconsulent bij CLIMACT en co-voorzitter van Vrijdaggroep.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *