Liam (17) heeft niet lang meer te leven, hij schrijft zijn nalatenschap op in een boek

“Ik heb alles gegeven en nu ga ik binnenkort dood”, schreef Liam Hoenderdos in een brief aan zijn redacteur. Samenwonen, trouwen en kinderen krijgen is voor hem geen optie meer. “Alles wat ik zou kunnen gebruiken om een ​​erfenis op te bouwen, wordt mij ontnomen. Het enige dat ik kan doen is een boek schrijven.” En dat boek verschijnt binnenkort.

Ruggenmergtumor

Hij was nog geen jaar oud toen ze een tumor in zijn ruggenmerg ontdekten. Hij onderging twee operaties en maakte het, afgezien van een onvolledige dwarslaesie, prima. Er was geen idee dat hij op jonge leeftijd zou overlijden. “Ik had nooit gedacht dat mij iets zou kunnen overkomen waardoor de situatie nog erger zou worden.”

Liam wilde ook niet anders zijn dan alle anderen. Als voorbeeld noemt hij een keer dat hij met zijn tante naar een dierentuin ging en in een rolstoel zat. “Toen ontmoette ik een kind van dezelfde leeftijd die zei: ‘Oh, wat verdrietig, hij zit in een rolstoel.’ Dus stapte ik meteen uit die rolstoel omdat ik als gelijke gezien wilde worden.

Die gelijkheid was belangrijk voor hem. Bij elke operatie die hij onderging, was hij volledig gefocust op beter worden. Vooral wandelen was voor hem belangrijk. “Dat leek mij een soort overwinning. Lange tijd had ik het idee dat het zitten in een rolstoel een teken van zwakte was, het was zoiets als opgeven.”

Twee jaar geleden kon ik niet beter worden. Hij duwde zijn lichaam tegen een grens omdat hij heel graag wilde lopen. Maar de maximale capaciteit was bereikt. “Het besef dat ‘mijn leven voortijdig eindigt’ is iets waar je een beetje naar toe groeit. Dat is natuurlijk zoiets groots. Het is nauwelijks uit te leggen.”

Een paar maanden geleden kreeg hij zijn medische dossiers uit 2006 te zien van zijn ouders, die zich lange tijd hulpeloos voelden over de situatie van Liam. “Als ik dat lees, denk ik dat dit iemand is die niet lang meer zal leven”, zegt hij. “Ik denk dat mijn ouders dat in sommige opzichten hebben onderdrukt, om het makkelijker te maken om ermee om te gaan.”

Levenscyclus

Liam, die nu in het enige jeugdhospice van Nederland in Leiden verblijft, was altijd al gefascineerd door schrijven en dacht op een gegeven moment: ‘Ik wil schrijven over wat ik heb meegemaakt.’ Dus dat deed hij. Tijdens het schrijfproces leerde hij ook dat hij door de jaren heen nauw betrokken was geweest bij de emoties en verhalen van zijn dierbaren. Door te schrijven kon hij die situaties ook beter verwerken. “Er kwamen dingen naar boven die ik echt vergeten was en ik heb ze kunnen omzetten in iets moois. Het biedt veel troost.”

Wat hem ook troost, is dat zijn dierbaren door het boek te lezen kunnen voelen dat Liam er nog is.

Het boek heeft een bepaalde levenscyclus, zegt Liam. Hij heeft het onderverdeeld in thema’s waaraan mythologische verhalen zijn gekoppeld. Er zijn in totaal vijf delen, bestaande uit een kort stukje symbolische betekenis, een mythisch verhaal en een persoonlijk verhaal. “Ik denk dat we veel van die verhalen kunnen leren, ook over bepaalde kernwaarden.”

Hij hoopt dat het boek mensen verrast en dat ze hoop en troost vinden in de ervaringen die ze al hebben. “In feite hebben we al alles om de hoop te behouden. We moeten er alleen maar op letten en het tot in detail observeren.”

Als het gaat om de nuchtere manier waarop Liam over zijn situatie praat, stelt hij dat ‘je nooit zomaar de hele dag kunt huilen’. “Ik denk dat iedereen altijd iets van iets probeert te maken. Het is waardevol om te beseffen dat er altijd een kans is om een ​​manier te vinden om iets te bereiken.”

Liams boek Prayer zal naar verwachting op 15 april verschijnen.