‘We hebben geen huwelijksreis gehad, maar weken roggebrood’ – Hellevoetsluis Advertising | grote hellevoet

Donderdag 25 april, 09:00 uur

Algemeen
163 keer gelezen

Op maandag 15 april vierden Otto Wiegman en Erna Baas dat zij 60 jaar als Wiegman-Baas echtpaar leven. Burgemeester Peter Rehwinkel kwam op bezoek en al snel werd duidelijk dat er een gedeelde liefde was voor Noord-Nederland.

Otto komt oorspronkelijk uit Groningen, net als de burgemeester, die net als Otto in Stadskanaal woonde. Erna noemde ook een voor de burgemeester herkenbaar gebied toen zij het verhaal vertelde van haar zwangere moeder, die vanwege de hongerswinter in Drenthe in Nieuw-Weerdinge verbleef. Ze hadden daar eten en Erna’s twee oudere broers waren graag buiten. “Ik wou dat ik daar geboren was, zodat mijn moeder eten zou hebben”, vatte Erna de moeilijke periode van de oorlog samen.

In Groningen was er weinig werk en voor een zonweringfabriek waren arbeiders uit Rotterdam nodig. Otto’s vader was hierin geïnteresseerd en in 1954 verhuisde het gezin naar Rotterdam. In de wijk Kampen kwam een ​​woning beschikbaar. Erna’s familie woonde daar ook, vier straten verderop.

Zoals in het verleden vaker gebeurde: de twee ontmoetten elkaar tijdens een dansles. Otto kon goed dansen en mocht vier avonden in de week de dansleraar assisteren. “Ik heb een mooi meisje uitgekozen”, zegt hij gekscherend over zijn ontmoeting met Erna. Erna: “In Zuidwijk kon je op zondagavond vrijuit dansen. Ik ben met een vriend geweest en daar hebben Otto en ik elkaar beter leren kennen.”

Otto: “We waren er snel. We moesten op 19-jarige leeftijd trouwen. Onze ouders waren niet boos, Erna’s vader zei alleen ‘wat stom’, meer niet. “We waren jong, maar we kenden elkaar al drie jaar.”

Na de bruiloft trokken ze bij Otto’s moeder in. Zijn vader was overleden toen hij 17 jaar oud was. “Ook voor mijn moeder was het een moeilijke tijd.” Tot overmaat van ramp overleed Erna’s vader twee weken na de bruiloft. ‘Kinderen hebben nooit grootouders gehad’, zeggen we altijd.

“We hebben geen huwelijksreis gehad, maar wekenlang roggebrood”, zegt Erna, verwijzend naar de moeilijke eerste jaren van hun huwelijk. “We waren net getrouwd, ik was zwanger, er was weinig geld, Otto had ook een baan en was lange weken weg. “Dat was niet gemakkelijk.”

En ze vervolgt: “Ik ben bevallen en de volgende dag ging Otto voor zeven weken naar Duitsland. “We hebben geen gemakkelijke tijden gehad, maar nu we op een goede plek zitten, weten we waar we vandaan komen.” Na zijn diensttijd kon Otto terugkeren naar RDM in Heijplaat. Het echtpaar kreeg via het bedrijf een huis. “Ik heb veel geleerd bij RDM en ben technieker geworden”, vertelt Otto over die jaren.

Toen hun derde kind werd geboren, werd het huis te klein. De rubberfabriek Hellevoetsluis zocht in 1971 mensen en na hun aanmelding kreeg het gezin een nieuw huis aan de Varenstraat. “Zo kwamen we in Hellevoetsluis terecht. In totaal zijn we elf keer verhuisd. Inclusief Honkbalpad, Julianastraat en Machteldstraat.” Toen de kinderen wat groter waren, ging Erna werken bij een accountantskantoor. Otto werkte nu bij Bell Lines, later RST, waar hij op relatief jonge leeftijd met pensioen kon gaan. Erna: “Nadat we met pensioen waren verhuisden we naar Emmen, waar we vijf jaar hebben gewoond. Maar we wilden toch dichter bij onze kinderen wonen, dus kwamen we terug.” Nu gaat het goed met het koppel, met drie kinderen, zes kleinkinderen en zes achterkleinkinderen (de zevende op komst). “Als het goed gaat met onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, gaat het met ons ook goed.”

Otto houdt ervan ingewikkelde Lego-constructies te maken. Afgelopen winter heeft hij de Titanic nagebouwd en momenteel wordt er aan een grote bouwkraan gebouwd. Het kost duizenden onderdelen en tientallen uren.

De zomers breng je door in de stacaravan op Park Rondeweibos, vanwaar Otto naar huis kan fietsen. “We gaan nog regelmatig naar Drenthe, waar we vroeger met de kinderen gingen”, legt Otto uit. Terugkijkend op de afgelopen 60 jaar komt het diamantenpaar tot de conclusie: “Het was hard werken, maar we hebben altijd voor elkaar gestaan.”

Erna heeft het laatste woord: “Otto zorgt echt goed voor mij.”