Wijnhuis 2 – Flessenrek Alkmaar

Zoals gezegd is hij een kelder aan het graven.

Na ongeveer drie weken intensief graven (ze graven een paar uur per dag) vinden ze een dikke laag turf. Nu voelen ze zich echte turfstekers, maar als ze die harde bruine plaat breken, verschijnt er de volgende dag ineens een laagje grondwater in het gat. Bommen dus, met een bom die zichzelf ook spontaan ter beschikking stelt.

Het project is inmiddels een eigen leven gaan leiden. Iedereen maakt zich zorgen en goedbedoelde adviezen zijn wijdverspreid. ‘Waarom maak je er niet je eigen zwembad van? En vul hem met wijn in plaats van water.’

Nu zijn ze bijna op de juiste diepte en op dit niveau steken alleen nog overblijfselen van palissaden uit de modder. Dat hout moet honderden jaren oud zijn, maar is perfect bewaard gebleven door het zuur in de bodem. Zelfs het geblaf is er nog steeds.

De bodem wordt steeds zachter, nu drijft deze min of meer op het grondwater en ze zinken er tot aan de punten van hun laarzen in. Het is erg vermoeiend en nu is het belangrijk om snel een betonvloer te storten om wat tegendruk te creëren.

Het zal je niet vervelen met alle technische details, wat best fascinerend is, maar dit is niet zomaar een handleiding voor het graven van een kelder. Het volstaat te zeggen dat nadat de vloer was gelegd, de muren werden gestort en een weekend later de kelder effectief droog was. Een subliem moment; de pomp was stilgezet, de muren waren blijven staan, de betonnen badkuip was niet blijven drijven en de ruim zestig rugleuningen waren blijven staan.

Bedankt Peter, Hans, Piet en Frans. Tot de volgende wijnmakerij. Of niet… In ieder geval trekken ze binnenkort een goede fles wijn open, ondergronds, in hun zelf gegraven “clubhuis”. Welk kind droomt daar niet van…?

Jack de Feyter

www.nul72.nl