Nog steeds bezorgd na Poeriem – NIW NIW

“Activisten gebruiken Poeriem om de aandacht te vestigen op een van de Israëlische gijzelaars die naar verluidt nog steeds door Hamas wordt vastgehouden”, was de boodschap die de NOS aan Joods Nederland aanbood in plaats van een vreugdevol Poeriem. Lees het alstublieft rustig door en laat de suggestieve leugen/insinuatie tot u doordringen.

Laten we dit bericht van de NOS dan eens vergelijken met wat de predikant die mij uitnodigde voor een lezing over antisemitisme bij De Westereen mij later vertelde: “Antisemitisme raakt niet alleen het Joodse volk, maar zegt ook iets over de verharding van de samenleving. . geheel. Het is een wake-up call om de krachten te bundelen en een andere stem te laten horen. Niet uit haat, maar uit verbinding.” En die verbinding voelde ik enorm. Los van het feit dat ik gevoelens heb voor Frisia, omdat mijn moeder daar ondergedoken zat, was het duidelijk voelbaar en kwam ook tot uitdrukking dat de ruim honderd luisteraars zich verenigden achter mij, achter Israël en de joodse gemeenschap van Nederland. Met deze twee gemengde gevoelens vertrok ik vrijdagochtend naar Maastricht. Zodra ik aankwam kreeg ik een WhatsApp met een foto van een matseiwe, een grafsteen, met een varken erop en de vraag: hoe is dat schattige speelgoedvarkentje op de Joodse begraafplaats terechtgekomen? Een ongepaste Poerim-grap?

Poeriem is voorbij. Het was prachtig. We waren in Maastricht, op het Crowne Plaza, waar onder mijn rabbijnse supervisie cateraar Freifeld uit Antwerpen 53 gasten van vrijdag tot en met maandag een heerlijk, vroom Poerimweekend aanbood. Shabbat was inspirerend en Poerim was allemaal simcha.

Maar op Poerim waren Blouma en ik een paar uur weg om de presentatie in Hotel Derlon bij te wonen van het boek van Benoit Wesly, dat ook als documentaire werd vertoond en sinds vorige week in de Maastrichtse bioscoop te zien was. Het boek Wat eraan voorafging, zal doorgaan Het gaat over de oorlog, over zijn broer die hij nog nooit heeft gezien, maar die een grote invloed op zijn leven heeft gehad. Bij de presentatie van het boek werd Frans Timmermans, een persoonlijke vriend van Benoit, geïnterviewd voordat hij het eerste exemplaar in ontvangst nam. Voor alle duidelijkheid: Timmermans is een vriend van het Joodse volk en een fervent strijder tegen antisemitisme, ook al kunnen we zijn zusterpartij GroenLinks niet verdenken van tekenen van non-antisemitisme (behoorlijk attent!). Om deze reden waarschuwde Timmermans streng tegen het antisemitisme, dat hij herkent en erkent binnen de Nederlandse samenleving. Naar mijn mening mogen we dankbaar zijn dat Timmermans leider is van Groen Links/PvdA. Maar je hebt een aanhanger die, ik zal het beleefd uitdrukken, soms zeer genuanceerde meningen heeft over Joden en Israël.

Timmermans waarschuwde streng tegen het antisemitisme, dat hij herkent in de Nederlandse samenleving

En ondertussen de foto’s van de Poerimvakanties van mijn kleindochter en haar man, mijn kleinzoon (is dat zijn naam?) uit Lelystad, mijn dochter en mijn schoonzoon uit Almere en mijn zoon en schoondochter -recht uit Chabad op campus Zuidas. Als ik de studenten, jonge stellen en gewone mensen die onze feesten bezochten en die van onze nakomelingen bij elkaar optel, zijn Blouma en ik er trots op onze (in)directe bijdrage aan Joods Nederland te erkennen. Vele, vele honderden mensen hebben via ons Poerim kunnen vieren, zelfs in afgelegen plaatsen als Lelystad. en het nummer manot mishloachHet aantal pakketten liep in de honderden.

Ik maakte mijn hoofd leeg over Poerim en concentreerde me volledig op Simcha. En dat was succesvol. Maar na Poeriem kwamen de zaken tot een hoogtepunt. Eerst keken we deel 3 van de EO-documentaire. De Joodse Raad. Maken de Joden in Nederland dezelfde fout als toen? Ontkennen wij de werkelijkheid? Nadat ik dat had gezien, las ik dat Lenny Kuhr tijdens zijn optreden vandaag werd uitgescholden door een groep pro-Palestijnse idioten. Hotelgasten uit Londen en Manchester gaven aan dat antisemitisme wijdverbreid is in Engeland. Velen bereiden zich voor om naar Israël te verhuizen. De koffers zijn gepakt, de benodigde papieren zijn geregeld, het huis staat te koop. Ik heb het nog niet zo gezien in Nederland, maar mensen spelen al met het idee…

Ik ging slapen met een depressief gevoel. Waar gaan we allemaal heen? Is het dan toch tijd om naar Israël te verhuizen? Maar heb ik hier niet een missie, een rabbijnse taak? Dus belde ik een bevriende journalist en legde mijn dilemma voor. Hij vindt dat ik er te zwart uitzie. Ik vermoed dat het anti-Israëlische en anti-Joodse sentiment voorbij zal gaan en dat ik dagelijks wat meer zal moeten lopen om mijn depressieve gedachten te bestrijden.

We gaan dus binnenkort onze koffers pakken, maar voorlopig alleen nog afreizen naar Amersfoort.

Maar volgens mijn vriend moet ik de journalist blijven waarschuwen en vooral niet doen alsof er niets aan de hand is! We gaan dus meteen onze koffers pakken, maar voorlopig alleen nog afreizen naar Amersfoort, want maandagmiddag moet ik bij Familie7 zijn om een ​​televisieopname te kijken over het debat in Israël over orthodoxe joden in het leger. En als u woensdagmiddag in Zeeland bent, dan zie ik u graag in Oostdijk, op een GSP-bijeenkomst waar ik kan praten over de vraag: “Hebben joden recht op Israël?”

Maar ondertussen heb ik nog steeds te maken met de Poerim-kater. Overigens, en ik verwijs nu uitsluitend naar mijn niet-joodse dagboeken: tijdens de presentatie van Wesly’s boek werd ook duidelijk gesteld dat het begint tegen de joden, maar uiteindelijk de ineenstorting van de samenleving als geheel zal veroorzaken. Laten we dus hopen dat de zorgwekkende situatie wordt opgemerkt voordat het te laat is… Of is het al te laat, vroeg ik me af voordat ik een stevige wandeling maakte.