De historicus Weltevrede meent dat de ereburger Bleeker een burgemeester van Dordrecht is met een sterke invloed tijdens de oorlogsjaren.

5 april 2024 • 10:39 door redactie

Historicus Kees Weltevrede

DORDRECHT – “De burgemeesters van Dordrecht in tijden van oorlog”: dit is de titel van het jaarboek van de Historische Vereniging Oud-Dordrecht.

Historicus Kees Weltevrede deelt de conclusie van schrijver Joop Wammes dat burgemeester Bleeker een ereburger is met een sterk versleten karakter. Hij vindt een debat in 2024 op zijn plaats.

Bleeker was de eerste burger toen de Tweede Wereldoorlog in mei 1940 uitbrak en in mei 1943 door de bezetters werd afgezet. Hij werd tot mei 1945 vervangen door NSB-burgemeester Van Houten, die ook aandacht krijgt in het Verzetsjaarboek. Direct na de bevrijding werd in In mei 1945 hing Bleeker opnieuw de ambtsketen op de trappen van het stadhuis.

Historicus Weltevrede deelt niet de mening van een oud-inwoner van Dordrecht, die hem meedeelde dat er een debat moest komen om Bleeker zijn ereburgerschap te ontnemen.

Weltevrede vindt dat het tijd is om het handelen van burgemeester Bleeker tijdens de oorlog onder de loep te nemen, aan de hand van het boek van Oud-Dordrecht.

Weltevrede hoopt met zijn artikel dat meerdere mensen vanuit verschillende perspectieven naar een gebeurtenis uit het verleden zullen kijken.

Daarom wordt het gepubliceerd op de nieuwssite Dordrecht.net.

Antwoord

Historicus Weltevrede schrijft over burgemeester Bleeker in oorlogstijd, eerst met zijn eigen terugblik:

Ik concludeer dus dat ik te weinig aandacht heb besteed aan de activiteiten van Bleeker.
met betrekking tot de Joden.

* Ik was te veel onder de indruk van zijn andere acties: zijn acties in de strijd om Dordrecht in de meidagen,

* onderhandelen over de overgave van de stad en zo een bombardement vermijden,

* de houding tijdens de april- en meistakingen, waarbij in Dordrecht geen slachtoffers vielen,

* de anti-NSB-houding en de weigering om lijsten van ambtenaren in te dienen voor inzet en daaropvolgende ontslagen
* samenwerking met het verzet aan het einde van de oorlog, waardoor hij herstelde
in zijn functie herkozen.

Officieel

Hij paste op zeer officiële wijze het hem opgedragen anti-Joodse beleid toe. Grotendeels
Als u uw raadslid en een raadslid moest ontslaan; dan is er geen blijk van empathie of
comfort.

Het zorgde echter voor enige verlichting toen Hamburger en Vleesschouwer werden ontslagen.
financiële compensatie.

De schokdemper

In zijn boek De Buffer stelt hij op p. 38: ‘De Duitsers hebben mij nog nooit iets aangedaan
onpatriottische daad en een Dordtse inwoner moet nog worden gevonden
die nare ervaringen heeft gehad met mijn ‘medewerking’, in ruil waarvoor
heeft veel ellende kunnen voorkomen.

Voor de Joodse inwoners van Dordrecht geldt dit niet.

En op pagina 51: ‘…We zullen onmiddellijk een Joodse school oprichten – ik geloof de Joden
De gemeente deed het zelf en probeerde de scherpere randen van de situatie te verzachten
maatregelen.

Het is hier niet erg specifiek. Het hielp niet veel. Ik heb het agentschap ‘Bevolking’ verboden
om gegevens over de joden te verstrekken. Gegevens al verzameld in opdracht van de Duitsers.
Ik nam de leiding en vertelde de officemanager dat hij mij zijn zaak toevertrouwde.
negatief toen de Duitsers om gegevens kwamen vragen.

Dat gebeurde niet. Mijn indruk is dat de Joodse Raad degene is die de meeste informatie heeft verstrekt. Toen mensen het de Joden zo moeilijk begonnen te maken en mijn protesten geen effect hadden, heb ik serieus overwogen of…
Ik zou gaan als protest.

Niet concreet

Opnieuw niet heel specifiek: waar protesteer je tegen? Hoewel ik er nooit persoonlijk bij betrokken was (ik kon immers nog iets doen door informatie te verbergen), zou een opvolger de leiding graag overnemen.
heeft, samen met iemand anders, deelgenomen aan de ramp die plaatsvond (grotendeels na mijn ontslag).
in mei 1943) op de Joden viel, had niets dit gezien de waanzin kunnen voorkomen
“Ik werd geconfronteerd met de woede van de vervolging: ik heb mijn oorspronkelijke bedoeling niet verwezenlijkt.”

Ramp

De ramp vond plaats in november 1942 als gevolg van de razzia’s op Joden in Dordrecht door de
groepsarrestaties
Gemeentepolitie Dordrecht!

De burgemeester moet ervan op de hoogte zijn geweest. Zo zal het zijn
suggestie dat het ergste dat na zijn ontslag is gebeurd, op zijn minst een fout of een poging is
om uit een vorm van mede-betrokkenheid te komen.

Er werd niets gedaan aan de deportaties van Dordtse burgers.
Bovenstaande argumenten doen mij besluiten de conclusie van Wammes te aanvaarden: Bleeker,
burgemeester met de rafelrand, om te onderschrijven

Dit zegt dr. Kees Weltevrede in zijn reactie op het jaarboek van de historische vereniging Oud-Dordrecht en in zijn reactie op Bleeker blijft het ereburgerschap van Dordrecht waardig.