De verwoeste kerk ligt al 450 jaar in puin, maar dat is nog steeds reden voor een feestje

Bijna 30 jaar zijn verstreken sinds Joost Bergsma vrijwilliger werd bij de Ruïnkerk in Bergen. Omdat zijn vrouw altijd meehielp in de kerk, viel hij daar min of meer in terecht. Bijna dagelijks loopt hij trots langs ‘zijn’ verwoeste kerk in Bergen.

Joost komt de grote zaal van de kerk binnen. Door de hoge witgepleisterde muren lijkt de ruimte nog groter dan hij in werkelijkheid is. Het ronde dak is gemaakt van houten planken ondersteund door geverfde palen.

Onder elke paal hangt een ‘fratskop’. De dispuutshoofden zijn bakstenen hoofden, elk met een specifieke betekenis die te maken heeft met vrijheid, vertrouwen en liefde. “De drie hoofden in het midden hebben die betekenis, de rest heeft meer een boodschap dat mensen het leven niet zo serieus moeten nemen en er ook een beetje van moeten genieten”, lacht Joost Bergsma.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Aan het plafond hangen grote gouden kroonluchters. “Vroeger gebruikten we kaarsen, maar tegenwoordig wordt alles elektrisch aangestuurd”, vertelt Joost. Zelf vindt hij het jammer dat het authentieke gevoel van de kroonluchter met kaarsen verdwenen is. “Met echte kaarsen mis je de sfeer die er vroeger was, maar zo gaat het natuurlijk veel makkelijker.”

Er is in de loop der jaren veel veranderd in de kerk. “De kerk is meerdere keren gerestaureerd en gerenoveerd”, begint Bergsma, “eerst is het koor herbouwd. Het was rond 1594 voltooid, vandaar het jaartal dat op de balk boven de preekstoel in de hoek staat.” In de periode 1955-1961 werd de kerk opnieuw gerestaureerd. “Veel mensen merken dat het jaartal 1958 op de gevel van de kerk staat geschreven, maar dat komt omdat dat deel van de kerk veel later is toegevoegd.”

De tekst gaat verder

De kamer is gevuld met stoelen met oranje kussens. Aan de zijkanten van de kamer staan ​​houten blokken, de zogenaamde ‘herenbanken’, waar ook mensen op kunnen zitten. “Hier zorg ik ervoor dat er voldoende stoelen staan ​​voor de evenementen of diensten die daar plaatsvinden”, legt Joost Bergsma uit. Tegenwoordig wordt de kerk niet meer alleen als kerk gebruikt, er worden ook concerten en andere evenementen gehouden.

Joost loopt richting de trap aan de linkerkant van de kamer. Een verdieping hoger bereik je het balkon met het groen-gouden orgel. “Er wordt nu automatisch elk kwartier gespeeld”, zegt Joost. “Dat is tijdens de zondagse kerkdiensten niet het geval.”

Aan de rechterkant van de kerk valt bovenaan een houten deur met zwarte scharnieren op. Joost Bergsma wijst hierop. “Vroeger werd het gebruikt als een soort kluis om waardevolle spullen veilig te houden voor een mogelijke vijand”, legt hij uit.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Joost Bergsma is er heel trots op dat hij al jaren in de kerk mag werken. ‘Ik doe het werk met veel plezier’, zegt hij. “Als ik na een evenement of dienst hoor dat alles weer goed is gegaan, geeft dat een goed gevoel.” Hij kijkt uit naar zondag, wanneer de ruïne van de Ruïnekerk gevierd wordt.

De kerk opent haar deuren voor bezoekers van half twee tot vijf uur ‘s middags. Ondanks de roerige geschiedenis van de kerk wordt het volgens Joost een mooie dag. ‘Ik denk dat het voor iedereen een feestdag wordt. activiteiten en rondleidingen die in en rond de kerk gepland zijn.