Nieuwe roman van Gabriel García Márquez, tien jaar na zijn dood

“Het is waar dat hij dit aan het einde van zijn leven schreef en zich steeds meer van de wereld losmaakte”, zegt Sabarte Belacortu. “Hij werd echt gek.”

“Het grappige is dat hij een vrouwelijke hoofdrol heeft gekozen. Het is geheel vanuit het perspectief van die vrouw geschreven. Dat is natuurlijk een primeur voor hem. Zoiets heeft hij nog nooit eerder gedaan.”

‘Het is nog niet gedaan’

“Ik heb altijd het gevoel gehad dat het boek in zijn eigen manier van vertellen nog niet helemaal af was. Als hij niet in die dementie was vervallen, was het waarschijnlijk anders gelopen”, denkt Sabarte Belacortu.

“Márquez kan een soort sfeer creëren die hier in het midden ontstaat. Niet zoals in Honderd jaar eenzaamheid of Liefde in keer door woede. “Die boeken zijn gekker, beter en verrassender.”

‘Het is altijd een grap’

“Hij is iemand die graag verhalen vertelt, veel weet en graag grapjes met hem maakt. Hij kan ook over hele serieuze dingen praten, maar er zit altijd wel een grapje tussen.”

Sabarte Belacortu: “Dat maakt het vertalen heel leuk. Moeilijk, maar ook heel leuk.”