“Europese wedstrijden en bekerfinales zijn onvergetelijk”

12 minuten geleden

Sport

GRONINGEN – Dit jaar krijgt de roemruchte geschiedenis van FC Groningen veel aandacht. Het is veertig jaar geleden dat de Noord-Hollandse voetbaldwerg de heroïsche Europa Cup-wedstrijden tegen Atlético de Madrid en Inter Milan speelde. Beiden waren destijds grote clubs in Europa. Groningen schakelde zelfs de Madrilenen uit.

Terwijl de meeste voetballers uit die tijd met trots en nostalgie terugdenken aan het bomvolle Oosterpark en de intimidatie in Bari, waar FC Groningen de uitwedstrijd tegen Inter Milan speelde en kansloos met 5-1 verloor, is er een speler die gemengde gevoelens had. over die periode terugkijken. De ‘Trots van het Noorden’ is een rode draad in zijn carrière en de genegenheid voor de club is groot. Maar de wedstrijden tegen Inter Milan en Atlético de Madrid zijn de grootste smet uit zijn carrière. Oud-doelman Johan Tukker was er niet bij en dat deed pijn.

Tukker, inmiddels ook keeper bij het voormalige FC Groningen, glimlacht als hij over die tijd vertelt, maar herinnert zich nog goed dat hij grote moeite had met de gang van zaken. Tukker, inmiddels 69 jaar en nog steeds in topvorm, vertelt: “Het was 1982. Het was ons derde jaar in de Eredivisie na promotie onder coach Theo Verlangen. Alles ging prima en met een 6-1 overwinning op FC Twente plaatsten we ons voor Europees voetbal. Dat was natuurlijk prachtig. Het zou tevens het laatste jaar van Deseo zijn. Han Berger werd de nieuwe coach. Dat werkte bij mij niet goed. Terwijl we met de nationale ploeg in Oosterpoort de Europese voetbalkwalificatie vierden, vertelde iemand mij dat FC Groningen een nieuwe doelman ging aannemen en dat mijn contract niet verlengd zou worden. Dat kwam. Ik kan je vertellen dat de feeststemming daarna een beetje verdween.”

dieptepunt
Het bleek dat het geen ijdel gerucht was. Nieuwe coach Han Berger wilde het hele team professionaliseren. Dat was de missie van toenmalig president Renze de Vries. De overstap van semi-prof naar prof moest gemaakt worden en de nieuwe coach zag geen toekomst voor de populaire doelman Johan Tukker. Ajax en Nederlandse doelman Piet Schrijvers werden bijna verslagen, maar het was uiteindelijk NEC-doelman Harry Schellekens die werd vastgelegd. Een ervaren en getalenteerde doelman die inmiddels doorgedrongen is tot de selectie van het Nederlands elftal. Voor Tukker was de finale een oefening in het Oosterpark. Ik wist toen nog niet of ik daar later terug zou komen.

“Er waren geen live televisie-uitzendingen, dus zat ik aan de radio gekluisterd. Het waren moeilijke tijden. Ik had me met het team gekwalificeerd en nu was er iemand anders in mijn plaats. Dat doet pijn. Laat ik beginnen met te zeggen dat FC Groningen een geweldige club is, maar als je mij vraagt ​​wat het dieptepunt uit mijn carrière was, dan is dit het wel. Nee, ik heb nog nooit met Berger over dit onderwerp gesproken. Ook niet bij Renze de Vries. Het was iets meer vanuit de achtergrond richting de spelers. Ik voelde de behoefte niet. Tot op de dag van vandaag weet ik de reden niet.” Tukker sprak ook nooit met zijn opvolger Schellekens. ‘Ik heb hem slechts kort gesproken toen ik hem als tegenstander tegenkwam. Maar vooral om ons een goede wedstrijd te wensen. Harry was een goede keeper en een goede kerel. Maar verder ging het niet. Elke carrière kent ups en downs. Het plotselinge afscheid was een dieptepunt.”
Daarnaast heeft de oud-doelman vooral goede herinneringen aan zijn tijd in Groningen. “In 1978 speelde ik daar voor het eerst. Omdat Azing Griever, de toenmalige doelman, een slecht seizoen achter de rug had, haalde FC Groningen mij over van Cambuur.” Tukker werd echter niet zoals verwacht de eerste doelman. Griever herstelde zich echter tijdens de opbouw en bleef eerste keus doelman, maar raakte vlak voor de play-offs geblesseerd, waardoor Tukker zes wedstrijden moest spelen. “Dat ging goed, maar na mijn huurperiode moest ik terug naar Cambuur.”

Telefoontjes van Renze de Vries
Zijn tweede komst bij FC Groningen vond plaats in 1980. “Hij was al acht wedstrijden in het seizoen en stond regelmatig in het doel van Cambuur en op een avond kreeg hij een telefoontje van Renze de Vries. Hij had een probleem met de doelman. De eerste doelman was geblesseerd geraakt en wilde mij direct terughalen. Dus ik zeg tegen De Vries dat we kunnen praten, maar het was bijna half tien ‘s avonds en ik had nu geen zin om naar Groningen te komen. Want het was duidelijk dat De Vries die avond zaken wilde doen. Ik hoefde ook niet naar Groningen te komen. ‘Doe open,’ zei De Vries. Ik zit bij Theo Huizinga om de hoek, in een telefooncel. Een half uur later was alles klaar en ging ik naar Groningen om daar 90 wedstrijden te spelen en me te kwalificeren voor Europees voetbal.
Na mijn vertrek uit Groningen heb ik vier seizoenen aan het roer gestaan ​​bij Heracles, waar ik in mijn tweede jaar kampioen van de Eerste Divisie werd. Dat was ook een heel leuk moment!”
Sterker nog: de afgelopen twee seizoenen was er een weerzien met FC Groningen. Tukker woont in Haren en het rijden van de ene plek naar de andere begint zijn tol te eisen. “Ik vroeg of ik doordeweeks bij FC Groningen mocht trainen. Zowel voor Heracles als voor Groningen was dit geen probleem. Han Berger was daar het eerste jaar nog coach, maar ook toen spraken we niet. Ik trainde mee met het tweede elftal bij Dick van Vlierden. Een geweldig moment.”

In 1987 spreekt Renze de Vries weer aan de telefoon en heeft opnieuw de hulp van Tukker nodig. “Ik wilde wel de tweede doelman worden achter Sjaak Storm. Omdat ik mijn carrière beetje bij beetje wilde opgeven, leek het me een geweldig plan. Ik heb een contract voor drie jaar getekend. Het tweede jaar raakte Storm geblesseerd en werd ik de eerste doelman. Het werd een mooi seizoen waarin ik nog mijn Europese wedstrijden tegen Servette en Stuttgart speelde. “Ik speelde ook in de verloren bekerfinale tegen PSV.”

clubliefde
Het jaar daarop haalde Groningen Patrick Lodewijks naar het Oosterpark en werd Tukker uitgeleend aan Heerenveen, dat in de Eerste Divisie speelde. Tukker speelde in de play-offcompetitie en speelde een belangrijke rol bij de eerste promotie van Heerenveen naar de Eredivisie. Na dat jaar verlaat hij het profvoetbal. Het blijkt niet zijn laatste wapenfeit te zijn, want in 1990 kreeg de doelman een telefoontje van Timo Meertens, destijds coach van SC Veendam. “Hun doelman, Sape Hoekstra, had halverwege het seizoen ontslag genomen en je raadt het al. Ze hadden een nieuwe doelman nodig. Slecht. Als ik de handschoenen weer aan wilde trekken. Dat heb ik nog een half jaar gedaan en toen wist ik het zeker. Het is leuk geweest!”

Tukker was niet de man die op de paal danste, die via afvoerputten op het oefenterrein naar de kroeg kwam. De geboren Arnhemmer was een serieuze en gemotiveerde sporter die leefde voor zijn vak. Je kunt uren met hem praten over zijn vakgebied. Over zijn functies als directeur bij Veendam, Eindhoven en De Graafschap. Over zijn borrel na de wedstrijden tegen Ajax met Piet Schrijvers bij de spelers thuis. “Wij vinden het altijd leuk om elkaar te leren kennen.” Dat hij helemaal niet genoot van de mythische 5-5 van De Meer omdat ‘vijf doelpunten tegen wie dan ook’ een ramp is voor een keeper. Wat betreft de huidige generatie keepers is Tukker van mening dat keepers soms te veel focussen op eindeloze voorbereiding en het te vaak mis zien gaan. “De basistaak van een keeper is vooral het tegenhouden van ballen.” Het gaat om de degradatie van FC Groningen. “Dat had nooit mogen gebeuren, maar promotie is inmiddels een realistisch doel.”
Tukker, die nog steeds keeperstrainer is bij Peize, Glimmen en Amicitia, had graag iets voor de club Euroborg willen doen. “Tijdens een bijeenkomst een paar jaar geleden vroeg Gudde of de oud-spelers iets voor de club wilden of konden doen. Vervolgens heb ik Gudde een mail gestuurd met een concreet aanbod. Helaas heb ik daar nooit iets over gehoord. Zonde, want FC Groningen is een club die ik enorm waardeer. “Als ik er ooit iets aan zou kunnen doen, zou ik geen nee kunnen zeggen.”